Góry.

Massie Carlson

- Gdyby jeszcze to tak łatwo przychodziło to na pewno byłoby fajnie.- przyznała, rozejrzała się po raz wtóry po okolicy. Nigdy nie mogła się na nią napatrzeć. Usmiechnęła sie kątem ust, sama do siebie.

Mikael

-A co w tym trudnego? - drążył dalej temat. Może powinien po prostu dac jej spokój, ale chciał z niej jak najwięcej wyciągnąc. Spojrzał na nią pytająco.

Massie Carlson

Wzruszyła ramionami, co było jedyną odpowiedzią. Nie mogła nic powiedzieć, bo sama nie wiedziała. To było coś takiego, jakby coś ją blokowalo, po prostu nie mogła. Zjawisko nie do określenia.

Mikael

Nie naciskał dalej. Będzie chciała, to mu powie, a jeśli nie... no cóż, wtedy po prostu nie będzie wiedział.

Massie Carlson

Rozprostawała nogi, jedocześnie też mrużąc oczy.- Jesteś tutaj sam, w tym mieście?- zapytała. Miała na myśli rodzinę, znajomych, przyjaciół, dziewczynę, zwierze, wszystko.

Mikael

-Raczej nie można tego powiedziec. - stwierdził przenosząc na nią wzrok.
-W mieście mieszka moja młodsza siostra, no i poznałem już kilka osób. - odpowiedział.

Massie Carlson

Skinęła głową.- Też tu mam siostrę, przyrodnią. Raz się tylko widziałyśmy.- przyznała od razu, nie czekając na takie samo pytanie ze strony chłopaka. Może i on nie chciał zapytać. Najwyżej, trudno.

Mikael

Przeciwnie, cieszył się, że dziewczyna wreszcie zaczyna mówic sama z siebie.
-A dlaczego tylko raz? Coś między Wami nie w porządku? - zapytał.

Massie Carlson

- Mamy jedynie wspólną matkę, ja się wychowywałam jakiś czas u mamy, potem u taty. Nie często się widywałyśmy, ale co do stosunków między nami jest wszystko okej.- odpowiedziała.

Mikael

-I spotkałyście się tu przez przypadek? Czy wiedziałyście, że mieszkacie w jednym mieście? - pytał dalej. Może o mało istotne sprawy, ale chciał po prostu porozmawiac.

Massie Carlson

- Przez przypadek, na plaży.- odpowiedziała na pytanie chłopaka. Uśmiechnęła się kątem ust przenosząc wzrok na widok z miejsca, w którym są.

Mikael

Uśmiechnął się lekko.
-Ja tam przyjechałem głównie dlatego, że matka mi siostry kazała pilnowac. Chociaż ona oczywiście o tym nie wie i raczej się nie dowie. - zaśmiał się cicho.

Massie Carlson

- A co, taka niegrzeczna, czy pupilek mamusi?- zapytała uśmiechając się szeroko. Teraz już, chyba czuła się pewniej w towarzystwie chłopaka.

Mikael

- Och, mamusia umiera z przerażenia, jak to jej ukochana córeczka poradzi sobie sama, narażona na tyle niebezpieczeństw w wielkim świecie. Wciąż zapomina, że nie ma już trzech lat. - uśmiechnął się wesoło.

Massie Carlson

- No, na prawdę ogromny ten świat.- przyznała z chichotem. Zgięła nogi w kolanach zerkając na chlopaka, tym razem zmierzyła go wzrokiem, całkiem dokladnie.