Mieszkanie Marthy.

Martha Obentley

-Zależy co to takiego. - odparła. Podniosła głowę i przetarła dłonią oczy. Zmęczona wcale nie była, choć może trochę. Te wszystkie wydarzenia, które miały miejsce w tym dniu...

Cristian Verso

- No wiesz, na przykład...- zaczął. Jak to sformuować? Jeszcze tak, by przypadkiem się nie przestraszyła.- To, od czego zaczyna się bliższy kontakt z druga osobą, o.- odparł po chwili. xd

Martha Obentley

Zerknęła na niego.
-Nie zabiłabym Cię za to. Chociaż może.. - zaśmiała się cicho. Nie, raczej by go nie zabiła, dlaczego niby?

Cristian Verso

Skinął głową.- A jak potem by się okazało, że jestem jakimś psychopatą, co by Cię nachodził i nachodził?- zapytał uśmiechając się szeroko. A co tam.

Martha Obentley

-Nie wyglądasz na takiego. Ale zawsze może się coś tam w Tobie popsuć, tak więc zadzwoniłabym na policję, a oni wsadziliby Cię do psychiatryka. - odpowiedziała. Uśmiechnęła się szeroko.

Cristian Verso

- Łee tam, nie dobra Ty wtedy.- odparł chichocząc.- Dobra, co robimy?- zapytał kierując wzrok za okno, faktycznie, ładnie. Ładne niebo.

Martha Obentley

-Siedzimy w ciemnościach i podziwiamy przez okno niebo. - odpowiedziała z uśmiechem. - A jak nam się znudzi ciemność to można zapalić światło, ale najpierw trzeba trafić do włącznika. - dodała zaraz z tym samym uśmiechem. Nie przypominała już chłopakowi, że miał sprawdzić czy pod kanapą nie kryje się nic podejrzanego. W ciemności i tak by nic nie zauważył, no.

Cristian Verso

- Łee tam, nie trzeba zapalać.- uznał.- Masz tu gdzieś balkon, czy taras?- zapytał zaraz, w końcu tak ladny wieczór. To trzeba skorzystac.

Martha Obentley

-Mam taki fajny balkonik. Na pewno Ci się spodoba. - uśmiechnęła się szeroko. - Ale pokażę Ci go jak mnie puścisz wolno. - powiedziała, chichocząc. W końcu głowa chłopaka na jej ramieniu trochę uniemożliwiała wstanie.

Cristian Verso

- Mhm.- skinął po czym usiadl normalnie. Uśmiechnał się szeroko do dziewczyny, rozglądajac sie też za wejściem na owy balkon.

Martha Obentley

Wstała z kanapy, obeszła stolik przed nią i zaczęła kierować się do swojego małego pokoiku, w którym trzymała wszystko, co było potrzebne do malowania. Uwielbiała go.
-Chodź. - powiedziała, przystając na chwilę i oglądając się, by ujrzeć chłopaka. Ciężko było go jednak zauważyć.

Cristian Verso

Chlopak wstał pośpiesznie i zaczał kierowac się w stronę dziewczyny. Wkrótce dotarł tam, oczywiście po drodze potykał się o rożne leżące na podlodze rzeczy. Musi namówic dziewczynę, żeby je wszystki wyrzuciła. no bo, po co one tu są? Tylko drogę zasłaniają. Chłopak chywił Marthe za ramię.- Jestem.- oświadczył wyszczerzając zęby.

Martha Obentley

Uśmiechnęła się do chłopaka, lecz pewnie mało można było zauważyć. Jeśli w ogóle coś można było. Ruszyła dalej, uważnie przejeżdżając opuszkami palców po ścianach. Weszła z chłopakiem do pokoiku, gdzie światło lamp przy drogach trochę rozświetlały jej kącik. Otworzyła drzwi od balkonu i wyszła na zewnątrz, od razu biorąc głęboki wdech, by zaczęrpnąć świeżego powietrza, które nocą miało w sobie to 'coś'. Zerknęła na chłopaka z uśmiechem.

Cristian Verso

Chłopak posłusznie podążał za dziewczyną, jako tako sie rozglądając. O dziwo mógł spokojnie większość tu rzeczy zobaczyć, chociaż ich kontury, ale zawsze coś. Kolory mógł nadać sobie sam. Cudem też jest, że się nie przewrócił. Wszedł na balkonik, oparł się o barierki zerkając na ulicę.

Martha Obentley

-Witaj na moim balkonie. - powiedziała z szerokim uśmiechem, opierając się o balustradę. Spojrzała za siebie na spacerujących jeszcze o tej porze ludzi. Taka pogoda w nocy aż prosiła o wyjście na zewnątrz, więc czemu nie skorzystać?