Mieszkanie Phoebe

Phoebe Jones

Nieduże mieszkanie na czwartym piętrze położone na obrzeżach miasta. Znajdują się w nim dwa pokoje, salon, łazienka oraz kuchnia. Mieszkanie jest urządzone dość nowocześnie, choć salon jest wykonany bardziej na wzór staromodny. Szczególną uwagę przykuwają liczne ramki ze zdjęciami porozstawiane na komodzie.
___________

Z trudem weszła po schodach, niosąc ciężkie walizki. Niby wzięła ze sobą najważniejsze rzeczy, a miała wrażenie jakby wyniosła z sobą połowę domu. No ale cóż, ale jakoś sobie radzić trzeba. Po męczącej wspinaczce po schodach w końcu stanęła przed drzwiami mieszkania. Wyciągnęła z kieszeni płaszcza klucz do mieszkania i przekręciła go z delikatnie w drzwiach. Gdy zamknęła je za sobą rozejrzała się dokoła i odetchnęła głęboko. W końcu ma swoje własne mieszkanie. Bez rozwrzeszczanego rodzeństwa, bez męczącego ojca. Spokój i cisza. W tym momencie chyba tego najbardziej potrzebowała. Odstawiła walizki i rzuciła się na kanapę w salonie. Przymknęła oczy i uśmiechnęła się delikatnie.

Alice Jones

Stanęła przed drzwiami. Jedyną myślą w jej głowie było teraz czy nie pomyliła się z adresami. Sięgnęła po komórkę i sprawdziła w 'notatniku' dokładnie zapisany tam wcześniej adres. W końcu zdecydowała się jednak zadzwonić. No trudno, jeśli otworzy ktoś nieznajomy wytłumaczy mu ten incydent i zapyta się może czy wie gdzie mieszka Phoebe. Usłyszała jednak że ktoś zmierza w jej kierunku.

Phoebe Jones

Podchodząc do drzwi, zastanawiała się któż to może być. Nikt nie przychodził jej do głowy. Właściwie nic w tym dziwnego, nikogo tu przecież nie znała. Nacisnęła na klamkę, a widząc przed sobą znajomą postać, aż podskoczyła z radości: - Alice! Jak miło Ciebie widzieć! - krzyknęła z radością i przytuliła się mocno do dziewczyny.

Alice Jones

-Cześć! -Krzyknęła również tuląc dziewczynę. Na całe szczęście trafiła dobrze. Miała z nią tyle do pogadania, ucieszyła się gdy ojciec zadzwonił do niej i poinformował ją że Phoebe przyjechała do New Jersey. -Więc co tam u ciebie słychać? Musisz mi wszystko dokładnie opowiedzieć! -Dodała po chwili jeszcze bardziej ściskając dziewczynę.

Phoebe Jones

Jeszcze przez chwilę przytulała się do siostry. Po chwili odlepiła się od niej i zamknęła drzwi. - Właściwie to źle nie jest. Jakoś się trzymam - powiedziała uśmiechając się kątem ust. - Ale proszę, najpierw się rozbierz, zaparzę ciepłej herbatki i sobie pogadamy na spokojnie, okej? - spytała, starając się uspokoić. Nie wytrzymała jednak długo i po chwili znowu uśmiechnęła się radośnie. Tak bardzo się cieszyła, że znów widzi Alice.

Alice Jones

-Jasne, jasne. -Powiedziała szczerząc się. Zdjęła kurtkę i powiesiła ją na wieszak który wisiał obok drzwi. Weszła do pokoju po czym usiadła na kanapie. -No tak więc jak się czuje tata przede wszystkim? -Zapytała licząc że odpowiedź będzie należała do tych dobrych wieści. -I tak w ogóle to przepraszam że tak mało dzwoniłam, po prostu miałam dużo rzeczy na głowie. -Odparła znowu uśmiechając się jak najmocniej umiała.

Phoebe Jones

Usiadła obok dziewczyny. Uśmiech natychmiast zniknął z jej twarzy. - Ehh.. no wiesz, niezbyt dobrze. Zamknął się w sobie, nie chce z nikim rozmawiać. Zaczął pić. Z każdym dniem było coraz gorzej dlatego postanowiłam wyjechać. Wiesz, dobijała mnie ta cała atmosfera.. - powiedziała, w myślach przywołując obraz załamanego ojca. - Wiesz próbowałam z nim rozmawiać, ale bezskutecznie. Nie chciał zgodzić się na rozmowę z psychologiem, choć nalegałam. Właściwie nikogo już nie słucha. Stwierdził, że najlepszym pomysłem będzie mój wyjazd z rodzinnego miasta. Nie chciał, żebym widziała go w takim stanie. On.. naprawdę nie wiem czy da się mu jeszcze pomóc - dodała łamiącym głosem. Phoebe nie wytrzymała jednak długo i po chwili już zakryła oczy dłońmi i rozpłakała się.

Alice Jones

Alice wstała, podeszła do Phoebe i przytuliła ją. -Słuchaj, dzwoniłam do lekarza, powiedział mi że było to słuszne zostawić ojca z naszym młodszym rodzeństwem, bo wtedy będzie się nimi opiekował i może mu wrócić to że zacznie do nich rozmawiać i znów poczuje że naprawdę coś znaczy dla wielu osób. Oczywiście dalej przychodzi do nich ta opiekunka tak? - Zapytała. Nie umiała nawet jej pocieszyć, bo nawet ona teraz zaczęłaby płakać, zawsze gdy o nim mowa dostaje wielkiego doła, więc jak teraz o tym myśleć to faktycznie nie powinna pytać. -Może zmienimy temat co? Nie spotkałam się z tobą żeby tylko ryczeć, i przyznaję że nie potrzebnie zapytałam o.... -Odpowiedziała. Teraz jej przydałaby się osoba która podtrzymałaby ją na duchu, nie radziła sobie nigdy pocieszaniem ludzi. -Może pójdziemy, nie wiem, na zakupy? Ja stawiam -Próbowała się uśmiechnąć, lecz nie wyszło jej to zbyt dobrze.

Phoebe Jones

- Nie, dzięki. Jakoś nie mam w tej chwili ochoty. Ale w najbliższym czasie - czemu nie - odparła uśmiechając się cierpko. Otarła dłońmi oczy i spojrzała na Alice. - Ale masz rację, powinnyśmy zmienić temat. Nie mam siły o tym rozmawiać, szczególnie teraz. Ty zresztą pewnie też. Więc.. co u Ciebie? Mam nadzieję, że dobrze Ci się układa po wyjeździe do New Jersey.. - powiedziała z nikłym uśmiechem. - Herbata! Całkiem zapomniałam. - Phoebe uśmiechnęła się nieco szerzej i ruszyła do kuchni. - A ty mi opowiadaj co słychać. - powiedziała wyglądając zza drzwi do kuchni i wyszczerzyła się, trochę sztucznie, ale po rozmowie o rodzinie, jakoś nie było ją wstać na nic więcej.

Alice Jones

-Ym, no w sumie to nic nowego. Jeszcze mam rzeczy które muszę wypakować. Ale omińmy mnie, bo zależy mi tylko co u ciebie słychać -Zaśmiała się. -Masz chłopaka? Nie wiem, opowiadaj, wszystko co robiłaś po kolei - Znów zaśmiała się ciepło spoglądając na dziewczynę przyrządzającą herbatę. Przecież nie miała co opowiadać. Jedynie poznała ciekawego chłopaka który w sumie chyba ma dziewczynę, a jeśli nie to i tak jakąś na pewno kocha.

Phoebe Jones

Zaśmiała się: - Niee, no co ty. Jakoś ostatnimi czasy nie w głowie mi takie rzeczy - powiedziała uśmiechając się. Za bardzo była pochłonięta, żeby pomóc ojcu. Chociaż w sumie niczego to nie dawało. Ale zawsze warto było próbować. Przynajmniej wiedziała, że zrobiła wszystko to, co było w jej mocy. Phoebe nastawiła wodę na herbatę. Następnie wyjęła z szafki dwa kubki i wsadziła do każdego po torebce zwykłej herbaty. Poczekała, aż woda się zagotuje, a następnie zaparzyła herbatę. [ach ten brak synonimów do słowa herbata xd] Chwyciła dwa kubki i zaniosła je do salonu. Wróciła jeszcze do kuchni po cukier, a gdy go postawiła na stoliku ponownie siadła obok dziewczyny. Uśmiechnęła się do Alice, mówiąc: - Hmm, tak więc.. mam wszystko po kolei mówić. Oj, to będzie trudne - odparła i podrapała się po głowie. - Właściwie to nie mam co opowiadać. Niedawno przyjechałam do New Jersey, więc w sumie nie wiem co Ci mogę opowiedzieć. Rozpakowałam się, trochę pospacerowałam. To wszystko - powiedziała w międzyczasie sypiąc sobie trochę cukru do herbaty. - A historia z rodzinnego domu już wyszła na światło dzienne, więc szczerze mówiąc, nie mam pojęcia co mogę powiedzieć. Ale z tego co wiem Ty jesteś tu dłużej ode mnie, więc naprawdę powinnaś mieć mi duuużo do opowiedzenia. Więc czekam - odparła szczerząc się. - Liczę na długo historię z licznymi zwrotami akcji. - wtrąciła jeszcze wystawiając język.

Alice Jones

-Och tak, ja zawsze mam jakieś sensacje- Powiedziała uśmiechając się. -Tak właściwie to zdążyłam poznać już cztery osoby, i powiem tak że z jedną bardzo przyjemnie mi się rozmawiało, z drugą, a raczej z drugimi -Zaśmiała się. - całkiem dobrze, a z ostatnią wręcz fatalnie. No cóż jak to się mówi "nie oceniaj książki po okładce" [czy jakoś tak ;P]. No ale w sumie to powinnam dostać brawa, niedawno co przyjechałam do New Jersey a już mam wroga. Pobiłam swój rekord.-Dodała znów się śmiejąc. -Ogólnie to te cztery osoby się znają, a ja nawet o tym nie wiedziałam. Wiesz, jak chcesz to mogę ci dać numer do pewnego chłopaka -zachichotała [musiałam wejść w słownik synonimów i w odmianę "zaśmiała" xdd]
Wyjęła z cukiernicy łyżeczkę i wsypała sobie do herbaty niedużo cukru. Wymieszała dokładnie po czym upiła łyka. W sumie to mogła to przemyśleć, zanim w ogóle dotknęła filiżanki bo od razu się oparzyła. No trudno, nie boli aż tak mocno jak się spodziewała. -No i tak właściwie, to tylko to robiłam w New Jersey -Dodała. No bo co, resztę czasu przeznaczyła na urządzanie mieszkania, bo samo się przecież nie zrobi.

Phoebe Jones

- No, no, no. Alice już ma wroga. I jeszcze jakiegoś nowego chłopaka poznała. Ciekawie, ciekawie. – zaśmiała się. – A co do numeru to lepiej zachowaj dla siebie. Na pewno Ci się przyda – odparła i ponownie wystawiła język. Jak ona tęskniła za tym przekomarzaniem się ze swoją starszą siostrzyczką. Naprawdę jej tego brakowało. – Wiesz, naprawdę zaintrygowałaś mnie tym wrogiem. Czyżby była to osoba płci żeńskiej, hę? – spytała szczerząc się. O tak, ona to po prostu wiedziała. Za dobrze znała Alice. Pomieszała herbatę, podmuchała ją i upiła niewielki łyk.

Alice Jones

-No ba, płeć żeńska, ale ma gorsze zachowanie niż chłopak -Przyznała. -Może ją znasz? Nie zdziwiłabym się nawet, bo jak byłam w mieszkaniu pewnego chłopaka okazało się że go zna i wtargnęła nam się. -Powiedziała po krótkiej chwili. -Tak właściwie to chciałabym ominąć o niej temat, bo naprawdę wkurza mnie gdy ktoś o niej mówi -Naprawdę nienawidziła tej dziewczyny, a już w ogóle jak ktoś tylko o niej wspomniał. -A właśnie, będę musiała jeszcze iść dzisiaj do centrum bo muszę zrobić trochę zakupów, ale to nie teraz, bo jestem tutaj dla ciebie, ile będziesz chciała żebym została tyle zostanę. -Dodała uśmiechając się szeroko.

Phoebe Jones

-Nie no, wątpię, że ją znam. Bo na dobrą sprawę z nikim tutaj jeszcze nie gadałam poza tobą i.. przyjacielem sprzed lat - powiedziała, zawieszając przy ostatnich słowach głos. Pominęła, że tym przyjacielem jest jej były. Obawiała się, że Alice zapragnie wówczas więcej informacji na ten temat, a jakoś w tej chwili nie miała ochoty odpowiadać na każde pytanie dociekliwej siostry. Dodała po chwili - Ale okej. Koniec tematu wrednej laski działającej na nerwy Alice. - powiedziała i znowu wyszczerzyła zęby w uśmiechu. - Wiesz, jak Ci się spieszy to idź. Nie będę ciebie tu w końcu trzymać. Zresztą sama muszę tu jeszcze trochę ogarnąć. Rozpakować się do końca i takie tam. Chyba, że masz czas, wtedy możesz siedzieć sobie u mnie do woli.