Kawalerka.

Cristian Verso

Zwykłe, małe mieszkanie, no.

Cristian wszedł do mieszkania, tym razem nie ma zamiaru niego wychodzić przez najbliższe, choćby 3 godziny. Wszedł pospiesznie do kuchni, wypił szklankę wody. Zaraz potem poszedł do salonu, położył się na kanapie. Zasnął od razu, no cóż z tym on nigdy nie miał kłopotu.

Martha Obentley

Martha podeszła pod drzwi mieszkania w bluzie chłopaka. Jeszcze było zimno, a po co ma targać swoją bluzę? Ponoć daleko nie było, a ona się szwędała to tu, to tam. Jak to ona. Zapukała kilka razy.

Cristian Verso

Chłopak wstał leniwie z kanapy, nacisnął na klamkę. Uchylił lekko drzwi. Co tam będzie ja witać, wrócił na kanapę. Położył się na niej, naturalnie.

Martha Obentley

Weszła do środka z krzywą miną.
-Nie lubię Cię. - mruknęła, zamykając za sobą drzwi. Podeszła do chłopaka i stanęła obok, patrząc na niego. - Bardzo fajną masz tą bluzę. Jest trochę za duża, ale jest fajna. - uśmiechnęła się szeroko, siadając na podłodze.

Cristian Verso

Wyciągnął ręce w jej stronę.- Oddaj.- mruknął. A co, chce mieć swoje, a nie, że będzie taka Martha, o, mu ją brała. Uśmiechnął się lekko.

Martha Obentley

-Nie. - mruknęła, odsuwając się trochę. Za wygodna, żeby ją oddać. Martha zrobiła słodką minę i zatrzepotała rzęsami. - Nie bądź taki wredny. - uśmiechnęła się szeroko.

Tata na kompie był

Cristian Verso

Po chwili usiadł, tak że teraz siedzieli na wprost siebie, tyle że on nieco wyżej, bo w końcu na kanapie.- Chwilę.- odparł stanowczo. Uśmiechnął się kątem ust.
- Skoro już tu jesteś chcesz coś pic?- zapytał.

Szpoko ; D

Martha Obentley

-Tak. Chcę herbaty. - odparła z uśmiechem. Ale bluzy i tak mu nie odda. Nie teraz, później. Odgarnęła kosmyk włosów za ucho i przetarła dłonią oczy.

Cristian Verso

Skinął głową.- Okej, to idź i zrób.- wyszczerzył zeby. A co tam, nie będzie przecież się specjalnie ruszać.

Martha Obentley

Zrobiła naburmuszoną minę.
-Nie dostaniesz bluzy. - mruknęła, odwracając wzrok od niego. - U mnie na pewno będzie miała lepiej. Bo co to za życie z takim kimś jak Ty. - dodała po chwili i wyszczerzyła zęby w uśmiechu.

Cristian Verso

- Życie z kimś takim jak ja, to przyjemność i zaszczyt.- wyszczerzył zęby.- Powinnaś być szczęśliwa z tego, że w ogóle jesteś.- dodał zaraz. A co tam, trzeba być skromnym, no nie? ; D

Martha Obentley

Parsknęła śmiechem.
-Tak, to prawdziwy zaszczyt być teraz z Tobą. - powiedziała, opanowując śmiech. Jakoś się starała.

Cristian Verso

- No, a tym bardziej w mojej bluzie.- odparł podkreślając słowo 'moje'. Wyszczerzył zeby, siadając wygodniej na kanapie.

Martha Obentley

-Twoja bluza jest bardzo fajna i na razie nie mam zamiaru jej oddawać. Jeszcze sobie w niej posiedzę. - uśmiechnęła się szeroko i naciągnęła rękawy bluzy. Może je trochę rozciągnie, ale przynajmniej zostawi po sobie pamiątkę.

Cristian Verso

Podparł dłonia głowę, mrużąc oczy.- Nie będę tego komentował, o.- zadecydował tłumiąc ziewnięcie. No co, chciało mu się spać. Bo w końcu, ile spał? Mało.