Mały park.

Anett

- Może. Nie mam czasu o tym myśleć. Wiem, że to mój największy problem... ale dobrze mi z tym. Jeszcze nie poznałam tego jedynego, który nie oszukałby mnie i nie zdradził Przyzwyczaiłam się do samotności i może to mnie skłoniło do alkoholizmu. Pogubiłam się we własnym życiu. - dziewczyna spojrzała na twarz chłopaka, po czym w oczy.

Jacob Shepard

-Szczerze mówiąc, nigdy nie rozumiałem ludzi, którzy mówią podobnie do ciebie. Za każdym razem przed oczyma stawał mi mój ojciec, który także był alkoholikiem. A był nim ponieważ moja matka umierała, a teraz nie mam ich obojga. On... on miał wypadek samochodowy, wystarczyła chwila, wiesz, był pijany... - westchnął cicho. -Nie wiem, ale wydaje mi się, że nie powinnaś pić, bo kilka związków ci nie wyszło. Jesteś jeszcze bardzo młoda i masz dużo czasu, żeby spotkać tę prawdziwą miłość. -dodał. Tak bardzo zawsze chciał, powiedzieć alkoholikowi jedno słowo, po którym ten przestanie pić. Niestety, nigdy nie wygrywał, nikt go nie słuchał należycie.

Anett

Słuchała uważnie słów chłopaka. Po przemyśleniu, anett doszła do wniosku że Jacob ma racje. Jest młoda i ma wiele czasu na to, aby spotkać tą prawdziwą miłość. Tylko, ona nie jest tak silna, żeby zaprzestać pić. Stwierdziła, że nie powinna z tym zwlekać. Wyciągnęła z torebki butelkę. Wstała z ławeczki. buteleczkę zaś wyrzuciła do kosza, gdy wróciła na swoje miejsce rzekła - Jesteś jedyną osobą, która mi tekie słowa powiedziała. Reszta, wmawiała mi że nie dam sobie rady... Może coś w tym jest. - uśmiechnęła się delikatnie zakładając nogę na nogę.

Jacob Shepard

Zdziwił się. Może jednak coś w tym, co powiedział, było. -Wiesz, należy przebywać w otoczeniu ludzi takich jak ja, jeśli chce się zwalczyć z nałogiem. - zaśmiał się lekko. -To... wszyscy ci mówią, że nie dasz rady? Czy może był już ktoś, kto mówił podobnie jak ja? - zapytał jeszcze.

Anett

- Zwykle na spacery lub w domu jestem sama, lecz niekiedy zdarza mi się spotka ze znajomymi. No i parę przykrych słów usłyszę z ich stronę. - powiedziała chowając dłonie w rękawach bluzki. Uśmiechnęła się ponownie do Jacob'a krążąc wzrokiem po okolicy.

Jacob Shepard

-To ich nie słuchaj. Staraj się także unikać rozmów o alkoholu. - dodał, uśmiechając się zachęcająco. -Jeśli tylko będziesz kiedyś chciała o tym jednak pogadać, skontaktuj się ze mną. - dodał szybko, wyszczerzając się.

Anett

- Dzięki za szczera rozmowę. Muszę niestety już iść, obowiąki mnie wzywają. - zaśmiała się pod nosem. Wstała z ławki. Poprawił bluzkę. Przejechała kilka razy po grzywkę, złapała za torebkę. Przewiesiła ją przez ramię. Zrobiła parę kroków w przód, a z jej tylniej kieszeni wypadły dokumenty. Pomachała chłopakowi na pożegnanie i nie mając pojęcia, że coś zgubiła ruszyła szybkim tempem w stronę miasta.

NMJT

Jacob Shepard

-Hej. - powiedział, ale dziewczyna go już chyba nie usłyszała. Wstał po chwili z ławki i ruszył w tym samym kierunku co dziewczyna. Od razu zauważył leżące na ziemi dokumenty, które najwidoczniej wypadły Anett. Wziął je, po czym stwierdził, że później jakoś się z nią skontaktuje, aby jej je zwrócić.

Cristian Verso

Chłopak wszedł do parku. Widocznie był pierwszy, nie widział jeszcze Marthy. Ne było za ciepło.. kilka stopni na minusie mogło nawet być. Cristian włożył dłonie do kieszeni i oparł się o drzewo stojące mniej więcej po środku alejki. W głowie jedynie układał sobie plan.. chociaż w sumie, jemu nigdy plany nie wychodziły.

Martha Obentley

Martha starała się przyjść do parku jak najprędzej, by chłopak nie mógł na nią zbyt długo czekać. Szła alejką rozglądając się za Cristianem. Już miała wyjmować telefon i dzwonić, jednak zauważyla go pod drzewem. Podeszła do niego.
- Przepraszam, jestem taka wredna. Przerwałam Ci poranek z piwem - uśmiechnęła się szeroko.

Cristian Verso

Uśmiechnął się szeroko.- Nie ma sprawy. Co tam piwo, piwa jest wiele.- stwierdził odpychając się od drzewa. Wyjął ręce z kieszeni, mimo, ze zimno, ale jakąś kulturę trzeba mieć.

Martha Obentley

- No to tak, mój wspaniałomyślny kochanku. Chciałabym co miesiąc dostać jakąś pokaźną sumkę, czasem jakieś prezenty, no rozumiesz - poinformowała go z cwanym uśmieszkiem, dokładnie mu się przyglądając. Oj, jakby tak było naprawdę.. Te pieniądze.. - A tak poza tym to po coś jednak tutaj przyszłam. Równie dobrze mogłam siedzieć w ciepłym mieszkaniu i jedynie odpisywać na Twoje wiadomości - wyszczerzyła zęby w szerokim uśmiechu. Potarła szybko dłoń o dłoń, by je ogrzać, choć miała na sobie rękawiczki.

Cristian Verso

Uśmiechnął się szeroko. A co tam, za taką znajomość to czasem, aż nie żal płacić. Po ostatnich słowach dziewczyny, chłopak jedynie zbliżył się bardziej do niej. Przyłożył dłoń do policzka i na początek delikatnie musnął usta.

Martha Obentley

Martha uśmiechnęła się od ucha do ucha. Przybliżyła się bardziej do Cristiana i oddała mu pocałunek. No, teraz nie ma mu czego zabierać i z czym uciekać, ale kiedyś jeszcze będzie miaała, wierzcie. Pozytyw jest taki, że jakoś cieplej się bynajmniej zrobi.

Cristian Verso

No, teraz już jest więcej pocałunków. Niemalże, jak kochankowie. Chłopak uśmiechnął się do siebie w myślach. Jest nieźle, całkiem nieźle. Ułożył jedną dłoń na biodrze dziewczyny. Pocałunek nasilił się.