Mieszkanie Marthy.

Cristian Verso

- Nie, chyba sobie podaruję.- odparł. Usmiechnął się delikatnie i zaczął schodzić po schodach.- Odezwę się.. hm, jakoś potem.- dodał zatrzymując się w połowie. Odchylił głowę, aby zerknąć na dziewczynę. Na koniec puścił jej jeszcze oczko i poszedł dalej.

Martha Obentley

No dobra, skoro nie chce spódniczki, to nie będzie go namawiać. Może kiedyś się skusi. Odpowiedziała mu uśmiechem i poczekała, aż zniknął jej z pola widzenia. Kiedy została zupełnie sama na klatce schodowa, odwróciła się i wróciła tanecznym krokiem do swojego mieszkania.

Cristian Verso

Przyszedł z Marthą, z małego parku.- No to jesteśmy.- odparł otwierając drzwi od klatki. Uśmiechnął się szerzej puszczając Marthę przodem. Obejrzał się jeszcze za siebie, czy czegoś nie zgubił. Często miał taki odruch. Mimo tego, ze nic ze sobą nie miał, robił tak.

Martha Obentley

Weszła do bloku, od razu zaczynając szukać po kieszeniach kluczy od mieszkania. Ruszyła po schodach w górę, nie oglądając się za Cristianem. W końcu był tu tyle razy, że raczej się nie zgubi, a nawet jeśli, to jej życie być może stanie się odrobinę spokojniejsze.. póki go nie znajdą. No dobra. Martha odwróciła się, by skontrolować chłopaka.
- Chodź, chodź - zachęciła go, posyłając lekki uśmiech.

Cristian Verso

Skinął głową z lekkim uśmiechem i podążał za Marthą. Po drodze rozglądał się po klatce. To niemożliwe.. dlaczego nie ma żadnej widny. Zeszłym razem nie zauwazył żaden, tym razem też.

Martha Obentley

Na szczęście Martha nie mieszka na ostatnim piętrze, przyzwyczaiła się do wchodzenia po schodach kilka razy dziennie. Nawet już nie pamięta, że w tym bloku nie ma żadnej windy, którą musieli najprawdopodobniej przeoczyć przy budowie. Szybko znalazła się pod drzwiami do mieszkania, otworzyła je i weszła do środka, od razu rzucając kluczami na szafkę przy wejściu. Zwinnie ściągnęła szalik, płaszczyk, buty i ruszyła w głąb mieszkania. A cooo tam, Cristian sobie poradzi xd

Cristian Verso

I Cristian wszedł po schodach, aż na klatkę dziewczyny. Wszedł do mieszkania Marthy, zdjął buty, kurtkę. Rozejrzał sie krótko. Dawno tu nie był..

Martha Obentley

- No nie stój tak - rzuciła do chłopaka z uśmiechem. Podeszła do niego. - Uśmiechnij się, powiedz coś, zrób, nie mam pojęcia - wzruszyła ramionami, błądząc wzrokiem po twarzy Cristiana. - Dziwnie się czuję, gdy tak milczysz - dodała po chwili trochę ciszej, łagodniej. Podeszła jeszcze bliżej i przytuliła się do niego, wcześniej całując delikatnie w policzek.

Cristian Verso

Uśmiechnął się szerzej.- Myślałem, ze tego właśnie chcesz.- powiedział obejmując Marthę. Oparł brodę o głowę dziewczyny. Dziwnym trafem był na tyle wyższy, ze mógł to spokojnie zrobić.

Martha Obentley

- Nie, wcale tego nie chcę - mruknęła. Zdecydowanie wolała, kiedy się wygłupiał, doprowadzał do bólów brzucha spowodowanych śmiechem albo zwyczajnie do szału, kiedy miała ochotę go udusić, gdzieś zamknąć, zakneblować, ale wszystko w granicach rozsądku xd

Cristian Verso

Uśmiechnął się szerzej.- Dobra, to nie ma sprawy. Będę się odzywał.- powiedział podszczypując ją lekko w brzuch. Rozejrzał się po mieszkaniu, jakby szukał nowych rzeczy, czegoś, czego jeszcze tu nie było.

Martha Obentley

Odkleiła się od Cristiana, chichocząc. Niestety, ale ona na brzuchu ma również łaskotki. Ruszyła do sypialni, gdzie upięła włosy w niedbały kok.
- Na co masz ochotę? Czy w ogóle masz na coś ochotę? - rzuciła do chłopaka, wychylając się zaraz z pokoju.

Cristian Verso

Ruszył prosto do salonu.- Nie mam pojęcia. Decyzja należy do Ciebie.- odparł spokojnie, uśmiechając się szeroko. Podszedł do kanapy i nieschludnie rzucił się na nią, skończywszy na leżeniu wzdłuż niej.

Martha Obentley

Martha podeszła do Cristiana i stanęła nachylając się nad nim trochę.
- Wcale nie pomagasz, a wręcz przeciwnie. Wszystko utrudniasz - mruknęła, rozkładając ręce w geście bezradności. - Postaraj się czasem odrobinę, bo dla Ciebie najlepiej pewnie byłoby mieć piwo w dłoni i oglądać jakiś mecz w telewizji. Nie widzę z twojej strony żadnych starań, niczego, a jeżeli coś w sobie dusisz, to mi to po prostu powiedz prosto w twarz - dodała zaraz. Tak naprawdę nie miała tego wszystkiego mówić, wszystko poszło od razu, odruchowo. Choć przynajmniej chociaż po części wspomniała o tym, co ją gryzie. Odwróciła się i powędrowała do kuchni, nie widziała sensu, by dalej tam stać.

Cristian Verso · Wysłany: Czw 17:16, 01 Mar 2012 Temat postu:

- Ale to, że nie mam pojęcia, na co właściwie mam ochotę, powoduje to, ze się nie staram?- zapytał wstając. Powędrował do kuchni za dziewczyną, stanął w drzwiach i oparł się o framugę.