Mieszkanie Jacoba

Jacob Shepard

Jacob wrócił do pokoju w miarę szybko, ale dziewczyny go nie usłyszały. Sam zdążył usłyszeć ostatnie słowa Phoebe. Był ciekawy reakcji Alice ale ta najwyraźniej nie miała zamiaru powiedzieć siostrze o tamtym. Niby dobrze, ale chyba lepiej byłoby, żeby dziewczyna się dowiedziała. Nie było to nic ważnego więc nie wymagało to żadnej tajemnicy. - Pocałowałem ją - powiedział wchodząc w głąb pokoju. - To było jakiś czas temu, dla mnie nic nie znaczy. Po prostu dałem się ponieść emocjom i tyle - dodał opierając się o ścianę. Wzrok skierowany cały czas miał prosto na Phoebe.

Phoebe Jones

Phoebe zmroziło. Po chwili przeniosła wzrok na Jake'a. - Przepraszam bardzo - że co?! - wrzasnęła i spojrzała na Jacoba ze wściekłością. - Niewinny pocałunek, tak? Takie teksty, to możesz sobie co najwyżej w tyłek wsadzić - warknęła, wstając. Podeszła wolno do chłopaka. - Typowy z Ciebie facet. Naprawdę nie obchodzi mnie Twoje dałem się ponieść emocjom. Jesteś idiotą. I tyle w tym temacie. - powiedziała podniesionym głosem, piorunując chłopaka wzrokiem. - A gdybyś rzeczywiście miał dziewczynę, też byś tak powiedział? Spokojnie kochanie, to nic wielkiego, tylko niewinny pocałunek, to się nie powtórzy. Dalej działaj sobie na kilka frontów, ale ja nie zamierzam w tym uczestniczyć - mruknęła.

Alice Jones

Alice niby chciała żeby Phoebe to powiedziała, lecz nie tak ostro. Może i Jacob jest dupkiem, ale jednak było go jej trochę żal. -Uważam, że powinnam już iść. -Powiedziała po chwili, lecz może wcale dobrze nie zrobiła, bo nie wiadomo co może się dziać jak jej nie będzie. -A ty Phoebe, zostajesz, czy idziesz ze mną? -Spojrzała oczekująco na siostrę, chociaż spodziewała się odpowiedzi której wcale nie chciała usłyszeć.

Jacob Shepard

- Wychodzi - mruknął po czym przeszedł do drzwi i otworzył je szeroko. - Skoro mi nie wierzysz - droga wolna. Nie będę się tłumaczył bo robią to tylko ci, którzy rzeczywiście są winni. Miałem nadzieję, że trochę rozumu masz - powiedział uniesionym tonem. Może powinien zareagować nieco inaczej ale nie było sensu. Właściwie, gdyby nie Alice, wszystko poszłoby znacznie lepiej.

Alice Jones

-O, to nie jej wina. Dobrze ją rozumiem! No przepraszam bardzo, ale to nie ja cię całowałam, a potem zaprosiłam żebyś został u mnie na noc!-Powiedziała głośno, uniesionym tonem. Po czym poszła w kierunku wyjścia. -Idziesz?- Zapytała siostrę.

Phoebe Jones

- To nie jest kwestia tego, że Ci nie wierzę. Po prostu popełniłeś błąd, za który nawet, nie wiem czy zauważyłeś, nie jesteś w stanie przeprosić - ani mnie, ani Alice. Odnoszę wrażenie, że dla Ciebie to jest coś w stylu: stało się i tyle, nic nie poradzę. Jakbyś nawet nie mógł spróbować pokazać, że Ci jest przykro. No cóż, zresztą ja już nie wnikam, Twoja sprawa - odparła, siląc się na uśmiech. Teraz Phoebe czuła się wypłukana z wszelkich emocji, miała już po dziurki w nosie tego całego koszmarnego dnia. Odetchnęła ciężko. - Tak idę.. - mruknęła i wyszła z mieszkania, nie zwracając uwagi, czy Alice idzie za nią.

Jacob Shepard

Jacob zignorował Phoebe, teraz bardziej skupił się na Alice. Dwulicowa, zazdrosna, fałszywa. Wymieniać dalej chyba nie trzeba, nagięła fakty i tyle. Zresztą nie chciało mu się w tym momencie z nią dyskutować, miał po dziurki w nosie co dziewczyna o nim myśli. O Phoebe nawet nie był teraz w stanie myśleć, może i dobrze się stało bo znów popełniłby ten sam błąd. Gdy dziewczyny wyszły bez słowa zatrzasną za nimi drzwi. Jego priorytetem było teraz szybkie spakowanie się i zadzwonienie do wielu ludzi.

Alice Jones

Alice szła w stronę swojego mieszkania. -Może chcesz dzisiaj przenocować u mnie? -Zapytała się siostry. Bezsensu gdyby teraz jechała sama taksówką do swojego mieszkania. Może przenocować przecież u niej, i pojechać jutro rano. Byłoby na pewno bezpieczniej.

Phoebe Jones

- Dzięki za propozycję, ale wolę zostać sama - odparła i uśmiechnęła się niemrawo do siostry. - Zadzwonię niedługo. Na razie - rzuciła na odchodnym i ruszyła wolno w kierunku swojego osiedla.

Alice Jones

-Okej, to pa. -Powiedziała po czym weszła do swojego mieszkania. Była teraz zmęczona jak jeszcze nigdy. Marzyła tylko o tym żeby położyć się spać.

Phoebe Jones

Dobra, ta cała rozmowa przez sms-y zaczęła Phoebe irytować. Na wpół świadoma tego co robi, dotarła pod mieszkanie chłopaka i zapukała do drzwi. Po chwili zniecierpliwiona spróbowała nacisnąć na klamkę. Na szczęście, drzwi nie były zakluczone. Weszła do środka, a zauważając Jacoba, ruszyła w jego stronę. - Nie jesteś żadnym pieprzonym debilem! Ja nigdy tego nie powiedziałam! I wcale nie chcę żebyś wyjeżdżał, to Ty co chwilę zmieniasz zdanie! Więc o to nie masz prawa mnie osądzać. Doskonale zdaję sobie sprawę, że w pewnych sprawach przesadzam. Ale mimo wszystko na przyszłość nie radzę, wyznawać mi różnych rzeczy, jeśli zaraz mam się dowiedzieć, że całowałeś kogokolwiek innego. Pisałeś mi, że mnie kochasz, jak również wspomniałeś potem - nie jesteśmy razem, więc nie mam prawa mieć do Ciebie żadnych pretensji za pocałowanie Alice. I w tym momencie, chyba sam się gubisz w swoich myślach. Zresztą ja też się w tym wszystkim gubię.. - urwała, patrząc lekko roztrzęsiona na chłopaka. O tak, o wiele lepiej załatwiać takie sprawy prosto w twarz.

Jacob Shepard

Chłopak był akurat w trakcie pakowanie i szczerze mówiąc mocno zdziwił się na widok Phoebe. Na przyszłość powinien zakluczać drzwi, zdecydowanie. W spokoju wysłuchał Phoebe i uśmiechnął się delikatnie, gdy skończyła mówić. Tak, miał ochotę ją teraz przytulić, pocałować, przeprosić ale wiedział, że dziewczyna go odepchnie, odrzuci. - Masz rację - mruknął jedynie nie zmieniając swojego miejsca. - Cholernie się pogubiłem - dodał a uśmiech zszedł z jego twarzy. Nie wiedział jak ma się zachować, co powiedzieć.

Phoebe Jones

- To wszystko jest bezsensu - mruknęła na podsumowanie i usiadła na podłodze, opierając się o ścianę. Wlepiła wzrok w znajdującą się przed nią walizkę. - Nie mam już siły do tego wszystkiego. Najchętniej rzuciłabym się na łóżko, wyłączyła myślenie i odpoczęła od wszystkiego, z sobą włącznie. Szkoda, że to jest niemożliwe - westchnęła, chowając twarz w dłoniach.

Jacob Shepard

Chłopak wyrzucił gdzieś w kąt koszulę, którą od minuty usiłował złożyć. Przeszedł przez pokój i usiadł obok Phoebe. - Jesteśmy popieprzeni - mruknął jedynie po czym przymknął oczy. Ten dzień był chyba najdziwniejszym dniem w całym jego życiu, wiele by odwołał, cofnął ale w sumie wszystko może kiedyś się opłacić. Może.

Phoebe Jones

- No co ty.. - mruknęła, odrywając dłonie od twarzy. Podparła się głową o ścianę i spojrzała przed siebie. - Przepraszam. Za wszystko. Wiem, że przesadzam. Czasami.. - wybąkała, zerkając na chłopaka. Po chwili położyła mu głowę na ramieniu. Odetchnęła ciężko.