Mikaela.

Isabelle · Gość

- eh, trudno powiedzieć, tutaj aktualnie niczym, ale wcześniej, to dekorowałam wnętrza, uczyłam pływać... - odpowiedziała i uśmiechnęła się kącikami ust, napiła się coli. - a ty biznesmen - spytała.

Mikael

Prawie zakrztusił się colą słysząc jej słowa. On biznesmenem?
-Biznesmen? Skąd ten niedorzeczny pomysł?-zapytał gapiąc się na dziewczynę zdumionym wzrokiem.

Isabelle · Gość

Zaśmiała się - tak wyglądasz - odpowiedziała z głupią miną. Znów palnęła głupstwo, i znów czuła się jak idiotka. Wzięła colę i napiła się.

Mikael

Spojrzał na nią przerażony po czym błyskawicznie podszedł do okna. Przejrzał się w szybie szukając u siebie jakiś objawów biznesmenostwa. Oględziny wypadły pomyślnie, tak przynajmniej mu się zdawało. Wrócił do stolika.
-No cóż. Jak na razie tego u siebie nie zauważam.-stwierdził ostrożnie.

Isabelle · Gość

Patrzyła na niego i zamilkła, piła colę powoli. Gdy już wypiła do końca, odstawiła na stolik i oparła głowę o rękę.

Mikael

Spojrzał na nią uważnie. Chyba jej nie uraził jakimś nieopacznym słowem?
-Co się stało, że tak zamilkłaś?-zapytał przyjaźnie uśmiechając się do niej pogodnie.

Isabelle · Gość

Podniosła głowę - nie nic - odpowiedziała i również się uśmiechnęła. - czym się interesujesz - spytała z braku tematu.

Mikael

-Szermierka, rysunek. To takie moje dwa najważniejsze przedmioty zainteresowań, ale robię wszystko, co akurat przyjdzie mi do głowy. Niewiele mi pozostało do wypróbowania.-stwierdził z uśmiechem.

Isabelle · Gość

- szermierka - uśmiechnęła się - ciekawe, muszę spróbować... - uśmiechnęła się i przeczesała włosy dłonią.

Mikael

-Miłej zabawy. Trzeba trochę powiczyc, by nabrac wprawy, ale doskonała zabawa.-stwierdził z uśmiechem. Sam cwiczył od wielu lat i nigdy nie miał dośc tego sportu.

Isabelle · Gość

- nie wątpię - uśmiechnęła się - ja będę się zbierać, nie chcę ci przeszkadzać - odparła i wstała w krzesła.

Mikael

Nie odpowiedział. Dziewczyna oczywiście mu nie przeszkadzała, ale nie zamierzał jej przekonywac, takie słowa zawsze wydawały się wymuszone. Wstał także.
-A więc do zobaczenia. Ale wpadaj, kiedy tylko będziesz miała ochotę.-zapewnił uśmiechając się przyjaźnie.

Isabelle · Gość

Uśmiechnęła się - pa - powiedziała i ruszyła w stronę furtki, przeszła przez nią i spojrzała jeszcze raz na chłopaka. Puściła ogrodzenie i poszła w swoją stronę.

Mikael

-Pa. - odpowiedział z uśmiechem. Pomachał jej ręką po czym wrócił do stolika. Opadł na krzesełko i podwinął opadające wciąż rękawy koszuli. Właściwie mógłby już iśc się przebrac, ale za bardzo nie chciało mu się ruszac z miejsca. Przymknął oczy czując, że lada chwila podda się senności i zaśnie w ogrodzie.

Isabelle · Gość

Po chwili się wróciła, uśmiechnęła się i oparła o furtkę, spojrzała na chłopaka - nudzi mi się samej, mogę jeszcze zostać ? - spytała, uśmiechnęła się i wzięła ręką włosy z twarzy.