Mały park.

Anett

Jak na taką pogodę była lekko ubrana. Miała na sobie bluzkę i cienką kurtkę oraz spódniczkę. Sięgała ona jej do kolan. Założyła noge na nogę. Wyciagnęła swoją komórkę przeszukując spis kontaktów. Zatrzymała się na Noah'u. Zawahała się, po czym usunęła numer.

Martin

Zdecydował się ujawnić swoją obecność.
-Dobry. - rzucił krótko podchodząc do niej i siadając na ławce obok niej.

Anett

- Hej. - rzuciła do niego bez najmniejszych emocji. Zmierzyła go chłodnym wzrokiem, po czym zaczęła błądzić w swych przemyśleniach. Delikatnie zagryzła wargę. Nie wiedziała skąd jej się to wyrwało - Twoim zdaniem jestem ładna? - skąd takie u niej pytanie?

/zw, prysznic/

Martin

Uniósł brwi słysząc jej pytanie.
- A co, zamierzasz założyć kółko adoracji i szukasz członków? - zapytał, uśmiechając się trochę drwiąco.

Anett

- Nie, normalne pytanie. - odparła nadal oczekując jakiekolwiek odpowiedzi ze strony chłopaka. widać było, że czym się denerwuje, martwi. Lecz czym? To był jej najskrytsza tajemnica.

Martin

Parsknął cicho.
- Jasne. Bardzo normalne. - stwierdził obojętnie, odchylił głowę do tyłu i przymknął oczy.

Anett

- Po prostu nie potrafię waz zrozumieć, pierw obiecujecie później i tak nie dotrzymujecie danego słowa. - mruknął przymykając oczy. Westchnęła głucho. Podparła się o dłonie na ławce. Być może jej to nie przeszkadzało, lecz Martin mógł mieć pretensje. Dziewczyna tak była pogrążona w swych myślach, że trzymała mocno dłoń chłopaka, może to na skutek braku kogoś bliskiego?

Martin

Wyprostował się, zerknął na swoją dłoń przykrytą dłonią dziewczyny.
- Przede wszystkim, bez liczby mnogiej proszę. - stwierdził. Poruszył leciutko palcami, tak, by dziewczyna mogła wziąć to za przypadek lecz uświadomiła sobie, że trzyma go za rękę. Zrobi z tym co zechce.

Anett

Spojrzała na niego, później na dłoń. Szybkim odruchem wzięła dłoń. Zagryzła delikatnie wargę, spojrzała kątem oka na niego. Wyglądało na to, że się zawstydziła. Czy tym chłopak, czuła się inaczej. Czyżby w niej zaczęło coś rozkwitać?

Martin

Taktownie udał, że nie zauważa jej zakłopotania.
- A więc? Czym takim zasłużył sobie cały rodzaj męski na te wrogie słowa? - zapytał wbijając w nią wzrok.

Anett

- Oj, wszystkim. Jestem wrogo nastawiona na płeć męską z powodu jednego kolesia. - powiedziała nie chętnie, wymusiła na twarzy uśmiech do chłopaka. Tak, przez jednego nienawidziła wszystkich. Najwidoczniej uważała, że wszyscy faceci są tacy.

Martin

Uśmiechnął się ironicznie.
- No tak. Jeden za wszystkich, wszyscy za jednego. - stwierdził kwaśno. Takie podejście bawiło go i irytowało jednocześnie.

Anett

- Bił mnie. W końcu nie wytrzymałam, kiedyś wyszłam z walizką. On jak głupi zaczął mnie przepraszać, i obiecywał że już nigdy. Cóż, ja niestety nie dałam się przekonać. Później spotkałam jego kumpla w barze, on wykorzystał sytuacje i mnie upił. Później wykorzystał. Noah, nas znalazł w hotelu. Kumpla już nie było, ja spałam. obudził mnie i pobił. Stąd ta pamiątka. - wyznała, poczuła ulgę na sercu.

Martin

Wzruszył ramionami. Nie okazał współczucia czy poruszenia, nie każdy na to czekał zwierzając się ze swoich problemów.
- To, że jeden koleś okazał się dupkiem nie powinno cię zniechęcać. - zauważył spokojnie.

Anett

- Cóż, może i masz rację ale ja wpadam na samych dupków. Więc, raczej mam powody. - mruknęła do niego. Skrzyżowała ręce na klatce piersiowej. Założyła nogę na nogę. Od czasu do czasu spoglądała na niego kątem oka.