Tu mieszka Nuthria

Travis

On również zasnął spokojnym snem. Przyciągnął dziewczynę do siebie i tak spali.

Nuthria

*dobre kilka godzin później*

Mruknęła coś niewyraźnie, zasłaniając sobie dłonią oczy przed słońcem. No tak, chłopak zapomniał zasłonić wieczorem rolety. Farciarz, bo leżał plecami do słońca. Ostrożnie wydostała się z jego uścisku i poszła do kuchni. Umyła swój wczorajszy kubek po kawie, tak jak i stertę garów, z czego niektóre dziwnie sprawiały wrażenie nie mytych od trzech dni. Ale to nic, dziewczyna miała dzisiaj dziwną potrzebę sprzątnięcia wszystkiego, co jej się nawinie, więc gdy w ekspresie robiła się kawa, poszła jeszcze wstawić pralkę. W końcu, z braku lepszych zajęć usiadła sobie na blacie, obracając w dłoniach czysty kubek i czekając, aż kawa będzie gotowa. Nie wiedzieć czemu, przez cały ten czas nie mogła przestać się uśmiechać.

Travis

On zaś dopiero po pół godzinie się obudził. Widząc, jeszcze miejąc zaspane oczy, że dziewczyny nie ma tutaj usiadł powoli, a w końcu wstał. Idąc jak jakiś trup w końcu znalazł się w kuchni. Uśmiechnął się szeroko na widok dziewczyny. Podszedł do niej i musnął ją w usta.
- Dzień dobry. Co się tak uśmiechasz? - spytał na sam początek. Usiadł na krześle przecierając dłońmi oczy. On był strasznym leniem i dla niego to było za wcześnie na wstawanie. Spojrzał na zegarek, a widział jak przez mgłę. Ledwo odczytał która jest godzina. Zamknął oczy, a po chwili je otworzył. Odetchnął widząc już lepiej niż wcześniej. Przełknął ślinę.
Dopiero teraz zdał sobie sprawę z tego, że zapomniał o najważniejszym. A mianowicie o chorobie dziewczyny. Jak jest w tej ciąży to mogą być straszne skutki tej choroby w połączeniu z ciążą. Z jego twarzy znikł uśmiech, a po głowie walało mu się pełno myśli. Myśli na temat dziecka, dziewczyny i zdrowia obojgu. Pierwszą rzeczą jaką teraz powinien zrobić to zapytać się o tą cholerną bulimie ale nie. Nie zrobi tego by nie zepsuć tego co stworzyli wczoraj.
- Może pójdę do apteki po test? - spytał po dłuższej chwili milczenia.

Nuthria

Pokręciła głową.
- Jest za wcześnie, nic nie będzie widać.- Powtórzyła to, co powiedziała już w nocy, a uśmiech spełzł jej z twarzy. No tak, zapomniała o swojej pseudo ciąży. A tak już było fajnie. Ekspres zabrzęczał, więc podstawiła kubek.- Chcesz kawy?- Zapytała prawie beztroskim tonem. No tak, teraz czeka ich parę trudnych dni w niepewności. Spojrzała chłopaka i domyśliła się, nad czym się zastanawia.- Jeżeli zajdę w ciążę i zacznę wymiotować, nie wiem, czy dam radę przestać. A jeśli nie przestanę, któreś z nas, albo ja, albo dziecko, może umrzeć przy porodzie.- Powiedziała szczerze, bo tyle zdąrzyła już sprawdzić.

Travis

A może pójdź do ginekologa? czy też on nic nie poradzi? - spytał. On nie był najlepszy w tych sprawach. Sprawach o dzieci chociaż trójka to już coś.
Teraz dopiero zaczął się nad tym wszystkim zastanawiać. Nie chciał ani śmierci dziewczyny, ani dziecka. Jednak w tej sytuacji najlepiej by było usunąć ciążę.

Nuthria

- Na razie nawet on nic nie zobaczy.- Pokręciła głową, upijając łyk swojej kawy.- Ale jeżeli się okaże, że zaszłam, i tak będę musiała do niego pójść. Mam zaświadczenie o tym, że jestem chora, więc jeżeli lekarz stwierdzi, że jest za duże ryzyko, będzie można usunąć ciążę legalnie.- Dodała beznamiętnie. Zdawała sobie sprawę z tego, że od zawsze była przeciwna aborcji i uważała, że każda dziewczyna, która zaszła a w tym wieku, zasłużyła sobie na to własną głupotą. Jednak, bądź co bądź, nie umiałaby pokochać tego dziecka, a i swoje życie stawiała wyżej, niż dobro owego czegoś, co mogłaby kiedykolwiek urodzić. Była gotowa w tym momencie zmienić swoje zdanie na ten temat.

Travis

Miał jeszcze małą nadzieję, że dziewczyna jednak nie jest w ciąży. Oddychając głęboko wstał i podszedł do dziewczyny. Musnął ją w usta z niewiadomego powodu i spojrzał w oczy. Zagryzł dolną wargę i chciał już coś powiedzieć ale znów nie wydał z siebie żadnego dźwięku. Odwrócił się na pięcie, podszedł spowrotem do krzesła i usiadł na nim wygodnie. Przełknął ślinę uświadamiając sobie wszystko. Jakby się obudził z jakiegoś pięknego snu, a na prawe był w piekle.
Dziewczyna może zginąć przez tą cholerną bulimię i cholerną ciążę. I po co im to było? Przeklnął cicho pod nosem. Dziewczyna raczej tego nie usłyszała.

Nuthria

Przeklęła się w duchu. Po co ona mu to właściwie mówiła? Żeby go nastraszyć? Dobrze wiedziała, że chłopak już i tak przesadnie się o nią troszczy, z powodu jej choroby. Czy naprawdę musiała mu to opowiadać teraz, kiedy jeszcze nic nie jest pewne? Jak zwykle zachowała się jak idiotka.
- Ała.- Mruknęła w pewnym momencie z irytacją, łapiąc się za brzuch. O mało nie oblała się gorącą kawą.

Travis

Spojrzał na nią od razu i zerwał się z krzesła. Podszedł do niej kładąc dłoń na jej dłoni. - Co się stało? - spytał patrząc to na jej brzuch, to na jej twarz.
Albo brzuch domaga się wymiotowania albo coś z dzieckiem. Tylko to miał w głowie. Nie chciał w ogóle dopuścić do siebie myśli, że się zaczyna. Zaczyna się właśnie ten okres, który w ich związku ma być najgorszym okresem.

Nuthria

Zsunęła się z blatu z pełną niedowierzania i zaskoczenia miną. Ruchem ręki kazała mu poczekać, a sama pobiegła do toalety, zamykając za sobą drzwi na klucz.

Travis

W tym momencie nie miał nic innego do roboty niż stanie i czekanie na dziewczynę. Zamknął oczy, a po chwili je otworzył. Skrzywił się nie widząc wciąż dziewczyny.

Nuthria

Po jakichś pięciu minutach wyszła z toalety, płacząc i śmiejąc się jednocześnie. Oparła się o blat obok chłopaka, nie przerywając owej przedziwnej czynności, i trzymając się przy tym ręką za brzuch.

Travis

Chłopak spojrzał na nią marszcząc brwi. Co się takiego zdarzyło, że płacze i śmieje się za jednym razem? I czemu się łapie za brzuch? {tego dowiemy się w następnym odcinku XD}

Nuthria

Odchrząknęła, całą siłę woli wkładając w to, aby się uspokoić, jednak szerokiego uśmiechu nie udało jej się powstrzymać.
- Usiądź. Możesz nie znieść prawdy.- Poradziła chłopakowi xd.

Travis

Spojrzał na nią przerażonym wzrokiem. Co się stało?! Biorąc głęboki wdech usiadł na blacie czekając aż dziewczyna wreszcie to powie. To czego miał nie znieść. Prawda? Ciekawe o czym.