Kawalerka.

Monica

- Wiesz, może nie teraz. Już się najadłam. - uśmiechnęła się złośliwie. Gdy chłopak włączył telewizor, zaczęła oglądać to, co akurat leciało, czyli mecz. Szybko jednak się znudziła. Westchnęła.

Cristian Verso

Zerknął przelotnie na dziewczynę. Jak nie chce jeść, to on zje. W końcu zrobił je dla siebie. Chwycił jedną kanapkę i patrząc na mecz, zaczął ją jeść.

Monica

Spoglądała co jakiś czas to na Cristiana, to na mecz. Dziwiło ją to, że jego to nie nudziło. W końcu wstała z kanapy, podeszła do chłopaka od tyłu i zaczęła masować mu ramiona, żeby go jeszcze trochę podenerwować.

Cristian Verso

Spojrzał na dziewczynę.- Kiedy w końcu odpuścisz?- zapytał przewracając oczyma. Podparł głowę dłonią, przeniósł wzrok na ekran.

Monica

- Kiedy będę miała ochotę. - odparła wytykając język. - Dobra, nie to nie. - mruknęła po chwili i opadła na kanapę obok chłopaka, podpierając podbródek ręką i spojrzała znudzona na ekran.

Cristian Verso

- Idź se na zakupy, pozwiedzaj, albo co.- zaproponował.- I tam sobie siedź i siedź. - dorzucił nawet na nia nie patrząc. Mecz, no, tylko mecz.

Monica

-Chciałoby się, co? - zaśmiała się, zakładając nogę na nogę. - Będę tu siedzieć i męczyć Cię swoją osobą. Ciekawa jestem ile jeszcze wytrzymasz. - powiedziała zerkając na niego.

Cristian Verso

- W końcu sam Cię wywalę.- uznał wzruszając ramionami. - Znudzisz się w końcu.- dorzucił wstając. Ruszył do kuchni, by nalać sobie coś do picia.

Monica

Zaśmiała się cicho i korzystając z okazji, że ten wstał, rozłożyła się na kanapie. Złapała za pilota, przełączyła na inny kanał i schowała go pod meblem. Zaczęła nucić sobie pod nosem, jak gdyby nigdy nic.

Cristian Verso

Wyjął dwie szklanki, nalał do nich soku. Bądź co bądź, ale Monica to też jakiś gość. Wyszedł z kuchni, postawił dwie szklanki na stoliku.- Jesteś, jak dziecko. Takie rozpieszczone dziecko.- ocenił. No co, trochę szczerości. Zerknął na telewizor. Przełączyła? Można było się domyśleć. Chłopak już nie dochodząc, gdzie jest pilot, chwycił swoją szklankę z sokiem. Drugą podsunął pod nos dziewczyny. Po chwili chwycił krzesło, odsunął się na sam koniec pokoju. Tam usiadł, popił soku.

Monica

-Trzeba mieć trochę radości z życia. - stwierdziła przesuwając trochę szklankę w bok, bo trochę zasłaniała jej ekran. Co z tego, że i na tym kanale były niemożliwie nudne rzeczy.

Cristian Verso

- Mam.- odparł. Cóż, dziewczyna powinna pamiętać jego radość z życia, kiedy widzieli się po raz pierwszy, a dokładnie na imprezie. Tak, na imprezach doskonale prezentuje radość z życia. - Co myślałaś, że co będzie, jak tu przyjedziesz?- zapytał obracając szklankę w dłoniach.

Monica

-A bo ja wiem. - wzruszyła ramionami. - Myślałam, że jakoś się to wszystko ułoży. Że się ucieszysz... A Ty jesteś tak negatywnie do mnie nastawiony. - westchnęła, po czym uśmiechnęła się lekko złośliwie. To całe zachowanie chłopaka nie zniechęcało jej do dalszych starań. Prawdę mówiąc, nie ważne jak on by się zachowywał, ona nie odpuści.

Cristian Verso

- Mówiłem Ci, że mam tu dziewczynę.- odparł, upił łyka soku.- Z resztą rób co chcesz.- dodał po chwili. Spojrzał na zegar, hm.. późno.- Masz gdzie spać?- zapytał po chwili unosząc lekko brew.

Monica

Skinęła głową w odpowiedzi na pytanie. Spać ma gdzie, ale ona z chęcią mogłaby zostać tutaj. – Mam dziewczynę, mam dziewczynę. – powtórzyła zniesmaczona, bawiąc się swoimi włosami. – Jak bawiłeś się w klubie, to niezbyt o niej myślałeś. – mruknęła.