Mieszkanie Marthy.

Cristian Verso

Uśmiechnął się szeroko.- Łee tam, umiem kłamać.- przyznał wyszczerzjąc zęby.- Wyglądał na bardzo lepiącego się do dziewczyn, szczególnie po kątach pokoju.- zaśmiał się cicho.- Od biedy mogłby być.- wyszczerzył zęby, kierujac się już do wyjścia.

Martha Obentley

-A zrobiłeś mi małą, malutką nadzieję. - mruknęła, idąc za chłopakiem. - Już Ci nie uwierzę nigdy, nigdy. I wiem, że to mówiłam wcześniej. - dodała po czym uśmiechnęła się kątem ust.

Nawet nie zauważyłam, że napisałaś xd Tak to jest, jak siedzisz zaślepiona na nk xd

Cristian Verso

Zaśmiał się pod nosem.- Mówi się trudno.- odparł naciskając na klamkę, otworzył drzwi. Zerknął na schody.- Żeby jej nie było.- mruknął do siebie, wrócił wzrokiem do Marthy.

Martha Obentley

-Wątpię, żeby ona tam jeszcze była. – powiedziała. Słyszała co chłopak mówił. – A jak będzie to trzymam za Ciebie kciuki. – dodała, uśmiechając się szeroko.

Cristian Verso

Uśmiechnął się kątem ust, spojrzał na godzinę w telefonie. No ładnie, już piąta. Przetarł dłonią oczy.- Idę, bo w końcu nie pójdę, a Ty nie odpoczniesz ode mnie.- zaśmiał się, kiwnął głową jeszcze na pożegnanie. Udał się w stronę schodów.

Martha Obentley

Uśmiechnęła się tylko, podążając wzrokiem za chłopakiem. Oparła się o framugę drzwi, krzyżując ręce na piersi i wtedy do niej dotarło, że muzyka nie gra od dobrych kilkunastu minut. Nareszcie.

Cristian Verso

Przyszedł z Marthą, stanął pod drzwiami.- Dobra, to co, mam sobie iść?- zapytał. Oparł się o ścianę. Z jednej strony zapewne by się w końcu wyspał, z drugiej nie chciałoby mu się wracać.

Martha Obentley

-Chciałeś iść do sąsiadki, więc jeśli dalej tego tak chcesz to możesz do niej iść. Nie pogniewam się. - uśmiechnęła się, wyjmując z kieszeni jeansów klucz. - Ale jeśli chcesz napić się pysznej, owocowej herbaty lub czegoś innego, równie pysznego, zapraszam. - przekręciła klucz w drzwiach dwa razy. Nacisnęła klamkę. - To jak? - spytała.

Cristian Verso

- Odwiedzę ją, jak będę wracał do domu.- zadecydował. Kiwnął głową, bby otworzyła szerzej drzwi. W końcu chce wejść, nie? ; 3

Martha Obentley

Otworzyła drzwi, weszła do środka. Położyła klucz na szafce i obejrzała się za chłopakiem.
-Idę się przebrać, a Ty czuj się jak u siebie. – powiedziała, uśmiechając się lekko. Poszła do sypialni i zaczęła szperać w szafie, szukając czegoś wygodnego.

Cristian Verso

- Okej.- odparł, wzruszył ramionami. Wszedł do salonu, usiadł na kanapie. Rozejrzał się krótko po mieszkaniu, tak, tylko po to, by dowiedzieć się, gdzie znajduje się pilot od telewizora. Znalazł, gratulacje. Włączył telewizor.

Martha Obentley

Wyciągnęła z szafy wybrane ciuchy. Za duża koszulka najlepszej przyjaciółki, którą uwielbiała nosić oraz 3/4 spodnie. Odwróciła spojrzenie w stronę, skąd dochodziły dźwięki telewizora. Uśmiechnęła się kątem ust i przebrała się. Mokre ubrania wrzuciła do pralki, kichając w drodze do łazienki.
-Twoja wina. - mruknęła, przechodząc przed chłopakiem. - Co chcesz do picia? - spytała, wyciągając z górnej szafki kuchennej witaminy.

Cristian Verso

Skinął głową już nie komentując pierwszych słów dziewczyny.- Nie, dzięki.- odparł. W końcu nie chciało mu się pić, a jakby chciał to by się sam obsłużył. Uśmiechnął się kątem ust.

Martha Obentley

-A głodny jesteś? - spytała jeszcze, wlewając do czajnika wodę. Włączyła go i wyjęła dwa kubki, do każdego z nich wrzuciła jedną torebkę herbaty. Co z tego, że nie chciał nic do picia. I tak dostanie.

Cristian Verso

- Nie-e.- odpowiedział, mierzwiąc dłonią włosy. Chwycił pilot, zaczął 'skakać' po kanałach. Nic ciekawego.