Koło parku.

Juliett

Błądząc bez celu po mieście natknęła się na plac. No cóż, na drabinki raczej nie wejdzie, ale huśtawki wyglądają zachęcająco zawsze, bez względu na wiek. Zrobiła jeszcze kilka kroków i usiadł na ławeczce jednej z czteroosobowych huśtawek. Uśmiechnęła się nieznacznie do siebie.

Justin

Z daleka dostrzegł drobną figurkę siostry. Podszedł do niej i oparł się plecami o drabinkę.
- Juliett. - odezwał się niegłośno.

Juliett

Podniosła szybko głowę, słysząc swoje imię wypowiedziane dobrze znanym głosem.
- Justin. - odezwała się, jej twarz rozpromieniła się natychmiast. Odchyliła lekko głowę by mu się przyjrzeć.

Justin

Przyjrzał się siostrze uważnie, jakby szukał w jej wyglądzie jakiś zmian.
- Wszystko w porządku? - odezwał się po krótkiej analizie.

Juliett

Zawahała się, lecz tylko na moment. Skwapliwie pokiwała głową.
- Oczywiście, że tak. Wszystko jest idealnie. - zapewniła wesoło. Uśmiechnęła się do brata odrzucając do tyłu ciemne włosy.

Justin

Zbyt dobrze ją znał, by nie dostrzec momentu wahania. Westchnął cicho.
- No dobra, Juliett, a teraz szczerze. O co chodzi? O kogo? - wbił w nią uważne spojrzenie.

Juliett

Zagryzła nerwowo wargę. No tak, mogła się tego spodziewać, zawsze umiał dostrzec jej nastrój.
- A... Mam pewien problem natury osobistej. - mruknęła wymijająco.

Justin

Westchnął. No tak, mógł się tego spodziewać. Kto jak kto, ale ona zawsze musiała się w coś zaangażować.
- Wiesz, że możesz mi powiedzieć. - zauważył łagodnie.

Juliett

Skinęła głową.
- Wiem. Ale chyba chciałabym się z tym uporać samodzielnie. Niespecjalnie możesz mi pomóc. - wyjaśniła niepewnie.

Justin

Skinął niechętnie głową.
- Jasne, rozumiem. Radź sobie, jeśli umiesz. Tylko nie wpakuj się w jakieś problemy, dobrze? - spojrzał na nią pytająco.

Juliett

Spuściła wzrok zagryzając dolną wargę. Zawsze musiał wymagać od niej takich rzeczy?
- No... Wiesz, że nie mogę Ci tego obiecać. - zauważyła niepewnie.

Justin

Skrzywił się lekko. Spodziewał się takiej odpowiedzi, ale przecież zawsze warto spróbować. Skinął ponuro głową.
- W porządku. Po prostu uważaj na siebie, dobrze? - wyprostował się.

Juliett

Podniosła głowę patrząc na niego. Chciałaby komuś o wszystkim powiedzieć, ale... bratu? Westchnęła cicho.
- Też Cię kocham. - powiedziała. Wspięła się na palce by pocałować go w policzek po czym uśmiechnęła się blado i poszła w swoją stronę.

Sharon

Wolnym krokiem na plac weszła Sharon. Postanowiła zwiedzić miasto, poznać nowych ludzi no i spędzić czas wolny na powietrzu. Ale zauważyła że tu prawie nikogo nie ma. Stała tak chwile i rozglądała się, ale w końcu weszła na jakąś ścieżkę i ruszyła przed siebie.

Piotr

Postanowił trochę rozprostować kości. Dopiero co tutaj przyjechał, więc chciał się trochę zapoznać z okolicą i pomyśleć nad niedaleką przyszłością. Na placu było niewiele osób, co bardzo go ucieszyło, nie lubił tłumów. Zaciągnął się świeżym powietrzem i na jego twarzy zajaśniał uśmiech od ucha do ucha.
- Wolność. - pomyślał. Był teraz z dala od domu, skazany tylko na siebie i swoje siły. Nikt mu nie będzie mówił co i jak ma robić. Choć zostawił kilku najlepszych przyjaciół nie żałował wyboru. Przecież zawsze może do nich zadzwonić. Usiadł na ławce i zamknął oczy wsłuchując się w delikatny gwar, szum wiatru w liściach i bicie własnego serca.
"Każdy z nas ma tylko jedno przeznaczenie" usłyszał w głowie słowa Don Corleone z powieści Mario Puzo.