Mieszkanie Marthy.

Cristian Verso

Wyszczerzył zęby. Złapał ją nieco mocniej za rękę, skierowali się ku schodom.- Może wstąpimy do sąsiadki?- zaśmiał się. Spojrzał na M.

Martha Obentley

Wzruszyła ramionami i spojrzała na niego.
-A chcesz? - spytała. Ona może iść. Najwyżej będzie się nudzić xd

Cristian Verso

- Niee.- przeciągnął. Pociągnął ją w stronę następnych schodów, aby szybko przejść mieszkanie sąsiadki. W końcu, wyszli z bloku.

Martha Obentley

-Myślę, że ona na pewno ucieszyłaby się jakbyś ją odwiedził, ale beze mnie. Jakoś krzywo na mnie patrzy od czasu tamtego wieczoru. - wyjaśniła, przyglądając się pewnej kobiecie po drugiej stronie ulicy.

Cristian Verso

- Bo ją wtedy zostawiłem i pobiegłem za Tobą.- wyjaśnił, no chociażby tak sądził. Ruszył w stronę plaży.- Potem już z nią się nie widziałem i dobrze.- przyznał.

Martha Obentley

-A teraz powiedz dlaczego to zrobiłeś. Przecież równie dobrze mogłeś z nią pójść i świetnie byście się bawili, nie musiałeś siedzieć ze mną. - gdy kobieta zniknęła za zakrętem, Martha przeniosła wzrok na chłopaka.

Cristian Verso

- Bo Cristian bardzo lubi Marthę i Martha bardzo mu się podoba.- powiedział. Wyszczerzył szeroko zęby, a jak. Objął ją w pasie.

Martha Obentley

-A to ciekawe. - zaśmiała się i musnęła go w usta xd - Jeszcze dwa razy i już naprawdę Ci uwierzę. - powiedziała z uśmiechem. Niech się chłopak stara xd

Cristian Verso

Uśmiechnął się szeroko.- Dwa razy? No dobra, przeżyję.- mruknął. Skierował się w stronę plaży, no, już po raz kolejny, ale to nic. Poszli, no. xd

Martha Obentley

~~~~
Martha przywędrowała do mieszkania, przy okazji zaszła jeszcze do sklepu, bo jak zwykle zapomniała czegoś kupić. Rozebrała się, porozkładała zakupy po szafkach, lodówce. Rozejrzała się po mieszkaniu, opierając ręce na biodrach. Tak, trzeba wziąć się do roboty. Przydałoby się też coś tutaj zmienić, ale pomyśli o tym potem. Udała się do łazienki, a gdy już się odświeżyła i przebrała, zabrała się do sprzątania, podśpiewując pod nosem.

Martha Obentley

Martha z Cristianem dość szybko znalazła pod drzwiami mieszkania. Co tu się dziwić, mokre ubrania dają taki napęd, szczególnie zimą, że powinni tego używać na jakichś wyścigach. Dziewczyna zaczęła przeczesywać wszelkie kieszenie w poszukiwaniu kluczy. Ciśnienie podskakiwało jej, gdy nie mogła na nie natrafić, jednak na szczęście wreszcie się znalazły. Otworzyła drzwi i weszła do środka, ciągnąc za sobą chłopaka. Zerknęła na niego.
- Wiesz co, w sumie mogliśmy to rozegrać inaczej. Nie mam niczego co mogłabym dać Ci na przebranie, a nie chcę patrzeć jak siedzisz w tych mokrych spodniach - powiedziała z bezradnym uśmiechem.

Cristian Verso

Machnął ręką.- Mi to tam wiesz, w sumie mogę iść nawet do siebie.- stwierdził w głowie analizując, jaki ma kawałek do przejścia. Góra 30 minut, nie tak dużo. Zawsze może pójść, a spotkają się potem, czy coś. Uśmiechnął się lekko do dziewczyny, starając się nawet o nic nie opierać, chociaż i tak trochę przeschnął.

Martha Obentley

- No dobra, uciekaj do siebie, nie mam ochoty na Ciebie patrzeć - odpowiedziała ze złośliwym uśmiechem. W przyspieszonym tempie zdjęła mokre buty, odwiesiła kurtkę, a po tym wszystkim wzdrygnęła się. - To było naprawdę miłe, że towarzyszyłeś mi w drodze do mieszkania, sama na pewno bym się zgubiła - dodała po chwili. Ten się nacierpi, łazić po mieście w tą i z powrotem podczas zimy z mokrymi do ostatniej niteczki spodniami, butami i tego typu rzeczami. Pamiętać jednak trzeba, że Martha niezmiernie lubi znęcać się nad nim i vice versa, więc patrząc na to z tej drugiej strony, to po prostu taka tam... złośliwość.

Cristian Verso

Usmiechnął się słabo.- No okej, najwyżej tam potem sie zobaczymy.- odparł, muskając ją ustami w czoło. Nic innego nie zrobił, tylko otworzył szeroko drzwi, wyjrzał przez nie. Nie, nie było aż tak zimno na korytarzu, więc i na dworze może też nie tak bardzo.- No to, narazie.- odparł uśmiechając się kątem ust i wyszedł za drzwi.

Martha Obentley

Otworzyła drzwi zaraz potem, gdy ten je zamknął. Wyjrzała za nim.
- Chyba że chcesz jakąś sukienkę czy spódniczkę - rzuciła do niego, po czym wybuchła śmiechem. Tak, już sobie to wyobrażała. Cristian w spódniczce. To jest lepsze niż ten upadek z kanapy! xd Oparła się o poręcz przy schodach z szerokim uśmiechem i pomachała do niego. Troszkę jednak mu współczuje.