Bar na przedmieściach.

Gość

Weszła. Stanęła na środku rozglądając się, czy kogoś nie zna przypadkiem. Westchnęła głęboko. Dostrzegła Weronikę. Wolnym krokiem stanęła za nią. Zauważyła, że płakała. Przytuliła ją bardzo mocno, nagle. Grzywka zleciała na jej oczy. Zakryła jej jedną, małą łezkę.

Charlie

wiesz kiedy miałam 14 lat moja siostra wyjechała, a ja się załamałam. Rodzice pracowali, a ja jak miałam doła to moją przyjaciółką była żyletka, albo wódka z tabletkami. Nie radziłam sobię z problemami. to był taki mój nałóg z którego wyleczyłam się tutaj. Nie miałam dołka aż do teraz.

Gość

Najwidoczniej ona jej nie zauważyła. Choć to nie trudne, poczuć że ktoś Cię dotknie. Usiadła obok niej. Spojrzała na nie. Nagle jej wzrok stanął na stojącym autobusie. Założyła nogę na nogę. Przymknęła oczy. czekała, aż ktoś w końcu się odezwie.

Kate · Gość

- Trzeba z tym walczyć! Nie możesz się poddać. Ja jak straciłam rodziców miałam wielkiego doła, a jednak nie poddałam się. Nie miałam nawet wtedy żadnej bliskiej osoby, a jednak nie sięgnęłam po leki ani nic w tym stylu. A Ty chociaż masz przyjaciół którzy na pewno Ci pomogą. - odparła starając się jak najlepiej dobrać słowa. - Matko! - krzyknęła po chwili widząc kogoś kto się przytula do Weroniki. Jednak po kilku sekundach odkryła, że zna tą osobę. - Juli! Co Ty tu robisz?! - spytała w połowie ciągle przerażona a w połowie szczęśliwa, że ją widzi.

Charlie

Dopiero teraz zauwazyła, że jest z nimi Jul.
Przepraszam, ale byłam w jakimś transię.
Powiem ci jedno Kate. Też wtedy nie miałam nikogo. Tylko buty od Gucciego. Takie było posieszenie od moich rodziców - powiedziała smutno.
A tak w ogóle to hej Jul.

Gość

- Ale miłe powitanie. - mruknęła otwierając oczy. Spojrzała na Kate. Uśmiechnęła się kącikiem ust. - Musiała wyjechać na pogrzeb rodziców. Zginęli od broni mordercy. Najgorsze było, że ja to widziałam... Na szczęście była w szafie. Przy sobie miała komórkę, lecz policja za późno przyjechała. Rodzice zginęli. - gdy mówiąc to uroniła kilka dużych łez.

Kate · Gość

Gdy emocje po spotkaniu z Juli opadły spojrzała na Werkę: - Ale to było kiedyś. Teraz masz przyjaciół, którzy Ci pomogą wyciągnąć się z tego bagna. - odparła patrząc na nią pocieszająco. Po chwili słysząc historię Juli głęboko westchnęła i przymknęła na chwilę oczy, żeby się zastanowić.

Gość

wzięła za rękę Weronikę - Kochana, słuchaj co mówi Kate. Bo to jest prawda. - uśmiechnęła się do niej promiennie. Nagle wstała - Może coś chcecie? - zapytała poprawiając bluzkę. Zrobiła dwa niewinne kroki w stronę baru.

Charlie

Dopiero teraz do niej dotarło, że Jul też ma problemy. wiecie co ja musze iść. Przemyślę wszystko i zobaczymy - powiedziała.

Gość

- Jednego wam nie powiedziałam... Przez ten czas, gdy mnie nie było. Nauczyłam się śpiewać. Same usłyszycie, gdy przyjdziecie do mnie. Mam u siebie karaoke. Ale nie wiem, czy to odpowiedni moment. - powiedziała. Przystanęła przy barze. Zamówiła dużą kawę.

Kate · Gość

Spojrzała na Weronikę. Na znak, że 'puszcza ją wolno' xd kiwnęła głową. Spojrzała na Juli. - Ja dziękuję. Niedawno zamawiałam i do tej pory nie przyszło, ale to i tak lepiej. Też się będę zbierać. - powiedziała wstając z krzesła. - A na karaoke z pewnością przyjdę, ale kiedy indziej. - dodała uśmiechając się do niej kątem ust.

Gość

Machnęła rękoma. No cóż, ponownie zostanie sama jak ten palec. Usiadła przy barze. Zamyśliła się. Puściła uśmiech do Kate na pożegnanie. Zaczęła pisać coś na komórce. Zagryzła wargę. Oparła czoło o rękę. Westchnęła w duchu. Upiła trochę kawy.

Charlie

Wstała. Jesli bedę miała wielkiego doła to zadzwonie do was - powiedziała po czym wyszła.

Jane

Przyszła za Jake'm. Dokładnie, za.- Czyli nie masz nic przeciwko temu, żebym zaczęła ćpać, przez Ciebie?- zapytała. Ach, upierdliwość rządzi. Dziewczyna wyszczerzyła zęby, jak zawsze.

Jake

-Nie, nie mam nic przeciwko temu. Nawet mało mnie to obchodzi. - powiedział, siadając do stolika. -Będziesz mi nadal przeszkadzać? Czy może napijesz się ze mną? - zapytał, widząc, że dziewczyna siada obok niego.