Nowy plac zabaw

Alice Jones

-Ym, nie nic mi nie jest -Odparła przestraszona. Była zamyślona wieloma sprawami, a nagle jakaś zupełnie obca jej dziewczyna się na nią przewróciła. No w sumie co się dziwić tyle tu wystających rzeczy, a na dodatek jest jeszcze ślisko przez lód. -A czy ci nic się nie stało? -Zapytała, nie chciała wyjść na jakąś egoistkę, a poza tym naprawdę mogło jej się coś stać.

Martha Obentley

- Nie, nie, ze mną wszystko świetnie - odpowiedziała. Martha cała, kubek cały, wszystko gra. - Czasem tylko zdarzy się, że zagrażam ludziom w pobliżu, ale sama sobie staram się nic nie zrobić - zachichotała zgarniając śnieg z ławki. - Pozwolisz, że się przysiądę - uśmiechnęła się kątem ust i usiadła obok, nie czekając na odpowiedź. Upiła łyka gorącej jeszcze kawy i rozejrzała się po placu.

Alice Jones

-Tak, jasne, siadaj - Uśmiechnęła się. W sumie to była szczęśliwa że nie musi już tu sama siedzieć. Wszystko ją wtedy wkurzało i musiała wyżalać się samej sobie, a teraz przynajmniej jest osoba z którą może to robić. -Tak właściwie jestem Alice -Powiedziała.

Martha Obentley

- A ja Martha, miło mi - odpowiedziała przenosząc wzrok na dziewczynę. Posłała jej uśmiech. Trzeba przyznać, że Martha była dzisiaj w wyjątkowo dobrym humorze. - Czemu siedzisz tutaj sama w taki mróz? Do tego właśnie na placu zabaw - zagadnęła. Zarzuciła noge na nogę i oparła kubek na udzie.

Alice Jones

-Mi również. Siedzę tutaj sama bo co dopiero dwa dni temu przyjechałam do New Jersey i nie poznałam nikogo z kim mogłabym sobie wyjść na spacer, a siedzę tutaj bo akurat tu trafiłam idąc cały czas na przód - Zaśmiała się.

Martha Obentley

- O, no to podobnie jak ja. Wyszłam z mieszkania dosłownie na moment, a wylądowałam na placu zabaw z kubkiem kawy w dłoni - zachichotała. Piękna byłaby to historia, gdyby okazało się, że Martha zostawiła włączony telewizor, kuchenkę albo żelazko. Na szczęście tak nie było. Raczej.. - Poza tym witaj w New Jersey - zerknęła na dziewczynę.

Alice Jones

-Dzięki za powitanie -Zaśmiała się. Po chwili usłyszała płacz jakiegoś bachora. -No tak, nie ma chwili spokoju -Odparła. Wprost nienawidziła małych dzieci, a szczególnie jak płaczą.

Martha Obentley

Spojrzała w stronę płaczącego dziecka. Martha nie miała nic przeciwko takim małym dzieciom, już się do tego przyzwyczaiła, choć gdy zbyt dużo płakało, można było stracić głowę. Bo co za dużo, to niezdrowo.
- Nie bądź taka zła, po prostu się przewrócił - powiedziała obserwując całe zajście i starania matki.

Alice Jones

-Tak wiem, po prostu dziś wszystko mogło by mnie drażnić. -Stwierdziła. -A tak w ogóle to mieszkasz sama, z rodziną, z koleżanką...? -Zapytała. W sumie to nie wiedziała dlaczego, no ale cóż, nie cofnie przecież czasu...

Martha Obentley

- Rozumiem, czasem tak bywa - odpowiedziała z uśmiechem. - Mieszkam sama, całkiem niedaleko stąd - dopowiedziała zaraz. - Jestem ciekawa jak do tej pory podoba Ci się w New Jersey - zagadnęła zerkając na Alice.

Alice Jones

-Yhym, no jak narazie to jest całkiem spoko, lecz nie wiem jak na przykład będzie jutro, czy za tydzień -Stwierdziła. Tak właściwie to bardzo interesowali ją ludzie stąd, wszyscy których dotąd udało jej się poznać mieli swoje szokujące historie. Zastanawiało ją jak jest z pozostałymi. -Mam nadzieję że nie będzie padać -Odparła spoglądając na niebo

Martha Obentley

- Dokładnie, tego nikt nie jest w stanie przewidzieć - przyznała. Gdy dziewczyna wspomniała o opadach, Martha automatycznie spojrzała na niebo. Dopiła kawę, a kubeczek wrzuciła do kosza na śmieci, który znajdował się przy ławce. - Ja też mam taką nadzieję - zgodziła się, a następnie wyciągnęła przed siebie nogi. - I jak, poznałaś tutaj już kogoś fajnego? - zapytała zaciekawiona. Zerknęła na dziewczynę z delikatnym uśmiechem.

Alice Jones

-Heh, no tak jakby podsumować, to poznałam już czterech ludzi. Nie koniecznie lubię wszystkich, ale nie jest tak źle -Uśmiechnęła się. -A ty jak? Lubisz wszystkie osoby które tutaj spotkałaś? -Zapytała spoglądając na Marthe.

Martha Obentley

- Tak, raczej nie jestem z nikim w konflikcie. No, chyba że o czymś nie wiem - zachichotała. Martha spojrzała w stronę matki z dzieckiem, które jeszcze niedawno zanosiło się płaczem. Teraz sytuacja była opanowana, a dziecko znowu z uśmiechem huśtało się na huśtawce. - Staram się nie szukać sobie wrogów, ale rzecz nieunikniona, że kiedyś i tak trafimy na taką osobę, mimo że moglibyśmy robić co w naszej mocy - dodała po chwili.

Alice Jones

-No dokładnie,osoba która nosi tytuł mojego wroga na początku wyglądała na strasznie miłą. Ale no cóż, pozory mylą -Odpowiedziała trochę się śmiejąc. -Tak właściwie to już nie chce mi się tu siedzieć -Powiedziała z ponownym uśmiechem na twarzy. -Tym bardziej robi się coraz zimniej. -Dodała po chwili. -Może, hm, nie wiem, pójdziemy do centrum, lub chociażby w inne miejsce gdzie przede wszystkim będzie cieplej niż jest tutaj.