Małe jeziorko.

Cecilie

Odsunęła się nieco od trzcin i tym samym od chłopaka. Pomysł może i był szalony, ale Cecilie miała ochotę popływac. A jeśli ona ma na coś ochotę, to to robi. Poprawiła klejącą się do ciała bluzkę i zaczęła płynąc w głąb jeziora.

William

Spojrzał tylko dziwacznie na dziewczyne.Powiedział-W wodzie są wężę.

Cecilie

Słysząc głos chłopaka zatrzymała się i zerknęła na niego. Próbowała wzruszyc ramionami ale niespecjalnie jej to wyszło, nie miała dna pod stopami.
-Może mnie nie zjedzą. - stwierdziła pogodnie.

William

Tak,ale jak zjedzą to ja będę podejrzany-powiedział próbując rozśmieszyć dziewczynę.

Cecilie

Zbliżyła się trochę do brzegu, tak, by mogła znaleźc oparcie dla stóp. Przyjrzała się chłopakowi badawczo, przechylając lekko głowę na bok.
- To bardzo źle? - uśmiechnęła się niewinnie.

William

Bardzo-powiedział śmiejąc się.Może się dosiądziesz?-zapytał

Cecilie

Zawahała się jeszcze przez chwilę, po czym skinęła głową. Wyszła z wody, ociekając, w lepiącym się do skóry ubraniu. Nie przejmowała się takimi szczegółami, otrząsnęła się jak pies i usiadła na trawie obok chłopaka.

William

To może zaczniemy od początku naszą znajomość?Will jestem-powiedział

Cecilie

Przyjrzała się chłopakowi z nieskrywanym zainteresowaniem, po czym uśmiechnęła się promiennie, jakby oględziny wypadły pomyślnie.
-A ja jestem Cecilie. - odparła z uśmiechem.

William

Miło mi cię poznać-powiedział-Jak podoba ci się jezioro?

Cecilie

-Pewnie, że mi si podoba. W ogóle, wszystko co do tej pory widziałam tu jest śliczne. - stwierdziła z właściwym sobie entuzjazmem.

William

Mi też się tutaj podoba-powiedział-Nie jest ci za zimno?-zapytał

Cecilie

Za zimno? Cóż, jego pytanie kazało mu dostrzec oczywisty fakt, z którego wcześniej nie zdawała sobie sprawy. Rzeczywiście, w przemoczonym ubraniu nie było jej najcieplej, ale mniejsza o to.
- Nie, chyba nie. - stwierdziła, może nie całkiem zgodnie z prawdą.

William

Ja bym nie wytrzymał-powiedział ze zdumieniem-Opowiedz mi coś o sobie-powiedział

Cecilie

Słysząc jego słowa tylko uśmiechnęła się leciutko, odbierając je jako komplement.
- Mam siedemnaście lat, psa i niewielkie mieszkanie w mieście. Urodziłam się w Nowym Yorku, tam też spędziłam prawie całe swoje życie. Tutaj nie czuję się jeszcze zbyt pewnie, ale... - machnęła tylko dłonią. - Lubię malowac, przede wszystkim olejami i kocham zwierzęta. Nie mam rodzeństwa, niestety. - skończyła. Jej słowa nie były specjalnie uporządkowane, ale można się z nich było dowiedziec najważniejszych faktów, dziewczyna też nie próbowała niczego ukrywac.