Park południowy

Henry

- Ja też. - powiedział. Nagle na niego kapnęło kilka kropel deszczu. Zrobił skwaszoną minę. Nie przepadał za deszczem. Założył kaptur. Wolał być gotów. Miał rację. Niespodziewanie runęła ściana deszczu. Przewrócił oczyma.

Massie Carlson

Uniosła wzrok, nawet nie reagując na słowa chłopaka. Musiało padać? Akurat teraz, kiedy nie ma chociażby bluzy. Mruknęła coś pod nosem, powoli przenosząc wzrok na chłopaka. Jednak na krótko, zaraz potem zerknęła na mokre dłonie, buty, ubrania.

Henry

Nagle zdjął z siebie bluzę. Wręczył ją dziewczynie - Nie jestem z cukru. Przeżyję. - zaśmiał się pod nosem. Zeskoczył z gałęzi. Zrobił dwa duże kroki. Niestety, błysnęło się raz na niebie. Mruknął coś nie zrozumiale pod nosem. Włożył do kieszeni dłonie.

Massie Carlson

- Dzięki.- odparła biorąc bluzę. Zarzuciła ją sobie na ramiona, po czym wstala. No cóż, siedzenie pod drzewem w czasie burzy nie było idealnym pomysłem. Zagryzła lekko wargę.- Chyba będę wracać do domu, albo chociażby gdzieś pójdę się schować.- odparła.

Henry

- No cóż, nie będę Ci zabraniał. Chyba że dasz się namówić na kawę. Nie daleko sa kawiarnie. - uśmiechnął się kącikiem ust patrząc na nią. Zrobił kolejny krok w przód. Westchnął głęboko. Jego koszulka była już mokra, przylegała to ciała. Tak.

Massie Carlson

Wzruszyła ramionami. - Możemy iść, byleby tylko było bezpiecznie.- odparła. Massie nigdy nie lubiła burz, ale też nie bała ich się za bardzo. Uśmiechnęła sie lekko.

Henry

A więc, by szybko przebiec deszcz złapał dziewczynę za nadgarstek. Zaczął z nią biec aż do samej kawiarni.

NMIT

Mikael

Szedł powoli rozmokłą od niedawnego deszczu alejką, obserwując od niechcenia ślady pozostawiane w błocie przez poprzednich przechodniów. Gwizdał pod nosem jakąś niezidentyfikowaną melodię, ręce wsunął do kieszeni.

William

Grał w kosza.Na bosiku w parku.Gdy usłyszał ,że ktoś gwiżdze pod nosem ciekawą melodię przestał grać.

Mikael

Uniósł wzrok nieco wyżej, niż zabłocona ścieżka. Obrzucił krótkim spojrzeniem okolicę, drzewa, ławki, boisko. Gdzieniegdzie jakiś człowiek, tu kobieta z tonącym w błocie wózkiem, tam jakiś chłopak. Uśmiechnął się do siebie lekko nie przerywając marszu.

William

Zobaczył ,że to chłopak.Nie miał z kim zagrać więc podszedł do niego i powiedział-Hej,jak masz czas to może zagrasz ze mną?

Mikael

Skinął głową. Koszykówka nie była może jego hobby, ale nie miał też nic przeciwko jej.
-Jasne, czemu by nie. Jestem Mikael. - przedstawił się wchodząc na boisko.

William

To fajnie.Ja William,ale mów mi Will-powiedział i podał chłopakowi piłkę.

Mikael

Chwycił piłkę, kilka razy odbił od asfaltowej nawierzchni.
- To jak? Na jeden kosz czy na dwa? - zapytał patrząc na chłopaka pytająco.

William

Na jeden.Spójrz na stan tam tego.Zaraz spadł by na nas-powiedział