Małe jeziorko.

Cecilie

- Och, jasne. Przez mój dom przewinęła się niezliczona ilośc znalezionych ptaszków, jeży i innych zwierzątek wymagających pomocy. No i miałam dwa psy, oraz kilka dośc wybiórczo u nas mieszkających kotów. - wyjaśniła.

William

Fajnie miałaś,ja mam dopiero teraz psa.Ulubione miejsce?-zapytał

Cecilie

-Niewiele jest tu miejsc, które zdążyłam poznac. Ale chyba morze, jest taka jedna kamienista plaża, która bardzo mi się podoba. - stwierdziła.

William

Aha.Najgorsza rzecz,która wydarzyła się w tobie.-powiedział

Cecilie

Spojrzała na niego pytająco.
-W jakim sensie: we mnie? - powtórzyła niepewnie.

William

Tak-powiedział.Patrząc na wodę.

Gość

Przyszła. Przed sobą pchała wielki, różowy wózeczek. Tak, tam była jej mała i słodka córeczka. Którą kochała nad życie. Gdy szła powolnym krokiem uśmiechnęła się pod nosem. Mała spała z uśmieszkiem na twarzyczce. Była tak kochana, tak ją wielbiła. Oblizała swe suche wargi. Jej włosy powiały na wietrze. Miała je o kolorze blond. Zmieniła wszystko, zaczęła nowe życie. Miała nadzieję, że wreszcie kogoś pozna. na razie w głębi czuła, że jest nie kochana. nie potrzebna nikomu. została nagle wybudzona z myśli przez płacz małej. Pora na karmienie. Przystanęła przy ławeczce. Usiadła. Wyciągnęła ją z wózka. Obok położyła torbę z pieluchami, mlekiem, grzechotką. Mieściły się tam potrzebne rzeczy do małej. Wyciągnęła butle z mlekiem. Zaczęła ją karmić. To był, bardzo miły obraz, jak mała istotka je. Założyła nogę na nogę. No pewien czas, byle jaki chłopak oglądał się za nią. Nie zwracała na to nawet uwagi. Ignorowała te zachowania. zapatrzyła się w jezioro przed nią. Pary idące na spacer. Brakowało jej tego. Chciałaby, mieć do kogo się przytulić. Wyżalić się. Opowiedzieć swe tajemnice, wypłakać się w rękaw. Westchnęła pod nosem. nawet nie spostrzegła, a butla była już pusta. szybko schowała butelkę do torby. Małą włożyła do wózka przykrywając kocem. Cięgle się uśmiechała. Teraz jedynie ona była jej światem. Jej skarbem. za nic nie mogła jej oddać nikomu. Wyciągnęła się. Przymrużyła oczy, wózek do siebie przyciągnęła bardziej. Trzymała od niego rączkę. Nagle nad nią stanęła niewielka chmurka robiąc cień. Tak, teraz mogła rozmyślać. Długo jej tutaj nie było. Przecie musiała się oswoić z tym, z tym że zostanie młoda matką. nie ma innego wyjścia, musi sobie z tym poradzić. Zaśmiała się tak nagle do siebie. Nie wierzyła w to wszystko. Otwarła powoli oczy. Rozejrzała się dookoła. Westchnęła ponownie. nic nie było ciekawego do roboty. Wyciągnęła długopis z torebki, gazetę. zaczęła czytać, była bardzo skupiona. Chodź wiele rzeczy tam po wypisali śmiesznych na temat gwiazda, a także o zwykłych ludziach. Nagle zerwała się z ławki. Nie było nic ciekawego w gazecie. Schowała ją. zaczęła powoli iść na około jeziora. Włosy opadły jej na oczy. Blask słońca padł na nią. Wyglądała jak anioł, tylko że bez skrzydeł oraz aureoli. Nawet chłopacy ze swoimi dziewczynami oglądali się za nią. Fran, jedynie wpatrywała się w małą. w tej chwili zastanawiała się nad jej imieniem. - Może Tes? Pasuje do Ciebie moja mała panno... - mruknęła. Mała się zaśmiała głośno.

Travis

Po przeczytaniu sms'a chłopak natychmiast przyszedł na jezioro. Spokojnym szedł przed siebie usiłując naleźć dziewczynę. Zmarszczył brwi patrząc na jakąś dziewczynę z dzieckiem. Nie to na pewno nie ona. Ona nie była blondynką. Jednak nie widząc żadnej innej dziewczyny z dzieckiem postanowił podejść do niej. Może to ona? Tylko dlaczego blondynka. Przecież w ciemnych włosach było jej o wiele lepiej. Idąc w jej stronę zastanawiał się co jej powiedzieć. 'Cześć, okazało się, że mam następne dziecko'? Nie. Na pewno nie. Postanowił wreszcie, że poczeka z tą informacją. Nie ma jeszcze stu procentowej pewności co do tego trzeciego dziecka więc się wstrzyma.
Chowając dłonie do kieszeni spodni przystanął przy blondynce. Tak. Teraz widział, że to właśnie z nią miał się spotkać. Kątem oka spojrzał na wózek lecz i tak nie zauważył dziecka. Musiałby stanąć pod jakimś innym kątem niż stał.
Znów zaczął myśleć nad tym co ma powiedzieć dziewczynie.
- Postanowiłaś się przefarbować? - spytał nieco dziwnym głosem. Tylko to mu przychodziło na myśl. Przełknął ślinę patrząc to na twarz dziewczyny, to na jej włosy.

Gość

- tak jakoś wyszło. Teraz wyglądam na starszą. Ale tęsknię za ciemnymi włosami. - powiedziała uśmiechając się nikle. Przystanęła na chwilę. Odkryła trochę kocyka, by pokazać Travisowi swoją córeczkę - powiedz. jak damy jej na imię? nie mam żadnych pomysłów. To, za poważne. A to za dziecinne. Ah. - powiedziała wzdychając. usiadła na ławce. Musiała porozmawiać z Travisem. Miała Bardzo ważne dla niej pytanie. założyła nogę na nogę, przyciągnęła do siebie wózek. Nabrała powietrze w usta. - Czy w tej chwili, jesteśmy przyjaciółmi? Czy raczej na to nie zasłużyłam? - zapytała lekko schylając w dół głowę.

Travis

Chłopak spojrzał na małą dziewczynkę jak na jakiegoś strasznego stwora. Widział już jedno dziecko, swoje dziecko, ale tamtego nie będzie widywał tak często. Jednak po chwili uśmiechnął się szeroko widząc jej małe oczka, które patrzyły wprost na niego. Wyciągnął dłoń do niej i pogłaskał ją po główce.
- Imię? Jenny? Katie? Emily? - Nie miał więcej pomysłów na imię dla niej. Dalej na nią patrząc jego uśmiech poszerzał się coraz to bardziej.
- Jasne. Zawsze będziesz moją przyjaciółką i matką mojej córki. - dodał słysząc dalszy ciąg wypowiedzi dziewczyny. Odwrócił na nią wzrok, a po chwili usiadł obok niej.
- Nie sądze by coś się zmieniło w najbliższym czasie. - zagryzł dolną wargę.

Gość

- Emily, to imię najbardziej pasuję. mała Emily... - szepnęła patrząc na nią, po czym spojrzała na Travisa. - Dziękuję. Przynajmniej ty mnie lubisz... - mruknęła poprawiając włosy. Dodała po chwili ciszy - Co do widywania się z Emily... To możesz ja zabierać w każdej chwili. tylko, bym prosiła o uprzedzenie mnie. Np. Sms, bądź zadzwoń. - uśmiechnęła się lekko. Wyciągnęła z torby gazetę.

Travis

Okej. Będę pisać. I zapewne jest wielu, którzy Cię lubią. - powiedział uśmiechając się lekko.

Cecilie

Mike

Po umówieniu się na spotkanie z piękną Jessie dotarł na miejsce ona już czekała na niego. Przeprosił za spóźnienie i wręczył duzy bukiet kwiatów Wesoly

Jessie · Gość

Spojrzała na bukiet i uśmiechnęła się lekko - cześć - powiedziała i wzięła bukiet w ręce, - dzięki - mruknęła wąchając kwiaty, które miały piękny zapach.