Góry.

Mikael

Skinął głową. No tak, takie rzeczy zdarzały się co krok.
- Przykro mi. I czego chciał tym razem? - zapytał łagodnie.

Massie Carlson

Wzruszyła ramionami. Prawdziwie to nawet do końca nie wiedziała, co chciał. jedne było pewne, chciał wrócić, ale nie wiadomo z jakim zamiarem.- Luck chciał wrócić, znaczy nie wiem z czym to się wiązało, ale chciał.. tak mówił. - odpowiedziała.- I na pewno miał już plany co do owego powrotu.- dodała mamrocząc pod nosem.

Mikael

Zaśmiał się cicho.
- Oziębła kobieto bez serca, nie dałaś kochającemu mężczyźnie dostępu do siebie? - zażartował uśmiechając się ciepło.

Massie Carlson

- A idź Ty.- mruknęła popychając go lekko. Wyszczerzyła zęby.- Oziębła kobieta dba tylko o siebie i jest już uprzedzona, jak zawsze.- dorzuciła chichocząc pod nosem. - A może teraz powiesz co u Ciebie, hm?- zapytała. W końcu nie tylko u niej coś się działo, może u chłopaka też było coś ciekawego.

Mikael

Wzruszył ramionami.
- Nic specjalnego, odwiedziłem brata, spędziłem kilka dni u koleżanki na wsi. Jakoś starałem się urozmaicić życie. - uśmiechnął się.

Massie Carlson

- Ale i tak tęskniłeś za swoją najlepszą koleżanką, nie?- zapytała trzepocząc rzęsami. Zaśmiała się głośno, no co, zabawne było. Bo kto by tam tęsknił?

Mikael

Zaśmiał się cicho, teatralnie położył rękę na sercu i pochylił głowę.
- Każdej nocy siedziałem przy oknie myśląc o Tobie, pani. - zapewnił z entuzjazmem godnym aktora.

Massie Carlson

- Tylko nocy?- zapytała unosząc brew.- Pff, a ja myślałam, że o każdej porze, kiedy wstajesz, jesz, siadasz, idziesz spać, myjesz zęby, ubierasz się, wychodzisz na dwór..- zaczęła wymieniać z chichotem.

Mikael

Przewrócił oczami, spojrzał na nią z wyrzutem.
- Psujesz mi efekt. Noc lepiej brzmiała. - zauważył.

Massie Carlson

Wyszczerzyła zęby w szerokim uśmiechu.- Trudno.- odparła wzruszając ramionami. Założyła kosmyk włosów za ucho.

Mikael

Pokręcił z politowaniem głową.
- Nigdy nie zrozumiesz subtelnego języka poezji. - stwierdził poważnie.
- No, właściwie to ja też nie. Ale to bez znaczenia. - dodał po chwili namysłu i roześmiał się.

Keith

Wreszcie znalazł odpowiednie miejsce. Usiadł po turecku pod rozłożystą sosną, wyjął z plecaka kilka ołówków i szkicownik. Oparł się plecami o pień i zaczął szkicować, co kilka sekund unosząc wzrok.

Charlie

Nudziło jej się ostatnio więc chodziła tak po mieście bez konkretnego celu. Wreszcie usiadła pod jakąś skałą i wpatrywała się przed siebie,

Keith

W pewnej chwili dostrzegł w niewielkim oddaleniu siedzącą nieruchomo kobiecą postać. Uśmiechnął się nieznacznie i zaczął nanosić ją na swój szkic.

Charlie

Podkuliła nogi i oplotła je swoimi rękoma. Położyła na nich swoją brodę i przymknęła oczy. Westchnęła w duchu.