Zapomniana plaża.

Cristian Verso

- Fajnie.- uznał krótko. Wyprostował nogi, układając z piasku zgrabną, małą wieżyczkę. Uśmiechnął się kątem ust.

Juliett

Spojrzała na jego piaskową 'budowlę'. Cóż, jej w żadnym razie wieżyczki to nie przypominało, po prostu kupka jasnego piasku, ale od czego jest wyobraźnia?

Gość

Od morza wiał bardzo zimny wiatr. Jeden z tych najgorszych dni. Była obwinięta fioletowym szalem, zdecydowanie wyróżniał się z tłumu. Nagle przystanęła. Miała włączone MP3, jej włosy unosiły się na wietrze; zapatrzyła się w rozbijające się fale o skały.

Mikael

Z oddali dostrzegł fioletową sylwetkę, wyraźnie odcinającą się na tle szarego krajobrazu. Bez dłuższego namysłu ruszył w jej stronę.

Gość

Nie zastawiając się usiadła na piachu. Skuliła nogi. Przymknęła lekko oczy wdychając świeże powietrze. Wyprostowała soje ręce, rozejrzała się dookoła. Nagle dostrzegła chłopaka zmierzającego w jej kierunku. Oblizała swe suche wargi od wiatru.

Mikael

Zaskoczony ujrzał, że dziewczyna siada na piasku - musiał byc zimny i mokry. Doszedł do niej i przykucnął na piętach.
- Próbujesz popełnic samobójstwo poprzez zapalenie płuc? - zagadał pogodnie.

Gość

- A co mi pozostało? Przynajmniej trafie do szpitala, gdzie są przystojni lekarze. - powiedziała mierząc wzrokiem mężczyznę - Julietta jestem - przedstawiła się podając rękę. Zagryzła lekko wargę.

Mikael

- Mikael. Miło mi. - uśmiechnął się i z przesadną elegancją pocałował powietrze nad jej palcami. Wyszczerzył zęby w szerokim uśmiechu.
- Cóż to za desperacja? Lekarze człowieka kroją, a nie całują. - zapewnił pogodnie.

Gość

- Tak na marginesie jesteś wolny? - zapytała prosto z mostu. Jak miała coś powiedzieć to to mówiła bez żadnych masek - Przepraszam, ale zawsze o takie rzeczy pytam. Nawyk.

Mikael

Uniósł brwi w wyrazie najwyższego zdziwienia.
- Tak, chyba tak. Zamierzasz zastawic na mnie sieci? - zażartował ostrożnie.

Gość

- Nie, skąd. Tylko jesteś jako jedyny przystojny, w których się zakochiwałam. - powiedziała wstając. Otrzepała się z piachu. - Może dasz się namówić na ciepłą kawę? - zaczęła się lekko trząść z zimna.

Mikael

Przez chwilę patrzył na nią zaskoczony i trochę zafascynowany. Nie miał pojęcia o czym dziewczyna mówi i właśnie to wydawało mu się ciekawe.
- Jasne, dobry pomysł. Chodźmy. - zgodził się też wstając.

Gość

- A więc chodź bo zaraz zastygnę tutaj... - mruknęła idąc szybszym krokiem w stronę kawiarni. Marzyła o ciepłej kawie. Nałożyła na głowę kaptur. Nagle przystanęła oczekując mężczyzny.

Mikael

Skinął głową i ruszył, wyrównał tempo z dziewczyną.
- Kawiarnia, czekoladziarnia? Czy może wolisz iśc do jakiegoś baru? - zapytał.

Gość

- Oczywiście kawiarnia - szepnęła wkładając powoli dłonie do kieszeni. Ruszyła wraz z Mikaelem.

NMIT

Napisz w jakieś kawiarni.