Mały park.

Martha Obentley

Spojrzała na Cristiana z góry, a następnie uniosła dłoń, by sprawdzić stan paznokci. Cmoknęła, przyglądając się im krótką chwilę, w dodatku wysilając swoje szare komórki.
- Eej, wiesz co, odechciało mi się - zawiadomiła i machnęła ręką lekceważąco. Odwróciła się w drugą stronę i zaczęła iść przed siebie, dalej jak "nienormalna", oczywiście. Nagle się zatrzymała i spojrzała w stronę Cristiana, przyjmując pozę modelki na wybiegu. Martha zwariowała, można to teraz stwierdzić.

Cristian Verso

Zaśmiał się już głośniej niż poprzednio. Obrócił się na pięcie i po raz kolejny dołączył do Marthy. Chwycił ją za dłoń i pociągnął lekko ze sobą.- Zostajemy tutaj, czy idziemy gdzieś indziej? Może jakiś wybieg dla modelek?- zażartował, przyjmując minę kobiety z takiego, o wybiegu.

Martha Obentley

Przyjrzała się chłopakowi dokładnie, przybierając minę myśliciela.
- Musisz popracować nad mimiką. I źle się ruszasz - stwierdziła nagle. Posłała mu bezradny uśmiech, delikatnie wzruszając ramionami. Phi, myśli, że będzie od niej lepszy? Oj, oj, gruuubo się myli. A tej dziewczynie to już w ogóle do pięt nie dorasta.

Cristian Verso

- Nie zależy mi.- mruknął przyjmując poważną postawę. Podniósł głowę, zerknął na nią z góry. - Takie tam chodzenie, jest dla bab.- dodał zaraz po tym, ślepo szukając czegoś w parku, między drzewami, alejami.

Martha Obentley

- No to teraz zabłysnąłeś - wybuchła śmiechem, jednak po chwili postanowiła się opanować. To jej nie przystoi. Odchrząknęła, odgarniając kosmyk włosów za ucho. Wyprostowała się i wzrokiem prześledziła otoczenie. Jak miło, że pogoda robi się coraz bardziej łaskawa.

Cristian Verso

Poruszył dwa razy brwiami. - Dobra, dobra. Powiedz mi lepiej, co robimy.- powiedział po chwili, drepcząc w tą i z powrotem po wąskim krawężniku. Rozłożył ręce i próbował utrzymać równowagę. Wychodziło mu, jak dobrze.

Martha Obentley

- Co robimy? Ty starasz się stąpać jak baletnica, utrzymując równowagę, a ja obserwuję i mam z tego radochę - odpowiedziała, zmierzając w stronę ławki, na której po chwili usiadła. Wbiła swój wzrok w Cristiana, bacznie obserwując wszystkie jego ruchy, a w głowie krążyły jej myśli tylko o tym, by spadł.

Cristian Verso

Nie ma tak dobrze, Cristian często tak chodził kiedyś i może tym razem uda mu się dojść, aż do dziewczyny nie tracąc równowagi. Cristian podążał powoli, czasem pochylając się na rózne strony, ale na końcu wracał do pionu.

Martha Obentley

- Spadniesz, spadniesz - nuciła cicho pod nosem, chichocząc. Jednak wątpiła w to coraz bardziej, gdy tylko odległość między nimi się zmniejszała. Co to za wyzwanie taki krawężnik, żeby udowodnić swej wspaniałości, powinien spróbować na czymś wyższym. Martha wytrwale śledziła chłopaka wzrokiem, oczekując na jego niepowodzenie.

łi huu, jak ładnie, 1200 post u Ciebie, heuheuhe

Cristian Verso

- Ja? Nigdy.- odparł krótko, uśmiechając się szeroko i maszerował dalej. Powoli na początku, ale potem coraz sprawniej mu to wychodziło.- Co dostanę, jak przejdę bez upadku?- zapytał.

Jestem fajna xd

Martha Obentley

- Oklaski - odparła bez wahania, posyłając mu szeroki uśmiech. - A do tego własną satysfakcję - dodała po chwili. Za taki poziom trudności za dużo dostać nie można, to nie fair. Dziewczyna chwyciła resztkę śniegu z ławki i uformowała z niej jako taką śnieżkę, którą zaraz potem przerzucała z dłoni do dłoni.

Cristian Verso

Skrzywił się.- To to jest bezsensu. Niepotrzebnie się staram.- stwierdził dochodząc do dziewczyny. Zeskoczył z krawężnika i usiadł obok niej. - No, i to na tyle. - podsumował uśmiechając się szeroko.

Martha Obentley

Zaczęła bić brawo z szerokim uśmiechem. Co prawda nie spełniły się jej prośby, ale skoro powiedziała o oklaskach, no to słowa dotrzyma.
- Jaki Ty jesteś wybredny - westchnęła ciężko, spuszczając wzrok. - Powiedz mi w takim razie, co mogłabym zrobić, byś czuł się szczęśliwy, wyróżniony, taki ponad wszystkich. Ten wyczyn przecież zagrażał Twojemu życiu - zerknęła na Cristiana i pokiwała lekko głową.

Cristian Verso

Wyciągnął nogi, a palcami dotknął czubków butów. Wrócił do poprzedniej pozycji. - Sama musisz się domyślić. - odparł krótko. Uśmiechnął się lekko katem ust, krążąc wzrokiem po twarzy Marthy.

Martha Obentley

Martha zawiesiła wzrok na najbliższym drzewie, zastanawiając się na jak najbardziej odpowiednim wynagrodzeniu.
- Już wiem - powiadomiła, zerkając na chłopaka. - Zapewne chciałbyś jakieś ciastko, chociaż myślę, że najbardziej zadowoliłoby Cię spotkanie z Panem Śniegiem. Niestety, jak widzisz, on już wyjechał - uśmiechnęła się ze współczuciem.