Wysoka góra.

Nuthria

- To, co czujesz. Że nie jesteś jeszcze gotowa na dziecko. Jestem pewna, że cię zrozumie.- Odparła przekonywującym tonem. Podała jej chusteczkę, żeby mogła sobie wytrzeć łzy.

Charlie

Wzięła od dziewczyny husteczkę.
Ja chce do mamy, do domku. Mam dość siedzenia sama w domu i myślenia. Ja chce do mojego dzwonka po którym przychodził lokaj, a ja mu kazałam sernik przynieść. Zjadłam całą blachę po czym zaraz wychodziłam biegać żeby tylko nie przytyć. Chcę do mojego liceum w którym wiodłam beztroskie życie. Chcę być znowu rozpieszczana. Ja tak bardzo nie chcę togo dziecka - powiedziała. Już dość poważnie płakała.
Muszę zadzwonić do mamy i jej o wszsytkim powiedzieć. Ona mi pomoże - powiedziała wycierając łzy.

Nuthria

Objęła ją ramieniem i pozwoliła jej płakać, wiedziała, że po takiej chwili zawsze przychodzi moment na pozytywne myślenie.
- Twoja mama najwyżej zabierze cię stąd, wyklnie twojego chłopaka i zabroni mu się do ciebie zbliżać, a na aborcję pewnie nie pozwoli.- Powiedziała, choć tak naprawdę nie mogłą przewiczdzieć zachowania jej matki.

Charlie

Obstawiam, że na aborcje pozwoli.
Wiesz co poznałam niedawno chłopaka. Opowiedziała mi swoją historie i to jest główny powód dlaczego nie chcę urodzić tego dziecka - powiedziała. Już jej przechodziło

Nuthria

- Dlaczego?- Zapytała, mając na myśli owego chłopaka, a nie pozwolenie matki na aborcję.

Charlie

Matko go odtrąciła, bo przez niego jego siostra się nie urodziła. Matka bardzo chciała mieć córke. Non stop go o tym uświadamiała. Ja tak nie chcę. Nie chcę żebym gadała mojemu dziecku, że przez niego miałam życie zrójnowane. Że go nie chcę - powiedziała znowu smutno.

Nuthria

- To, że ta kobieta tak robiła, wcale nei znaczy, że odrazy ty też musisz.- Zauważyła.

Charlie

Ale ja też nie chcę tego dziecka i się boje, że będę tak robiła. Wiesz co chyba rzuce się z łóżka - powiedziała smutno.

Nuthria

- Sugeruję z dywanu, jeżeli zależy ci na dramatyźmie.- Powiedziała, widząc, że trochę się dziewczynie humor poprawia.- Nie martw się. Jestem pewna, że wszystko ci się ułoży.

Charlie

Zaczęła się śmieć.
Poprawiłaś mi humor - powiedziała po czym przytuliła się do dziewczyny.

Nuthria

- Staram się.- Odparła ze śmeichem, odwzajemniając uścisk. Cieszyła się, że pomogła jej chociaż tyle.

Charlie

Ja płakałam. A obiecałam sobie, że przez taką drobnostkę nie będę tego robiła - powiedziała z uśmiechem.

Nuthria

- Chyba za dużo od siebie wymagasz.- Stwierdziła po chwili.- Człowiek czasami musi odreagować.

Charlie

Masz racje. Dawno tego nie robiłam. Za dużo łez wylałam w szkole. I to tak naprawdę o drobnostki. Naprzykład, że plakat wisi krzywo - powiedziała śmiejąc się.

Nuthria

- Ja zawsze płakałam, gdy kitka wychodziła mi krzywo.- Parsknęła na samą myśl o tamtych histeriach xd.- Albo, gdy się okazywało, że mam ubłocone moje ulubione szpilki.