Reni's Rooster

Sharon

Napiła się coli, gdy zauważyła ze ktoś stoi naprzeciwko niej, to był ten chłopak co go potrąciła. Na początku ją trochę zszokowało, lecz w końcu odezwała sie, - Proszę - odpowiedziała i odstawiła szklankę na stolik. Nie wiedziała co powiedzieć, czuła się dziwnie.

Jacob Shepard

-Hm... Pomyślałem, że się dosiądę, gdyż jestem nowy w tym mieście a jeszcze nikogo nie miałem przyjemności poznać. -uśmiechnął się równie pogodnie co przed momentem. -Mam nadzieję, że nie przeszkadzam? - zapytał, a zaraz potem dodał: - Ah tak, jestem Jacob. - po tych słowach wyciągnął w stronę dziewczynę rękę.

Sharon

Po wysłuchaniu jego uśmiechnęła się delikatnie, - Nie, nie przeszkadzasz - odparła, - Sharon - dodała po chwili z szerszym uśmiechem i uścisnęła mu dłoń. - Ja też niedawno przyjechałam, właściwie zwiedzam miasto i jego zakątki - powiedziała i napiła się swojej coli. Chłopak wydał się jej bardzo miły i uprzejmy, nawet po tym gdy go szturchnęła.

Jacob Shepard

-I co, poznałaś już tutejszych ludzi? - zaśmiał się cicho. Było dla niego cudem, że poznał Sharon. Innych ludzi pewnie nie da rady poznać, cóż, zbyt zajęty będzie swoją pracą.

Sharon

- Tylko jedną, taki Henry, pomaga mi urządzić mieszkanie, bo jest ono puste i szare, żadne ściany nie sa pomalowane, po prostu pusto tam - odpowiedziała, - a ty czym się teraz zajmujesz? - zapytała. Nie wyglądał na takiego co tu jest na typowych wakacjach.

Jacob Shepard

-Cóż. Nie powinienem mówić o tym co robię, ale... jestem tu tak jakby ochroniarzem pewnej osóbki. - powiedział, po czym wyszczerzył się do dziewczyny. Nie zdziwiłby się, gdyby wzięła to za jakiś dowcip, nie chciał też, żeby pytała go dalej o jego pracę. -I co, co już zdążyłaś tu zwiedzić? - zapytał ot tak.

Sharon

- Aha...rozumiem - mruknęła. Ochroniarz, pewnie ten ktoś jest bardzo ważny. Nie lubiła takiego typu ludzi, więc nie będzie pytała dalej. - Jak na razie tylko ten bar i Plac kolo parku - odpowiedziała.

Jacob Shepard

Skinął jedynie głową. -Sama tu przyjechałaś czy z kimś? - ciągnął swoje przesłuchanie. Wolał pytać, niż być pytanym.

Sharon

- Sama... - odpowiedziała i wypiła do końca cole, - A lubisz tą swoją prace?- zapytała. Jak dla niej usługiwanie komuś, to nie jest miłe, w szczególności gdy jest się kogoś ochroniarzem, zawsze kojarzy się jej to z wielkim poświęceniem. Trzeba rzucić wszytko i zajmować się jakąś osobą.

Jacob Shepard

-Nie cierpię. - powiedział, uśmiechając się szerzej. -Najgorsze w tym wszystkim jest to, że nikomu nie mogę nic na ten temat powiedzieć... Ekhm. Może zapytaj mnie o coś innego. -zaproponował. Nie miał zamiaru powiedzieć nic więcej na temat tej całej pracy.

Sharon

- Hmm...domyślałam się - mruknęła cicho, po czym uśmiechnęła się, - A może powiesz coś o sobie? co możesz i chcesz - powiedziała i spojrzała na niego. Widać że pracuje dla kogoś ważnego, no ale nie chce o tym mówić, więc nie będzie naciskać.

Jacob Shepard

-Mogę niewiele a chcę dużo. -mruknął, krzywiąc się. Po co się w to wszytko wpakował, wiedział przecież, że ciężko mu będzie dochowywać sekretu... A teraz jego połowa życia objęta była tajemnicą. -Cóż. Em... Moi rodzice nie żyją, od 16 lat jestem sierotą i... żyłem z utrzymania wujka i ciotki. - Tu się na chwilę zatrzymał i zaśmiał się cicho i krótko. Ciekawe, czy oni mieliby coś przeciwko nazywania ich wujkiem i ciocią. -Interesuję się fotografią, sportem i grafiką komputerową, ale nie mam zbyt dużo czasu na te rzeczy... - dodał, posyłając dziewczynie kolejny uśmiech. -Tak właściwie, to nie umiem o sobie opowiadać. Wątpię, żeby interesowały cię rzeczy, które właśnie powiedziałem. - zaśmiał się, tym razem tak normalnie.

Sharon

Gdy usłyszała ze od 16 roku jest sierotą, coś w niej drgnęło. Widać nie tylko ona straciła rodziców, tyle ze ona wcześniej w wieku 13 lat. Jednak nie chciała o tym mówić, za każdym razem gdy o tym mówi powraca smutek. - Fotografia...to bardzo ciekawe - powiedziała i podniosła wzrok na niego. Mimo tego ze jej oczy wyrażają wiele uczuć i chłopak może zauważyć ze coś jest nie tak.

Jacob Shepard

Faktycznie, zauważył. -Wszytko ok? - zapytał, posyłając jej zachęcający uśmiech. Nie mówił tego na odczepnego, umiał wysłuchiwać ludzi.

Sharon

- Tak - odpowiedziała na jego pytanie, - Wiesz, jak miałam 13 lat także zostałam sierotą, no i przypomniałam sobie to wszystko, gdy powiedziałeś o sobie - dodała. Po chwili na jej twarzy pojawił się lekki uśmiech.