Cichy las.

Piotr

- Nie, nie miałaś wtedy żadnych niebezpiecznych narzędzi pod ręką ani zbytniego pola manewru. - powiedział z lekkim uśmiechem i palcem wskazującym delikatnie "smyrnął" ją po nosie.

Isabelle

Zaśmiała się, - nie wiesz co potrafi zrobić alkoholiczka gdy jest wściekła - powiedziała, po czym zmarszczyła czoło gdy ten ją smyrgnął w nos. W zamian poczochrała mu czuprynkę. Jak widać nie potrzeba wiele by jej poprawić humor.

Piotr

- Nie wiesz jak wiele potrafi wytrzymać zdrowy silny facet - nie dawał za wygraną.

Isabelle

- Nie znam Cię za dobrze - mruknęła i kątem oka na niego spojrzała. Nie wyglądał na takiego co byłby chory, raczej wyglądał na takiego co ma dużo siły i pewnie bez problemu by sobie z nią poradził. Po chwili uśmiechnęła sie, - Ale ty też mnie nie znasz - dodała.

Piotr

- Dobra, pasuję. Może coś byś tam mogła zdziałać, ale nas było dwóch. Ja i barman - odparł, po czym puścił jej oczko.
- A kto Ci wtedy dotrzymywał towarzystwa? Ta dziewczyna? - zapytał, po czym wyprostował nogi bo trochę już mu zdrętwiały.

Isabelle

- Tak....ona tez jest alkoholiczką...tyle ze chyba w początkowym stadium, bo dla mnie to było nic - odparła z niewielkim uśmiechem. - No ale...postanowiłam walczyć z tym uzależnieniem.... - dodała, na jej twarzy było widać grymas. Walka trudna, bo codziennie chęć na alkohol wzrasta.

Piotr

- Jeśli się zgodzisz, mogę Ci pomóc. Jeszcze nie wiem w jaki sposób, ale może coś razem wymyślimy. - wypalił zaskoczony własnymi słowami.

Isabelle

- A w jaki sposób chcesz mi pomóc? Jeśli już to możesz wszystkie butelki z alkoholem z mojego domu wynieść, i wszystkim sklepom zabronić sprzedawać mi alkohol - zaśmiała się, to było nie realne.

Piotr

- A jeśli bym Ci zabrał nie butelki, a czas przeznaczony na picie alkoholu? Jeśli nie masz na coś czasu albo jesteś zajęta czym innym, często nie myślisz o tym co mogłabyś innego w tym czasie robić?

Isabelle

- No...to jest bardziej realne, ale jak byś mi ten czas zabrał? Już teraz myślę o piciu i to co raz bardziej - odparła i otworzyła torbę. Wyjęła z niej butelkę wódki, po czym spojrzała na Peter'a - a co z tym mam zrobić? - zapytała. Gdy tak myślała o tym że zabierz jej czas, no to może nawet dobry pomysł. Lecz jak pójdzie spać i się obudzi to może sięgnąć po to.

Piotr

- A tym to ja się zaopiekuję. - powiedział po czym delikatkie wyciągnął rękę w kierunku butelki. - Co lubisz robić? Jak lubisz spędzać wolny czas? - zapytał szukając czegoś co napoczątek mogli by razem robić, by była pod jego nadzorem

Isabelle

Bardzo niechętnie oddała mu butelkę, ale wiedziała ze nie ma innego wyjścia. - Tylko dobrze sie opiekuj - dodała po chwili z uśmiechem. - Co lubię robić...wiele rzeczy najbardziej interesuje mnie sport ekstremalny...Oo..możemy skoczyć z góry na spadochronie... - powiedziała i uśmiechnęła się szerzej. - Proszę - spojrzała mu w oczy.

Piotr

- A robiłaś to już kiedyś? Może lepiej zacząć od skoku na linie z jakiegoś mostu? - wziął butelkę i schował do wewnętrznej części lekkiej kurtki.

Isabelle

- Pewnie - odparła z uśmiechem i wstała z ławki. Było jeszcze wcześnie i jasno, a i pogoda sprzyjała. - Chodź - mruknęła po cym złapała go za rękę i zaczęła iść w stronę swojego domu. - I nie mów mi ze dziś nic z tego, bo właśnie dziś to zrobimy - dodała.

Piotr

- Ok. - powiedział jakby to była najzwyklejsza rzecz w jego życiu. Złapał Isabellę za rękę a drugą wyciągnął telefon. Wykręcił numer, pod którym był zapisany dobry znajomy. Kiedy ten odebrał Piotr zaczął mówić w języku polskim.
- Cześć Krzysiu. Jestem w Jersey. Masz tu może kumpla który miałby liny dynamiczne? Potrzebowałbym też pełną uprząż, bo mam tylko do pasa a planuję skok z mostu.
Znajomy po drugiej strony zrozumiał o co chodzi i podał namiary na osobę, która będzie miała odopwiedni sprzęt w okolicy.
Poszli w stronę domu Isabelli.