Zapomniana plaża.

Scott · Wysłany: Sob 20:08, 06 Mar 2010 Temat postu:

Taak, ta ciemność mu sprzyjała. Będzie więcej zabawy.- Eej!- zawołał do niej. Uśmiechnął się pod nosem, knując już cały plan. Podparł dłonią głowę.

Charlotte · Wysłany: Sob 20:40, 06 Mar 2010 Temat postu:

Znowu się obróciła.

, no ale co. xD. Wstała otrzepując się z piasku, wolnym krokiem ruszyła w stronę powrotną, do domu. .

Scott · Wysłany: Sob 20:44, 06 Mar 2010 Temat postu:

Idzie dobrze, idzie. Uśmiechnął się pod nosem, też wstał. Ruszył za nią.- Eej!- zawołał, wkładając ręce do kieszeni. Przyśpieszył kroku.

Charlotte · Wysłany: Sob 20:50, 06 Mar 2010 Temat postu:

Co? - powiedziła, stanęła i spojrzała na nieznajomego jej chłopaka. Co za człowiek - przeszło jej przez głowę... xd

Scott · Wysłany: Sob 20:52, 06 Mar 2010 Temat postu:

Wzruszył ramionami.- Nic.- mruknął, całkiem wiarygodnie. Jakby nigdy nic. Szedł dalej.

Charlotte · Wysłany: Sob 20:56, 06 Mar 2010 Temat postu:

Przewróciła oczami, obróciła sie no i ruszyła daaaaalej. Jak nic, to nic no.

Robiło się coraz zimniej, włożyła ręce do kieszeni płaszcza i przyspieszyła kroku...

Scott · Wysłany: Sob 21:00, 06 Mar 2010 Temat postu:

Cały czas szedł za dziewczyną, nie spuszczając ją nawet na krok. - Ej.- szepnął do niej. Uśmiechnął się pod nosem.

Charlotte · Wysłany: Sob 21:06, 06 Mar 2010 Temat postu:

Jak nic, to w kit. Ja się tam gościem nie będę przejmować. Ughh. Naszczęście jeszcze chwila i będzie w domu, - pomyślała skręcając w swoją ulicę. ; p

Scott · Wysłany: Sob 21:08, 06 Mar 2010 Temat postu:

A co tam, Scott idzie dalej. Przyśpieszył trochę, tak aby być nieco bliżej dziewczyny. Żeby ją trochę nastraszyć, czy coś. Tak po prostu, dla zabawy. Dla niego to było zabawne.

Paul

PJ dziś nigdzie się nie spieszył i postanowił wykorzystać czas wolny, który nie zawsze był mu dany, przychodząc na plażę. Miał pewien sentyment do miejsca, gdzie spędzał dużo czasu jako dzieciak - było to w zupełnie innej części tej samej plaży.
Dość wesoły z usposobienia, i dzisiaj zachował dobry humor mimo wycieńczającej przeprowadzki. Rozłożył sobie ją na parę części, więc było to bardziej przemyślane, ale równie praco- jak i czasochłonne.
Żeby się rozluźnić, postanowił urządzić sobie przechadzkę brzegiem morza - tak więc zdjął buty i skarpetki, i chwycił je w dłonie. Ruszył powolnym krokiem wzdłuż linii, którą wyznaczały docierające do brzegu fale.

Charlie

Blondynka zjawiła się na plaży. Szła brzegiem morza trzymając w ręku trampki i mając przerzucaną przed ramie bluzkę.
Charlie na chwilę przystanęła i spojrzała na słońce które dzisiaj wyjątkowo swieciło. To tłumaczy czemu nie ma ubranej bluzki. Nie wytrzymała by w niej przy takim upale.
Wzrok przeniosła na mokry piach po czym zaczęła coś na nim bazgrać stopą. Po chwili fala zamazała to co niebieskooka napisała. Rzuciała okiem ponownie na słońce, a po chwili zaczęła iść powolnie przed siebie co jakiś czas rzucając okiem na ludzi którzy opalali się bądź kapali się w morzu.

Paul

Spacerował dłuższy czas, aż w końcu obrócił się, żeby poszukać kogoś do rozmów. Na plaży ktoś tam był - kilka osób, dość nieciekawych. Takie odnosił wrażenie.
Wtem dostrzegł nieznajomą, wyglądającą na obeznaną z terenem blondynkę. Nie dziwił go fakt, że nie miała na sobie koszulki - tylko świadomość o obecności małych dzieci powstrzymała go przed zdjęciem swojej. Musiał przyznać, że nawet ładnie wyglądała - chociaż od zawsze starał się nie przywiązywać wielkiego znaczenia do aparycji, która, bądź co bądź, powinna być na drugim planie.
Podszedł do nieznajomej.
- Miejscowa? Znasz tu dużo osób? Przyszłaś na spacer czy w jakimś celu? Może kogoś szukasz? - zarzucił ją lawiną pytań; o tak, był rozmowny, ale i dociekliwy.

Charlie

Blondynka przystanęła na chwilę i spojrzała na osobę która jej przeszkodziła w rozmyśleniach. Jak myślała był to facet. Niestety. Chyba sobie powinna napisać na czole: Z mężczyznami nie rozmawiam!
- Tak w ogóle to czemu cię to interesuje? - zapytała chłodnie. Nie lubiła facetów, a szczególnie tych wesołych i rozgadanych. Z resztą nie lubila jak ktokolwiek ją wypytywał.

Paul

Zmarszczył brwi, nieco zbity z tropu. Takich dziewczyn to on nie lubił.
- Przepraszam, nie chciałem pani przeszkodzić. - żeby ją jakoś udobruchać, zrezygnował z rozmowy na ty, i już miał obrócić się na pięcie, gdy wpadł na inny pomysł. Może miała być miła, kiedyś tam, po lepszym poznaniu i te bzdury. Nie wierzył w to, ale raz kozie śmierć.
- Miałem nadzieję znaleźć kogoś do rozmowy, ale jeżeli pani sobie tego nie życzy... - zawahał się i uśmiechnął przepraszająco tym z uśmiechów, który od zawsze potrafił zaczarować kobiety.
- Jeżeli bardzo zawadzam, nie ma problemu, zaraz się oddalę. - poinformował, trochę wystraszony tą napaścią. Z tegoż powodu uwolnił ze swojego gardła potok słów.
- Naprawdę przepraszam. - dodał jeszcze i uniósł ręce do góry jak winny.

Charlie

Zaśmiała się pod nosem. Parę niemiłych słów, a chłopak już nie jest taki śmiały i wygadany jak wcześniej. Może to i dobrze, że jej słowa tak działają na facetów, a może źle. W końcu jeśli każdego będzie uznawała za wroga nigdy nie znajdzie tego jedynego.
Jak widać chłopak dostał jakiegoś słowotoku czy coś. Charlie ponownie zaśmiała się pod nosem.
- Dobra nie przesadzaj. Jedno przepraszam wystarczy - powiedziała. Ale czy chłopak w ogóle miał za co przepraszać? W końcu to jeden z tych ciekawskich facetów. Taka jego natura. Zaś blondynka ma taką naturę iż nie lubi facetów. Nic na to nie poradzi. Z drugiej strony mogłaby trochę był dla nich milsza. Ale czy ona tego chce. Szczerze wątpie.