Dom Jane.

Martin

A, mniejsza o zasady. Niczego sobie nie obiecywali, to była tylko gra, ale przecież mogli ją zagrać porządnie. Zsunął ręce po jej plecach w dół, do miejsca, gdzie bluzka styka się ze spodniami.

Jane

Zsunęła dłoń na guziki od koszuli chłopaka. Odpięła delikatnie pierwszy guzik, zerknęła na chłopaka, chcąc się upewnić, czy aby na pewno tego chce. Czy ta nie posuwa się za daleko - chciała wiedzieć.

Martin

Nie zauważył jej spojrzenia. Wsunął jedną dłonią pod jej bluzkę i powoli przesunął palcami po wypukłości kręgosłupa. Chyba nie miała nic przeciwko, skoro właśnie zabierała się za guziki jego koszuli.

Jane

Odpięła kolejne guziki od koszuli Martin'a. Musnęła go w usta, tym razem chyba, najnamiętniej, jak umiała. Pogładziła dłonią klatkę piersiową chłopaka.

Martin

Zaśmiał się w duchu na myśl, co wyszło ze zwykłego przekomarzania się.
- To szaleństwo. - mruknął jej do ucha.

Jane

Skinęła głową z chichotem.- Fakt.- przyznała rację.- Chciałam udowodnić, no a że tak wyszło to..- wytłumaczyła śmiejąc się.- Poniosło mnie, no.- dodała po chwili.

Martin

Chrząknął.
- Poniosło cię. Co prawda, to prawda. - stwierdził odsuwając ją od siebie. Zaczął zapinać guziki koszuli.

Jane

- Sorry.- mruknęła schodząc z chłopaka, przecież siedziała mu na kolanach. Skrzywiła się lekko. Dobra, teraz czas na wstyd i to naprawdę wielki wstyd.

Martin

Zapiął ostatni guzik koszuli, dopiero teraz spojrzał na dziewczynę. No cóż, wyglądała dość nieszczęśliwie.
- Daj spokój. Nic się nie stało, tak? - zauważył wzruszając ramionami.

Jane

- No, bo jeśli tak pomyśleć to.. to głupio no.- mruknęła krzyżując ręce. Spojrzała na chłopaka uśmiechając się leciutko.

Martin

Machnął ręką.
- Mniejsza o to, co się nie stało. Nieistotne. - stwierdził poprawiając dłonią włosy. Na powrót przybrał nieprzenikniony wyraz twarzy.

Jane

- A podobało się chociaż?- zapytała uśmiechając się niewinnie. Założyła nogę na nogę, odchyliła głowę w tył umieszczając wzrok na suficie.

Martin

Zmierzył ją piorunującym spojrzeniem.
- Ty, mała, się lepiej w aktorkę nie baw. - mruknął przyglądając się jej spod zmrużonych powiek.

Jane

- Aż tak dobrze?- zachichotała.- Nie no okej, będę sprzątaczką. Już zdecydowałam, dawno, dawno.- powiedziała wyszczerzając szereg zębów.

Martin

- Och, tego nie powiedziałem. Być może po prostu zasugerowałem, że nie masz aktorskiego talentu. - zauważył spokojnie, choć uśmiechnął się w duchu. No, niech sobie nie wyobraża zbyt wiele.