Szpital

Jake

- Nie wiem. - mruknął, choć wiedział, na jak długo. - Zaraz będzie tu Juliett... Wolałbym, żebyś wyszła. - powiedział do Jane.

Jane

Wstała.- Mhm. - skinęła.- Myślę, że lepiej by było, gdybyśmy nie spotkali się do Twojego wyjazdu.. nie namieszałabym chociażby.- dodała wychodząc. Minęła się z Juliett, mimo wszystkiego uśmiechnęła się do niej lekko, po czym wyszła ze szpitala.

Juliett

Nie zdążyła nacisnąć klamki, bo Jane wyszła z sali. Odwzajemniła trochę niepewny uśmiech, po czym weszła do środka i zamknęła drzwi. Stojąc przy drzwiach powoli odszukała wzrokiem Jake'a.
- Dostałam Twoją wiadomość. - powiedziała cicho, jednocześnie uświadamiając sobie jak fatalnie wygląda chłopak.

Jake

Uśmiechnął się widząc dziewczynę. - Wiedziałem, że przyjdziesz. - powiedział, uśmiechając się lekko. - Słuchaj, chciałem pogadać o tamtym wieczorze... - zaczął, po czym czekał na reakcję dziewczyny.

Juliett

Zmarszczyła lekko czoło, jak zawsze gdy była zdenerwowana po czym skinęła głową i podeszła bliżej. Usiadła na niewielkim taborecie i spojrzała na niego pytająco.

Jake

-Po pierwsze, chciałem cię przeprosić. - powiedział, po czym spojrzał przelotnie na okno. Potem jego wzrok opadł na dziewczynę. -Musiałem wtedy porozmawiać z Jane, wiesz, to było dla mnie bardzo ważne... - dodał, choć nie wiedział, co ma powiedzieć. Na Jane był zły, nie chciał więcej już jej widzieć.

Juliett

Milczała, nie wiedziała co mogłaby powiedzieć w tej sytuacji. Właściwie czuła się trochę nieswojo, czuła, że coś jest nie tak.
- W porządku, rozumiem. Nie przepraszaj. - wzruszyła w końcu ramionami.

Jake

Westchnął. -Chcę ci powiedzieć, że między mną a nią nic nie ma. - powiedział stanowczo. Już był tego pewien.

Juliett

Pokręciła jakby przecząco głową. Nie chciała, żeby się jej tłumaczył.
- Nie musisz mi o tym mówić. To nie jest moja sprawa, co zachodzi między Tobą a innymi ludźmi. - zauważyła siląc się na opanowany ton.

Jake

I ona nie zrozumiała go, jak Jane. -Kurde, dlaczego dziewczyny nigdy nic nie rozumieją. - mruknął cicho. -Wyjeżdżam. - powiedział po chwili, by zmienić temat.

Juliett

- Może po prostu faceci nie umieją powiedzieć jasno: jest tak a tak. - stwierdziła z roztargnieniem. Przyjrzała mu się uważnie.
- Chyba kiepski pomysł. - zauważyła zerkając wymownie na aparaturę do której był podłączony.

Jake

- Co do wyjazdu, rodzice zabierają mnie do jakieś lepszej kliniki, czy coś. Co do tego pierwszego... Na prawdę chcesz, żebym powiedział ci jak jest na prawdę? - mruknął. Nie czekał jednak na odpowiedź dziewczyny. Wiedział, jaka by była jej odpowiedź. - No więc czy mogę powiedzieć, że coś do ciebie czuję? Na pewno mogę. I to szczerze. Myślałem o tym, co powiedziałem ci ostatnim razem. I nie wiem co mnie wtedy napadło. Jeśli oczywiście teraz masz kogoś, udawaj, że nie słyszałaś tego, co powiedziałem.

Juliett

Zagryzła wargi analizując jego słowa. Czuł coś do niej. No tak, on też nie był jej obojętny, ale skoro i tak wyjeżdżał to jakie to miało znaczenie?
- Nie, nikogo nie mam. - odpowiedziała na jego ostatnie słowa, resztę pozostawiając bez komentarza, przynajmniej na chwilę obecną.

Jake

-Jeśli chodzi o mój wyjazd... Nie muszę i nie mam zamiaru nigdzie jechać. Moim rodzicom nigdy na mnie nie zależało, więc wcale nie muszę jechać. - powiedział stanowczo. Miał zamiar uzgodnić z lekarzem, że pomoże mu wybić jego rodzicom ten pomysł z głowy.

Juliett

Zawahała się na chwilę. Zdawała sobie sprawę, że jego kontakty z rodzicami nie są najlepsze, ale jeśli inna klinika miała być lepsza?
- To Twój wybór. Ale zastanów się co będzie odpowiedniejsze. - odezwała się w końcu.