Wielka plaża.

Jacob Shepard

- Jak chcesz - powiedział wzruszając ramionami. O nie, tak łatwo nie odpuści dziewczynie. Gdy Phoebe przymknęła oczy on chwycił dużą garść śniegu po czym rzucił ją centralnie na nią. Zaśmiał się jak dziecko po czym czekał na jej reakcję. W sumie dawno się tak nie bawił.

Phoebe Jones

Czując, że coś perfidnie zimnego właśnie przed chwilą wylądowało na jej twarzy, aż podskoczyła. Usiadła gwałtownie i prychnęła, spoglądając na chłopaka. - A więc tak ze mną pogrywasz? - spytała retorycznie, ocierając twarz ze śniegu. Sięgnęła po trochę białego puchu, a następnie zaczęła formować w rękach małą, ale dość twardą kulę. - To gdzie chcesz dostać, hm? - zachichotała i uśmiechnęła się szyderczo. Wycelowała prosto w brzuch chłopaka, ale ponieważ Phoebe nigdy zbyt dobrze nie potrafiła celować śnieżka trafił trochę niżej. Phoebe automatycznie się wzdrygnęła. Oby to nie bolało tak, jak sobie właśnie wyobraziła.

Jacob Shepard

Chłopak spojrzał zaskoczony na Phoebe. -Dziewczyno, rzucasz gorzej niż moja babcia - zaśmiał się złośliwie po czym szybko uformował ze śniegu dużą kulkę. -Mam nadzieję, że nie będzie ci przeszkadzało, że za chwilę będziesz cała od śniegu - mruknął po czym rzucił śniegiem w dziewczynę nawet dokładnie nie określając miejsca rzutu.

Phoebe Jones

Phoebe widząc, lecącą wprost na nią śnieżkę szybko się schyliła. Ha! Chybił. Dziewczyna wskazała palcem na chłopaka i zaczęła się z niego sztucznie śmiać. I kto tu rzuca jak babcia.
– Uhm, no wiesz.. właściwie to nie. Zawsze marzyłam o karierze śnieżnego potwora – powiedziała i zachichotała złowieszczo. Sięgnęła po trochę śniegu, nie spuszczając wzroku z Jake’a. O tak, zabawa dopiero się zaczyna.

Jacob Shepard

Chłopak spojrzał na dziewczynę spode łba. No trudno, lepiej wychodzą mu ataki z bliska. Podszedł więc do Phoebe i zgarnął na nią dużą garść śniegu z zaspy w której ta jeszcze leżała. Po chwili dziewczyna była cała obsypana zimnym puchem. -Możesz się starać jak tylko możesz ale i tak to ja zawsze będę górą - mrukną zadowolony.

Phoebe Jones

Spojrzała na Jacoba, mrużąc oczy. O nie, ona już na to nie pozwoli. Korzystając z tego, że chłopak stał tuż obok niej, nie zastanawiała się długo nad tym, w jaki sposób może się zemścić. Szybkim i zdecydowanym ruchem pociągnęła Jake’a za nogawkę spodni tak, że tamten poślizgnął się i już po chwili leżał przed nią na plecach. Phoebe pochyliła się nad chłopakiem. – Jesteś tego pewien? – spytała, a po chwili na jej twarzy ukazał się złośliwy uśmieszek. Nie zdążyła jeszcze otrzepać się ze śniegu, więc cała jego zawartość poleciała na chłopaka.

Jacob Shepard

Chłopak spojrzał na nią unosząc jedną brew do góry. -Myślisz, że jesteś silniejsza? - zapytał nie dowierzając. Fakt, że udało się jej go przewrócić nie czynił z niej lepszej, o niee. Chwycił garść śniegu po czym rozprowadził ją po twarzy dziewczyny. -W sumie miło się leży - powiedział uśmiechając się do niej wrednie.

Phoebe Jones

Phoebe prychnęła i zaczęła ocierać twarz ze śniegu. Twardy chłop, nie ma co. Ale oszczędzi go na razie, nie będzie aż taka niedobra. Po chwili zdała sobie sprawę, że wciąż się nad chłopakiem pochyla. Odwzajemniła więc tylko wredny uśmieszek, a następnie usadowiła się na jego udach. Przeniosła wzrok na chłopaka. Czuła się o wiele pewniej patrząc na niego z góry. – Właściwie to mi też jest całkiem wygodnie. Posiedzę sobie trochę. A jak Ci zaczną drętwieć nogi to nic nie mów. I tak nie zejdę – mruknęła.

Jacob Shepard

- Przynajmniej będzie mi w nie ciepło - stwierdził uśmiechając się chytrze. -Właściwie to zapomniałem, że jesteś taka ciężka - dodał po chwili pokazując Phoebe język. W końcu oparł głowę na ziemi i spojrzał w niebo. Jak zwykle szczęście mu dopisywało bo zza chmur zaczęło wyłaniać się słońce.

Phoebe Jones

Dziewczyna wzruszyła ramionami. Miała nadzieję, że szybciej mu nogi zaczną drętwieć niż się ogrzeje, ale na to już nie miała wpływu. Chciała jeszcze go podrażnić, ale nie miała jakoś pomysłów. Phoebe przymknęła oczy i tak sobie siedziała na Jake'u. O tak, życie jest piękne. Dziewczyna uśmiechnęła się do siebie.

Jacob Shepard

Chłopak z nudów chwycił jeden z końców szalika dziewczyny po czym zaczął się nim bawić. -Może mi chociaż coś ciekawego opowiedz - mruknął robiąc akurat mały węzełek z zwisających frędzelków szalika. -Chociażby jakie miałaś plany na dzisiaj zanim ci bezczelnie przerwałem. No chyba że z góry założyłaś, że zaciągniesz jakiegoś faceta na plażę i będziesz na nim siedzieć aż zamarznie - powiedział uśmiechając się złośliwie.

Phoebe Jones

Otworzyła oczy. - Phi, ja tu wcale nikogo nie zaciągałam. A jak coś Ci nie pasuje to możesz sobie iść. Chociaż nie.. właściwie nie możesz - powiedziała, wystawiając chłopakowi język - A planów w sumie nie miałam żadnych. Ale i tak mi zepsułeś dzień. Nic nowego - odparła, wzruszając ramionami. Ach, te zgryźliwe uwagi, niemiłe komentarze i szydercze uśmieszki. Jak oni się wzajemnie lubią i szanują. Wprost niesamowite. xd

Jacob Shepard

- Do usług - powiedział szczerząc się. Po chwili ciszę przerwała melodyjka dochodząca z jego telefonu. Westchnął cicho po czym wyjął ją z kieszeni. -Cholera, całkowicie zapomniałem - mruknął krzywiąc się. -Wydaje mi się, że możesz posiedzieć sobie na mnie jeszcze co najwyżej dziesięć minut - dodał spoglądając na godzinę. No i świetnie, nie ma to jak lekarz przerywający miły dzień. Chłopak ponownie przeczytał sms'a. Złe wyniki badań... Właściwie nie wiedział nawet o co chodzi, ostatni raz był u swojego lekarza tylko oddać zaświadczenie o zgonie rodziców a teraz ten każe mu zgłosić się do jakiegoś obcego w New Jersey.

Phoebe Jones

Dziewczyna pociągnęła nosem. – Czemu? – spytała Jake’a, spuszczając przy tym głowę. Kto śmie odebrać Phoebe jej wrednego towarzysza? – Coś się stało? – dodała zaraz, zerkając na chłopaka.

Jacob Shepard

- Nie, nie sądzę. Mój lekarz rozkazał stawić mi się za pół godziny w tutejszej klinice ale kompletnie nie wiem o co może chodzić - powiedział chowając komórkę do kieszeni. -Ale jak mówiłem, mam jeszcze dziesięć minut. Dziesięć minut na to żeby porządnie cię wymyć - mruknął śmiejąc się złowrogo. Zepchnął dziewczynę z siebie i po chwili to on leżał nad nią. Chwycił garść śniegu i wsadził go jej za kurtkę. Zanim zdążyła zareagować kolejna garść białego puchu wylądowała na jej twarzy.