Las

William

Nom,-powiedział-Chyba czas się zbierać-dodał

Martha Obentley

Skinęła lekko głową. Fakt, długo już tu byli. Kończyły się tematy do rozmów, a może będą jeszcze inne spotkania. Spojrzała na chłopaka.

William

To co ja już będę się zbierał-powiedział i wstał.

Martha Obentley

Oni szli xd

-Tak, ja chyba też. - powiedziała z uśmiechem. W kieszeni zawsze nosiła karteczkę ze swoim numerem, może i teraz ma. Sięgnęła do kieszeni i spojrzała na karteczkę. Tak, to jej numer. - Jakby co to pisz. - uśmiechnęła się ponownie, podając chłopakowi karteczkę.

William

Ok.To pa-powiedział i zniknął w lesie.

Martha Obentley

-Pa. - odpowiedziała cicho. Oparła się o drzewo i wyciągnęła twarz ku niebu. Postała tak chwilę i sama ruszyła przed siebie.

Isabelle · Gość

Przyszła do Lasu i podeszła pod jedno drzewo, wysokie i duże. Spojrzała w górę i wspięła się na gałąź. Usiadła tak ze nikt nie mógł jej dostrzec.

Mikael

Przyszedł do lasu zgodnie z życzeniem. Niespecjalnie miał pojęcie, jak ją tu znaleźc, no ale chyba nie odeszła za daleko, skoro po niego pisała.
-Isabelle? - zawołał cicho.

Isabelle · Gość

gdy usłyszała znajomy głos, zeskoczyła z drzewa na przeciwko niego - tutaj - uśmiechnęła się. - Fajnie cie widzieć... - powiedziała.

Mikael

Spojrzał na dziewczynę, która nagle zjawiła się przed nim. No tak, trzeba było szukac wyżej.
-Ciebie też. - zapewnił z uśmiechem.

Isabelle · Gość

- co tam słychać? - spytała i oparła się o drzewo. Przygladała mu się i stwierdziła że włosy mu urosły.

Mikael

Wzruszył ramionami.
-Nic ciekawego. Podoba mi się tutaj, lubię ludzi w tym mieście. - stwierdził z uśmiechem.

Isabelle · Gość

- mi też....ale nie wiem, czy zostanę...coś nie mam szczęścia w sprawach sercowych - powiedziała i zamyśliła się - może gdzieś wyjadę, a może zostanę...nie wiem - dodała. Szczerze nie chciałaby zostawiać tutaj siostry, ani wszystkich przyjaciół.

Mikael

-A co się stało? Jakieś problemy? - zapytał, po czym rozejrzał się. Czy to nie było to samo drzewo, na którym siedzieli ostatnio? Tak, poznawał te powykręcane konary.
-Chodź, usiądziemy. - zaproponował zanim zdążyła odpowiedziec. Szybko wszedł na drzewo i z góry podał dziewczynie rękę.

Isabelle · Gość

Podała mu rękę i weszła na drzewo, usiadła obok i rozejrzała się - nic sie nie stało, właśnie w tym problem...cztery lata wytrzymać bez żadnego uczucia, bliskości, miłości, bezpieczeństwa, to dla mnie za długo... - zmrużyła oczy, - nie chcę zostać do końca sama, a na to wychodzi....jak tu zostanę, to raczej będę starą panną, bo gdyby komuś na mnie zależało to już bym o tym wiedziała. A jak wyjadę to może kogoś poznam, choć to też nie jest pewne... - powiedziała i spojrzała na niego - nie wiem co robić... - mruknęła i oparła się o gałąź drzewa. Patrzyła się na niebo i na Mikaela, kompletnie nie wiedząc czemu ona mu to wszystko mówi.