Kawalerka.

Martha Obentley

Westchnęła, słysząc dźwięki telewizora. Rozejrzała się po kuchni, szukając jakiegoś zajęcia. Gdyby nie chlapa na zewnątrz, wyciągnęłaby go gdzieś na spacer czy coś. Usiadła na krześle, odstawiła kubek z napojem na stół, po czym wyjęła z kieszeni komórkę. Jedno nieodebrane połączenie? I nieznany numer. Pewnie pomyłka. A jak nie, to zadzwoni jeszcze raz.

Cristian Verso

Chłopak po chwili wstał i poszedł do kuchni. Po prostu, przerwa w meczu. Otworzył okno i wyjął paczkę papierosów, a z nich jednego papierosa, którego zaraz potem odpalił. - Co się gapisz w telefon?- zapytał zerkając na Marthę.

Martha Obentley · Wysłany: Pon 13:43, 01 Mar 2010 Temat postu:

-Nieważne. – odparła. Spojrzała na chłopaka, jednak zaraz odwróciła wzrok. Nie miała ochoty patrzeć, jak ten pali. Zaczęła przewracać w dłoni komórkę, wyraźnie się nad czymś zastanawiając. Wstała, wylała herbatę do zlewu i pozmywała po sobie. Co z tego, że w ogóle jej nie ruszyła. – Wychodzę. Cześć. – rzuciła. Ubrała się i wyszła z mieszkania. Pójdzie gdzieś, przejdzie się, a potem najwyżej wróci do siebie.

Cristian Verso · Wysłany: Pon 14:48, 01 Mar 2010 Temat postu:

- Mhm, cześć.- odparł po chwili. Znowu jest zła? O co? O to, że pali? Pewnie tak. Najwyżej. Chłopak dopalił papierosa, zgasił go i wyrzucił na ulicę. Zamknął za sobą okno. Wrócił do pokoju, oglądac mecz.

Cristian Verso

Uh, dwa lata? Aż? Nie do wiary. No cóż, trochę się porobiło, pozmieniało, ale i tak wyszło chyba tak, jak miało. Czyli.. no nic, w sumie nic nie ma. Czyli co, jak miał 19 tak to już 21 idzie. Cristian stanął w drzwiach, torbę rzucił tradycyjnie pod szafę. Hm.. lokator się postarał. Kiedy wynajmował to mieszkanie, to było w gorszym stanie, niż teraz.
- To ja chyba powinienem mu dopłacić.- zaśmiał się pod nosem. Obejrzał wnętrze każdej szafki w kuchni. No ta.. a zakupy same się nie zrobią. Ale to zaraz. Chłopak usiadł na kanapie, rozmyślając. Chociaż to bardziej wspomnienia były. Czy to prawda, ze pozapominał tak wiele? Co go łączyło z tym miejscem?
Siedział tak przez chwilę, aż w końcu swoim rozumowaniem uznał to za zbyt pogrążające. Chwycił się za kieszeń sprawdzając, czy ma przy sobie portfel. Miał. Także czas do sklepu, wio.

Martha Obentley

Po dość niespotykanym, przyznajmy, spotkaniu w sklepie Martha i Cristian podeszli pod drzwi mieszkania chłopaka. Dziewczyna zabrała mu siatki i oparła się o ścianę.
- A teraz szukaj kluczy - rzuciła uśmiechając się delikatnie. Dawno jej tutaj nie było. Ba, przecież tyle czasu minęło, więc co się dziwić.

Cristian Verso

- Hm, taaak..- przedłużył łapiąc się za kieszenie. Po kilku chybieniach, w końcu znalazł tą, w której owe klucze były. Otworzył drzwi. - Zapraszam.- wyszczerzył zęby, puszczając ją przodem.

Martha Obentley

Weszła do środka, rozglądając się po mieszkaniu. Ładnie, bardzo ładnie. Tutaj jednak się coś zmieniło. Położyła siatki na najbliższej półce i rozpięła kurtkę. Obejrzała się za Cristianem.
- No, no, no - zaśmiała się i przez chwilę poczuła się jak dawniej.

Cristian Verso

- Co?- zapytał, rozbierając kurtkę. Powiesił ją na wieszaku. - Jesteś mocno głodna?- zapytał po chwili, układając zakupy na blacie w kuchni.

Martha Obentley

-Nic, ładnie. Inaczej - wzruszyła lekko ramionami. Odwiesiła kurtkę, zdjęła buty i dołączyła do chłopaka. - Może troszkę - odpowiedziała opierając się na blacie i obserwując ruchy Cristiana. Przynajmniej mogła popatrzeć sobie co takiego dobrego kupił. Zerknęła na niego.

Cristian Verso

- Dooobra, to Ty gotujesz.- oznajmił wręczając jej karton z makaronem. - Oczywiście ja Ci tam pomogę.. czasem, rzadko.. ale zawsze coś. - dodał na koniec. Puścił jej oczko, po czym wpakował resztę produktów do szafki, a rzeczy dziewczyny odłożył na osobną półkę.

Martha Obentley

- Jesteś straszny. Nie zaskakuj mnie już więcej, co? - zapytała, choc odpowiedzi nie oczekiwała. Obejrzała karton ze wszystkich stron, jakby to miało jej w czymś pomóc. - Znowu rzucona na gorącą wodę.. - westchnęła cicho. Podniosła wzrok na chłopaka, spojrzała na niego błagalnym wzrokiem. - Chyba już kiedyś mówiłam, że Cię nie lubię - stwierdziła.

Cristian Verso

- Pfi, bo mnie kochasz, to oczywiste.- przewrócił oczami i ruszył w stronę łazienki. Otworzył szeroko drzwi, zaczął obmywać dłonie. - Jesteś kobietą, masz to we krwi.- dodał z szyderczym uśmiechem.

Martha Obentley

-Ha ha - rzuciła na tyle głośno, by mógł usłyszeć. Odstawiła karton na blat, przejrzała jeszcze raz zakupy i lodówkę, choć to ostatnie mogła sobie darować, bo i tak tam nic nie znalazła. Teraz czas na szafki, szuflady, szufladki i wszystko to, co mogło kryć w sobie potrzebne narzędzia. Wyciągnęła to, co się przyda, nalała do garnka wody, posoliła i przekręciła kurek kuchenki. Teraz czas obmyślić dalszy plan działania.

Cristian Verso

Wrócił do kuchni, usiadł na krześle.- Z całego gotowania, przyrządzania spaghetti, wiem tylko, że trzeba ugotować makaron. Ale jak i po co, to już nie moja działka. - oznajmił, włączając radio. Przestawiał je co chwila, co znalazł jakąś stację, to już piosenka mu się nie podobała.