Boisko do piłki nożnej

Henry

Przyszedł całkiem odmieniony. Usiadł na ławce, zaczął rozmyślać. Dyskretnie zaczął się rozglądać. Uśmiechnął się pod nosem cwanie widząc znaną mu dobrze osobę. Nie miał zamiaru podchodzić. Wiedział co zrobił... Lecz napisał to nieświadomie.

Isabelle · Gość

Znów strzeliła bramkę, rozejrzała się dostrzegła, znajomą twarz...tą która tak bardzo ją zraniła...oszukała. Lecz postanowiła nie zwracać na niego uwagi, przez niego stała się taka jaka jest. Nie może zapomnieć o alkoholu, nie moze przestać pić. Odetchnęła i dalej strzelała bramki.

Henry

Przyglądał się jej od pewnego czasu. Nie zmieniła się, jaka była taka nadal jest. Zagryzł delikatnie dolną wargę, wstał z ławki. Zrobił pare kroków. Stanął niedaleko jej. Miał już coś powiedzieć, lecz się powstrzymał.

Isabelle · Gość

Zerknęła na niego, ani jej się śni do niego odezwać...Co to, to nie. Strzeliła bramkę i podeszła do ławki biorąc do ręki swoją torbę. Cóż...najwyżej znów się upije, wlezie gdzieś w krzaki i zaśnie, to wszystko jest za trudne. Wyjęła z torby piwo i podeszła do innej ławki, usiadła i patrząc na niego zaczęła pić.

Henry

Stanął obok niej, delikatnie wyciągnął z jej dłoni piwo. Wrzucił do kosza, bez jakichkolwiek emocji. Powrócił na swoje poprzednie miejsce na ławce. Wyprostował nogi, rozglądał cię dookoła.

Isabelle · Gość

Obserwowała go przez jakiś czas, no cóż skoro wyrzucił do kosza, nie będzie tam grzebać. Wzruszyła barkami, pójdzie o kupi sobie następne. Lecz z nie wiadomo jakiego powodu do jej oczu napłynęła łzy. Szybko wytarła i odetchnęła, lecz one nadal spływały po jej policzkach.

Henry

- Nie płacz, nie marto. - mruknął do niej. Westchnął bijąc się z myślami, które napływały do jego głowy. Błądził wzrokiem po ziemi nie wiedząc co zrobić. Czy ją przytulić, czy pozostać na swoim miejscu.

Isabelle · Gość

- Racja...nie warto, taki dupek jak ty na to nie zasługuje - warknęła i odwróciła się. Emocje nią kierowały...- Sorry... - mruknęła, a to po co powiedziała? podparła głowę ręką i rozmyślała nad tym co właśnie zrobiła.

Henry

- To ja powinienem Cię przeprosić, za te krzywdy które Ci wyrządziłem, lecz ty zapewne nie chcesz mnie znać. Chyba nawet mogę zapomnieć, że kiedyś znów będziemy razem... Wiedz, że obwiniam się za to, gdy nasze dziecko zmarło. - powiedział.

Isabelle · Gość

Zamknęła oczy, czemu ona nie moze po prosu wstać i odejść. - Lepiej wracaj do tej swojej stażystki....w końcu ją Kochasz - mruknęła i znów łzy zaczęła spływać.

Henry

- Nie ma jej, zmarła w wypadku. Nie widziałem się z nią od ponad pół roku. Dowiedziałem się, o tym pierwszy. Żadnej rodziny nie miała, więc pozostałem tylko ja. Lecz na pogżebie nie byłem, to przeze mnie umarła. Powiedziałem jej, że zniszczyła mi życie i nie chce jej już nigdy widzieć... - mruknął.

Isabelle · Gość

- Bardzo mnie zraniłeś....miałam nawet myśli samobójcze.. - warknęła. - Zawsze byłam i będę głupia, bo nie umiem o tobie zapomnieć - dodała.

Henry

Westchnął głucho - A ja jestem idiotą, bo Cię zostawiłem w tak perwidny sposób... Nie będę mówić tych ważnych dla mnie słów, bo i tak będziesz je uważać za puste. - szepnął. Wstał. Spojrzał jeszcze raz na nią.

Isabelle · Gość

Podniosła wzrok na niego, - Nie uważam je za puste.. - powiedziała patrząc na niego. No cóż...to prawda, gdzieś głęboko ma nadzieję że wszystko się ułoży i będzie tak jak dawniej. Ale to tylko skryte marzenie, człowiek się nie moze zmienić. Skoro odszedł od niej dla innej, to moze zrobić tak jeszcze raz. Ale od czego jest ostatnia szansa? szybko odsunęła od siebie te myśli i wstała podchodząc do niego - najpierw...musimy sobie wszystko wyjaśnić... - mruknęła.

Henry

- Tu nic nie ma do wyjaśniania. Skrzywdziłem Cię, nie chcę Cię teraz czymś łudzić. - przyznał otwarcie. Musnął ją w policzek, po czym ruszył do wyjścia.