Mieszkanie Jacoba

Jacob Shepard

Małe mieszkanie, wynajęte w centrum miasta.

***
Wchodząc do środka ani na moment nie przypomniał sobie wydarzeń z ostatnich kilku lat. Czuł się tak, jakby miał nadal te 16 lat i wchodził właśnie do nowego mieszkania wynajętego przez "wujków". Obejrzał się dookoła. Niby kupił je w ciemno, ale było bardzo ładne. Ciekawie urządzone, i wgl. Nie chciało mu się już spać, więc zrobił sobie śniadanie, napił się wody i podszedł do komputera. Po pewnym czasie włączył go... Znał przecież e-mail dziewczyny, a Jake musiał w końcu odpisać.

Alice Jones

Idąc pod dany na liście adres Alice miała nadzieję się że tak zwany "Jacob Shepard" nie będzie podejrzewał jej że czytała jego wiadomość. Nie wiedziała czego może się tu spodziewać. Nie znała nikogo z New Jersey. Przecież dwie doby temu co dopiero tu przyjechała. Gdy w końcu stanęła przed mieszkaniem, zapukała raz, lecz nikt jej nie otworzył. Zapukała drugi raz, na całe szczęście podziałało. Ktoś zmierzał do drzwi.

Jacob Shepard

Zbierał się akurat do wyjścia, kiedy usłyszał pukanie. Zignorował to na początku mając nadzieję, że dana osoba sobie odpuści jednak pukanie nie ustawało. Wziął głęboki wdech i podszedł do drzwi. Chwilę się wahał jednak ostatecznie otworzył drzwi. Zaskoczony spojrzał na drobną dziewczynę stojącą przed drzwiami. Nie znał jej, to było pewne. Przyjrzał się jej uważnie. Po krótkiej chwili zauważył, że dziewczyna strasznie się trzęsie. - Hej, wszystko ok? - zapytał przyglądając się jej bacznie.

Alice Jones

-Tak, a właściwie to nie. Zdziwiona jego wyglądem nawet nie wiedziała co ma powiedzieć. -Przez pomyłkę dostałam twój list, tak więc pomyślałam że przyniosę ci go lepiej teraz niż później... Powiedziała niewyraźnie.

Jacob Shepard

- Dobra, dzięki wielkie. Zanim sobie pójdziesz powiedz mi jeszcze czy trzęsłaś się tak tylko dlatego, że się mnie bałaś? - zapytał uśmiechając się do dziewczyny. Taki straszny raczej nie był. Zauważył, że nerwowe drgawki dziewczyny nie ustępują.

Alice Jones

-Proszę. -Uśmiechnęła się, chciała sobie już pójść po czym uświadomiła sobie że przecież jeszcze o coś pytał. - Y, nie, nie boję się ciebie, chyba nie muszę tłumaczyć czemu się 'trzęsę'. Powiedziała z nadzieją że po prostu zamknie swoje przeklęte drzwi i w końcu będzie mogła pójść się dalej wypakowywać.

Jacob Shepard

- Jestem Jake. - powiedział szybko. - Właściwie Jacob ale wolę Jake. I na prawdę jestem niegroźny - uśmiechnął się przyjaźnie. - Umiem też poznać, gdy ktoś kłamie. Taki dar od Boga, wiesz, każdy z nas coś otrzymał. I właśnie dzięki niemu czuję, że się mnie boisz. - mówiąc to uśmiechnął się szerzej. W sumie dziewczyna go zaintrygowała, bawili go nieśmiali ludzie.

Alice Jones

-Bardzo mi miło.- Powiedziała po czym uznała że też wypadało by się przedstawić. - Ja jestem Alice. I chciałam dodać że nienawidzę zarozumiałych gości, więc lepiej było by gdybyś zostawił mnie już w spokoju. - Zdenerwowana swoją odpowiedzią szybko poszła w stronę swojego mieszkania. Wiedziała że odpowiedź była nieszczególnie miła .Nawet ona uraziła by się gdyby ktoś tak do niej powiedział. Stwierdziła że nie będzie przepraszać jak jakaś idiotka, tylko po prostu zapomni o facecie. Przecież na świecie jest pełno mężczyzn, a że on był nawet przystojny nie znaczy że ma się do niego przymilać.

Jacob Shepard

- Spokojnie, nie chodziło mi o to, żebyś sobie poszła - wyjaśnił ale dziewczyna już zmierzała prawdopodobnie swojego mieszkania. Chwycił szybko kurtkę, zakluczył mieszkanie po czym ruszył za nią. - Alice, zdecydowanie powinnaś zrzucić na luz - stwierdził, gdy już ją dogonił.

Alice Jones

-Słuchaj, mam dużo spraw na głowie i nie mam ochoty z nikim rozmawiać. Z resztą idź do swojej dziewczyny na pewno nie może się już ciebie doczekać. - Powiedziała.

Jacob Shepard

- Ależ pojechałaś. Tak zazwyczaj odzywają się panienki w filmach, które próbują kogoś poderwać albo zwyczajnie są o kogoś zazdrosne - stwierdził, uśmiechając się zalotnie. Wyprzedził ją po czym oparł się ręką o ścianę, tym samym blokując jej dalszą drogę. - Nie mam dziewczyny a ty nie masz dużo spraw na głowie, inaczej nie fatygowałabyś się do mnie z listem tylko zwyczajnie dałabyś mi go na przykład wracając ze sklepu - powiedział beznamiętnie patrząc jej prosto w oczy.

Alice Jones

-A skąd wiesz że nie wracałam? Zresztą na mnie te twoje 'sztuczki' nie działają-Powiedziała pewna siebie. -Pewnie się zaskoczyłeś co? Zapewne jestem jedyną która od razu nie wpadła ci w ramiona?...

Jacob Shepard

- Po pierwsze, gdybyś wracała z zakupów lub tudzież się na nie wybierała nie miałabyś ubrane jedynie tej bluzeczki, bo wątpię, aby ktokolwiek przy temperaturze -20 stopni tak wyszedł na dwór. Poza tym jakie sztuczki? Myślisz, że cię podrywam, Alice? Mylisz się. Ja po prostu jestem sobą, pełnym cynizmu sobą. Poza tym nie jesteś tą jedyną, nie mogłabyś być nią skoro nawet mnie nie interesujesz. Radzę mniej oglądać komedie romantyczne bo świat maluje się całkiem inaczej - stwierdził, dopinając guziki płaszcza. - A teraz proszę cię, żebyś ubrała kurtkę i poszła się zabawić bo zdecydowanie powinnaś oduczyć się traktowania wszystkiego na poważnie.

Alice Jones

-Ach tak?! Słuchaj, gdybym nie traktowała wszystkiego na poważnie no to nie było by mnie tutaj. Kpię z ludzi którzy tylko ciągle chodzą po klubach i nawet nie mają przyzwoitej pracy. Mylisz że mnie znasz tak? Mylisz się. Wiesz tylko jak się nazywam, nic poza tym. I nie licz że dowiesz się czegoś więcej. Cieszę się że taka jestem, bo właśnie tak wychowała mnie moja rodzina. Wątpię że twoja się w ogóle tobą interesowała skoro jesteś taki przemądrzały i wścibski. Obraziła bym się chyba gdyby ktoś mnie do ciebie porównał-Odparła i nawet się nie oglądając ruszała przed siebie - Nawet nie próbuj za mną iść!- Dodała.

Jacob Shepard

Chłopak uśmiechnął się po czym i tak ruszył za dziewczyną. Złapał ją za ramię po czym przyciągnął w swoją stronę. - Alice, nie wiem ile masz lat ale na pewno nie więcej niż 20 więc nie próbuj wciskać mi kitu, że wiesz o życiu więcej niż ja. Mówiąc, że masz przestać traktować wszystko na poważnie nie miałem na myśli, że masz od razu rzucić wszystko i biec się upić, masz po prostu zrobić coś co właśnie pracą nie będzie tylko cię zrelaksuje. I wcale nie sądzę, że cię znam, nie powiedziałem tego. Masz rację co do tego, że moja rodzina nie do końca się mną interesowała bo jakby mieli to zrobić skoro jestem jedynakiem a rodziców miałem tylko przez 16 lat. Wiesz jak miło w wieku 16 lat zostać samemu bez czegokolwiek? Ah tak, obraziłabyś się gdyby ktoś cię do mnie porównał, ja także. Nie chciał bym być porównywany do osoby, która swoje życie dostała przygotowane na tacy. Jestem dumny z siebie i z tego, kim jestem. Więc z łaski swojej przestań pieprzyć mi jaka to jesteś cudowna i po prostu dorośnij, bo to na pewno nie dorosłe zachowanie najpierw kogoś obrażać a potem odwrócić się i nawet nie pozwolić tej osobie się wytłumaczyć. - powiedział, po czym puścił cały czas trzymane ramie dziewczyny. - Chcesz się czegoś o mnie dowiedzieć? Proszę bardzo. Moja matka miała raka a ojciec był alkoholikiem. Najpierw zmarła ona a potem on, bo zabił się przez nią. Świetnie, prawda? Ale fakt, nie mogli wychować mnie na nikogo wartościowego, oh nie, przecież mnie w ogóle nie kochali.