Shenae i... [kiedyś Jacoba]

Shenae

- Dlaczego nie możesz?- zapytała cały czas stojąc w drzwiach. Jak chce niech się przebiera, ale w jej obecności. Ona chce po prostu wiedzieć. Uparta też jest, bardzo nawet. Znając życie, chłopak też, ale ona i tak będzie stać. Jedynie, ze ten ją wyrzuci stąd.

Jacob Shepard

-Zapytaj swoich rodziców. -odprał, delikatnie wypychając dziewczynę poza pokój. Nawet na nią już nie spojrzał, po prostu zamknął drzwi i je zakluczył.

Shenae

- Jake!- wrzasnęła. Chyba pierwszy raz na niego tak powiedziała, no cóż, postępy. Walnęła, nie mocno, w drzwi.
- Oni mi nie powiedzą, nigdy mi nic nie mówią.- odparła. Podsunęła sobie krzesło pod ścianę, tuż koło drzwi od pokoju chłopaka. Usiadła na nim, czekając, aż Jacob wyjdzie z pokoju.

Jacob Shepard

Nic nie powiedział, zaczął się przebierać i już po jakiś 5 minutach był gotowy. Odkluczył drzwi, po czym wyszedł z pokoju. -Twoja strata. Jestem tylko ciekaw, czy pamiętasz swoich dawnych przyjaciół... choćby tych, których nie znałaś na żywo. - powiedział, wchodząc do kuchni. Wsadził paczkę popcornu do mikrofalówki, po czym odwrócił się przodem do Sheane. Zastanawiał się, czy pamięta, jak jeszcze w wieku 13 lat korespondowała z niejakim Jake'm. Uśmiechnął się sam do siebie. Taak, jej rodzice zabronili mu się z nią spotykać, ale na listy się zgodzili.

Shenae

- Pamiętam. Ale co z tego, jeżeli nawet nie chciał się spotkać? Cały czas coś było na przeszkodzie. Nigdy, ale to nigdy, nie mogłam mieć normalnych kontaktów z normalnymi ludźmi.- mruknęła. Szczerze mówiąc, teraz nie dziwmy się, ze nastolatka jest taka, jaka jest. Jeżeli miała mieć tylko kontakty z ludźmi biznesu, stała się taka, jak oni. Shenae zagryzła lekko wargę, krążąc wzrokiem po pokoju.

Jacob Shepard

-Może nie mógł, bo twoi rodzice stwierdzili, że jeśli byś przebywała z normalnymi ludźmi to także byś zapragnęła być normalną. - powiedział to, co powiedział mu niegdyś ojciec dziewczyny. Wyjął gotowy już popcorn, wsypał go do miski i postawił go na stole. Sam wziął mniej niż garść.

Shenae

- Skąd tyle o tym wiesz?- zapytała wstając. Chwyciła za oparcie krzesła i przeniosła je pod stronę stolika. Postawiła, a zaraz potem usiadła z powrotem na nim. Wzięła garść popcornu. - Nie pracujesz u nas długo, a wiesz tyle, jakbyś całe życie wszystkiemu się przyglądał.- dodała.

Jacob Shepard

-Bo się przyglądam. - mruknął niezrozumiale. -Wolisz, żeby juz z rana mnie nie było czy co? - spytał po jakimś czasie.

Shenae

Wolałaby, jakby tu został. Nie, żeby jej konkretnie zależało, ale znowu trzeba by było wszystko od nowa załatwiać. Z resztą i tak jest to decyzja tylko chłopaka.
Nastolatka wstała z krzesła i bez słowa poszła na górę. Nie wiedziała, co mu odpowiedzieć. Tak wprost powiedzieć, że w ogóle nie chce, żeby wyjechał? Niee, to nie jest w jej stylu. W jej stylu jest właśnie to, co robi. Zbiera się i idzie na górę.

Jacob Shepard

No tak, dziewczyna nie odpowiedziała i zapewne nie odpowie. A to jedynie od niej zależało, czy będzie mógł zostawić tę pracę, czy nie. Jej rodzice na pewno nie przystaną na prośbę chłopaka, przecież tylko jemu ufają... Ale nie na tyle, żeby mógł powiedzieć prawdę dziewczynie. Zastanawiał się, co ma robić. Może znowu napisać jako Jake do dziewczyny, w sumie, to nie pisał z nią jakieś 2 lata... Wziął kartkę i długopis i starannie, tak jak kiedyś, napisał: "Droga Sheane. Co u Ciebie słychać? Wiem, że nie odzywałem się te 2 długie lata, ale zrozum, że nie mogłem - tak samo jak nie mogłem się z tobą spotkać. Czy wybaczysz mi? Twój Jake.". Napisawszy to, chłopak zaśmiał się cicho. Nigdy jeszcze tak do niej nie pisał. Znalazł jakąś papeterię, wsadził kartkę w kopertę i zaadresował podając przy tym nieprawdziwy adres 'Jake'a'. Gdy dziewczyna będzie chciała temu odpisać, Jacob sam 'zaniesie lis na pocztę'.
-Sheane, poczta do ciebie! - zawołał po kilku minutach, stając przy schodach.

Shenae

Shenae wyszła z pokoju po pewnym czasie dopiero. Jaka znowu poczta, z rachunkami do rodziców.
- Ojciec mówił, że rachunki do niego miały przychodzić.- stwierdziła podchodząc do chłopaka. Wzięła kopertę, przeczytała nazwisko widniejące na kopercie. Jakiś żart? I tak, nagle? Ah, no tak, przecież nigdy nic nie wiadomo, a ona nie domyśli się, że to Jacob pisał. Chociażby, jak na razie. Nie ma do tego głowy.
Shenae weszła do kuchni, usiadła przy oknie. Otworzyła kopertę i przeczytała list. Spojrzała wymownie na Jacoba, jakby ten, niby, miał jej powiedzieć o co chodzi nadawcy.
- To.. wiesz o co w tym chodzi? Skąd miał ten adres?- zapytała. Szanse na odpowiedź chłopaka były marne, ale ona zawsze pyta o coś, na co nie można, lub nie zna się odpowiedzi.

Jacob Shepard

-Ja tam nawet nie wiem, który z twoich chłopaków to napisał, więc wybacz, ale nie wiem. - odparł, uśmiechając się przelotnie. Usiadł na kanapie i włączył telewizję, ale tak na prawdę, wciąż obserwował Sheane.

Shenae

- Nie mam żadnych chłopaków. - odparła.- No, chociażby nie tak dużo.- dorzuciła po chwili. Fakt, nie powiedziała mu, nawet kto napisał.
Dziewczyna zostawiła list na stole i szybko wstała z krzesła. Powędrowała w stronę pokoju chłopaka.- Masz jakieś kartki, długopis?- zapytała wchodząc już do środka i przebierając po półkach Jacoba.

Jacob Shepard

-Powinny leżeć na półce przy łóżku. - powiedział głośniej, żeby dziewczyna usłyszała. A więc zamierzała odpisać. To już coś. Zaśmiał się tak, żeby dziewczyna nie widziała ani nie słyszała.

Shenae

Skinęła głową. Łóżko, łóżko.. gdzie jest łóżko? O jest, kartki też. I długopis. Dziewczyna chwyciła sprzęty, wyszła z pokoju nie zamykając za sobą drzwi, no bo po co. Nastolatka wróciła do kuchni, usiadła przy stole. Chwilę zastanawiała się co odpisać, jak odpisać i czy w ogóle warto. Shenae korciło tylko jedno.. co takiego stanęło na drodze tego, że przestał pisać.
Po dwóch latach postanowiłeś się odezwać, albo przypomnieć sobie o mnie? Wysyłałam listy, wcześniej. Nie odpisywałeś. Co prawda, było to kilka lat temu.. Skąd masz mój adres? Sądziłam, że prasa i telewizja nie dowiedziały się jeszcze, gdzie jestem. Z resztą, nie ważne.
Miło, że się odezwałeś.

Sheane.

Dziewczyna włożyła list w kopertę, zakleiła ją.
- Pójdę wysłać.- odparła idąc w stronę chłopaka.