Góry.

Massie Carlson

* Z deka nam się narobiło <lol2>*

- Miło Pana widzieć, proszę Pana.- odparła z szerokim uśmiechem. Wyciągnęła rękę w jego stronę w ramach powitania, oczywiście.

Mikael

Stanął przed nią i uścisnął jej wyciągniętą dłoń.
- Czy ja panią znam? Bo twarz dziwnie znajoma. - stwierdził, w dalszym ciągu szeroko się uśmiechając.

Massie Carlson

Skinęła głową.- Najprawdopodobniej widzieliśmy się kilka razy w sklepie, albo na ulicy.- odparła wyszczerzając zęby. Po chwili, niespodziewanie wtuliła się w chłopaka. Tak, bez słów, po prostu.

Mikael

Zaśmiał się cicho i objął ją ramionami.
- Dobrze Cię znowu widzieć, Massie. - stwierdził. Rzeczywiście, miło było po długim czasie zobaczyć znajomą twarz.

Massie Carlson

Wyszczerzyła zęby, zerkając na chłopaka.- Byłam w Norwegii, musiałam na chwilę tam pojechać.- odparła z lekkim uśmiechem w kąciku ust.

Mikael

- W Norwegii? - ożywił się nagle. Sam słabo pamiętał ten kraj, ale zawsze interesowało go wszystko co z nim związane.
- I co? Gdzie byłaś, co widziałaś? - zapytał.

Massie Carlson

Wyszła z objęć chłopaka, chociaż, jakby sama ze swoich, w końcu ona się do niego przylepiła najpierw. Usiadła na skale, popierając głowę dłonią.- Jechałam do taty, musiałam.- odparła bez zbędnych szczegółów. Uśmiechnęła się kątem ust.

Mikael

Skinął głową, usiadł na jakimś dużym kamieniu.
- Rozumiem. I oczywiście to już wyczerpane informacje? - zmrużył oczy przyglądając się jej z rozbawieniem.

Massie Carlson

- Jak chcesz, mogę Ci opowiedzieć.. chociaż to nie będzie ciekawe.- mruknęła. Założyła kosmyk włosów za ucho, wyszczerzyła lekko zęby. Z jednej strony dobrze by było się komuś wygadać.

Mikael

Skinął głową zadowolony, że udało mu się nakłonić ją do mówienia.
- Oczywiście, w takim razie słucham. - podparł brodę na rękach.

Massie Carlson

- Tata dzwonił, że dobrze by było, gdybym tam przyjechała. Musiałam mu pomóc w paru, zbędnych sprawach, ale dla niego one były ważne. Tak więc, kilka godzin lotu. Kiedy tam byłam to pomogłam ojcu.. pamiętasz tego chłopaka ze zdjęcia? Nie mówiłam Ci wtedy o nim.- powiedziała.- No spotkałam go, od razu po tym spotkaniu spakowałam się i wyjechałam. Nie chciałam przechodzić przez coś podobnego niż wcześniej.- dodała, naciągając rękawy kurtki.- Luc, jakby mnie zranił. Nie chciałam tego ciągnąć.- dorzuciła na koniec uśmiechając się kątem ust.

Mikael

Skinął powoli głową, rzeczywiście coś sobie przypominał.
- Kilka tam było tych zdjęć... to ten kolega z podwórka? - spojrzał na nią pytająco.

Massie Carlson

Skinęła głową. Tak, ten z podwórka. Znali się przecież od dzieciństwa, tylko później się pogorszyło, bardzo pogorszyło. Dziewczyna uśmiechnęła się kątem ust, prostując nogi.

Mikael

Ponownie skinął głową, przeczesał włosy palcami lewej dłoni.
- Aha. A więc w końcu poznam jego historię? - zapytał patrząc na Massie proszącym, jakby wesołym wzrokiem.

Massie Carlson

- To jest banalne.- mruknęła na początek, a nóż chłopak stwierdzi, że nie chce wiedzieć. No, ale widząc wzrok Mikael'a, Massie opowie mu, trudno no.- To więc tak, Luck był kolegą z podwórka. Znaczy kiedy przyjechałam z ojcem do Norwegii, byli naszymi sąsiadami. Kiedy tato wychodził do pracy, po szkole przychodziłam do nich. Zawsze się z nim bawiłam, pomagał mi w lekcjach, był trochę starszy, więc tak wyszło. No i doszło do tego, że byliśmy razem. Luck przez pewien czas był super, mega i w ogóle, ale po jakimś czasie do jego klasy przybył jakiś nowy chłopak, który wciągnął go we wszystkie takie gówna, prochy, papierosy, alkohol, bójki.. jak chciałam go od tego odciągnąć, to on chciał wciągnąć mnie. - westchnęła cicho.- I tak wyszło, że raz przesadził z dawką, chciał mi dać.. ja nie chciałam i, no wiesz co mogło być dalej.- dodała.- Praktycznie to możesz sobie jakiś film włączyć, a będziesz znał moją całą historię.- powiedziała z leciutkim uśmiechem.