Mały park.

Cristian Verso

Uniósł lekko brew, uśmiechnął się kątem ust.- Nie lubię Cię.- przyznał. Fakt, on ją chyba uwielbiał, ale cii.. Otarł dłonią szyję, wycierając ją trochę. Trzeba zaplanować zemstę, tylko jaką.. xd

Martha Obentley

-To mnie nie powstrzyma. - zachichotała, kładąc resztkę śniegu na głowie chłopaka. Oderwała się od niego, przyjrzała mu się i buchnęła śmiechem widząc, jak on tak pięknie wygląda xD

Cristian Verso

- Hahaha.- mruknął, kiwnął raz głową, co mniej więcej miało oznaczać: "Ty to sobie uważaj." Strzepał resztki śniegu z włosów, mokro i morko. Ale no nic. Jak nigdy nic, stanął porządnie.- To gdzie idziemy, prze pani?- zapytał. Doigra się, doigra, ale później. xd

Martha Obentley

-A gdzie jeszcze nie byliśmy? - odpowiedziała pytaniem na pytanie. Splotła ręce za sobą, wpatrując się w chłopaka z szerokim uśmiechem na twarzy. Gotowała się w niej radość, chciała się śmiać, ale nie, nie będzie. Jeszcze uzna ją za wariatkę... xD

Cristian Verso

- Ee, no.. tam i tam.- odparł bez specjalnego przekonania. No, on sam nie wiedział nawet. Pamiętnika nie prowadzi, to nie pamięta. xd - Idziemy tam.- zadecydował wskazując kierunek drogi. Gdzie prowadzi to nie wie, ale co tam. xd

Martha Obentley

-No to idziemy. - potwierdziła. Złapała Cristiana za rękę i pociągnęła go w stronę, którą sam wyznaczył. - Ale jakby co, to będziesz mnie bronić. - powiedziała do niego po chwili ze słodkim uśmieszkiem.

Cristian Verso

- Pff, a niby czemu?- zapytał.- Niech Cię kochankowie ochronią, ja tam się męczyć nie będę.- zastrzegł. No co będzie się wysilał. Uśmiechnął się szeroko. xd

Martha Obentley

Uderzyła go łokciem w bok. - Ty, bo teraz jesteś tu ze mną, a ich nie ma. - wyjaśniła od razu. - No, chyba że stanie się cud i nagle się pojawią. - to naprawdę byłby cud.

Cristian Verso

Zatrzymał się, nic nie mówiąc. Stał tak i stał. Uniósł wzrok przyglądając się niebu, pokręcił się trochę, ale stał dalej. No co, zachciało mu się stać. xd

Martha Obentley

Zatrzymała się niedalego chłopaka. Wsunęła dłonie do kieszeni płaszcza, przyglądając mu się. - Ładne niebo? - zapytała ze śmiechem i również powędrowała na nie wzrokiem.

Cristian Verso

- Dosyć.- przytaknął. Przeniósł wzrok niżej, drzewa, krzewy, ptaki jakieś, ławki, ludzie.. Westchnął cicho, ale nic on dalej stoi. Oczywiście.

Martha Obentley

Skinęła głową, zerknęła na niego jeszcze raz i odwróciła się na pięcie w stronę, gdzie szli. Wolnym krokiem szła przed siebie, nucąc cicho pod nosem jakąś melodię.

Cristian Verso

No nic, Cristian dalej stoi. Po coś, on tu musi stać. Włożył dłonie do kieszeni kurtki, rozglądał się po parku. W końcu oparł się o drzewo, spoglądając na dziewczynę.

Martha Obentley

Szła tak sobie i szła, aż w końcu stwierdziła, że nie może zbytnio się oddalać, bo on jej gdzieś ucieknie i będzie klapa. Zatrzymała się, odwróciła się i zaczęła wzrokiem szukać Cristiana. Znalazła go. Dalej stał, na dodatek patrzył się w jej stronę. Uśmiechnęła się lekko, bo co innego mogła zrobić.

Cristian Verso

Cristian miał powód, żeby tu stać. Oj i to poważny. Pomachał w stronę dziewczyny, ot tak sobie. Bo co miał innego robić? Błądził wzrokiem w około, nucił coś pod nosem.