Nordstrom Cafe

Jacob Shepard

***

Chłopak wybrał to miejsce tylko dlatego, że znajdowało się najbliżej Decathlonu. Miał zamiar ową rozmowę odbyć jak najprędzej, szczerze nie miał na nią ochoty. Nie wiedział nawet o czym tak właściwie mają porozmawiać. - Zamówić ci coś? - zapytał po chwili Phoebe obracając się w jej stronę.

Phoebe Jones

- Hmm. właściwie to tak. Latte, poproszę - powiedziała, siadając przy pobliskim stoliku. Dziewczyna podparła się łokciem o jego krawędź i spojrzała przez szybę. Zastanawiała się, co tak właściwie może chłopakowi powiedzieć. Miała wrażenie, że ostatnia sytuacja w jej mieszkaniu wszystko obojgu stronom wyjaśniła. Jednak było wyraźnie widać, że coś dalej nie gra, chociażby sugerując po jej zachowaniu w Decathlonie. Myślała, czy jest sens mówienia o prześladowcy, ale zdecydowała się tą sprawę pominąć. Kilka lat temu sama sobie poradziła z Benem, to i teraz nie powinno jej to sprawić kłopotu.

Jacob Shepard

Chłopak kiwnął głową i przeszedł do lady. Po chwili podszedł do stolika, przy którym usiadła Phoebe i postawił przed nią kawę. Sam sobie niczego nie zamówił, nie miał na nic ochoty. Usiadł naprzeciwko dziewczyny i spojrzał na nią wyczekująco. Teraz nawet nie wiedział, od czego mógłby zacząć rozmowę.

Phoebe Jones

Phoebe jeszcze przez chwilę wpatrywała się na zabieganych ludzi. Po chwili niechętnie przeniosła wzrok na swoje latte. Naprawdę nie miała pojęcia, od czego zacząć, ba, nawet specjalnie nie wiedziała, co może powiedzieć. Dziewczyna zaczęła się gubić we własnych myślach. Gdy zdecydowała się cokolwiek powiedzieć, odetchnęła głęboko. Przeniosła wzrok na Jake'a. - Może zacznę od tego, że nie powinnam w ogóle się tak zachować w Decathlonie. Po prostu mam swoje pokręcone teorie, wedle których łatwiej mi będzie, kiedy już sobie wyjedziesz z niezrozumiałych przeze mnie powodów. Poza tym, uważam ze warto wyjaśnić pewne kwestie, właściwie.. wyłożyć co komu na sercu leży. - odparła i zastanowiła się przez chwilę. - To tak: z góry przepraszam, że tak mnie poniosło z tymi papierosami, ale mniejsza o to. Ale to pokazało, że się w pewnym momencie chyba nie zrozumieliśmy. Bo wyszło chyba, że jestem jakąś kretynką, która nie wie, że: tu nie chodzi o nią. Ale ja chciałam tylko pomóc. A swojego monologu nie będę powtarzać, bo to nie ma sensu. I tu kolejna kwestia - nie chcesz słuchać rad innych. Jak to stwierdziłeś: Nie obchodzi mnie co myślisz. No tak, Jake wie lepiej. Jest starszy i takie tam.. Nawet nie chce rozpatrzeć pewnych propozycji od kogoś innego, a naprawdę mogłoby to mu wyjść na lepiej. No ale cóż.. - dziewczyna urwała, uśmiechając się, może trochę złośliwie. - A i wybacz mi z tym, że czuję do Ciebie coś więcej. I ogółem widać wyszłam na jakąś zakochaną idiotkę, która stara się pomóc. To się już nie powtórzy, wiesz, takie wyznania sytuacyjne - mruknęła, może trochę sarkastycznie. - Jestem dziecinna w końcu, i tyle. - wzruszyła ramionami i upiła trochę kawy. Czy to chciała powiedzieć chłopakowi? Nie była tego pewna. Była może trochę za bardzo zdenerwowana, za dużo myśli chodziło jej po głowie.

Jacob Shepard

Chłopak patrzył na dziewczynę nieporuszony. Gdy skończyła mówić uśmiechnął się lekko i przez jakąś chwilę siedział w ciszy. - Jesteś dzieckiem. - powiedział w końcu, nie odwracając od niej wzroku. - Jesteś uparta, złośliwa, zbyt ciekawska, chciałabyś, żebym był ci całkowicie posłuszny, myślisz, że wiesz co jest dla mnie najlepsze. Nie, nie mam zamiaru powiedzieć, że się mylisz, i co ważniejsze, nie interesują mnie twoje wady bo ja mam ich znacznie więcej. Jedyne czego od ciebie chcę to to, żebyś mi zaufała i zachowała się jak dobra przyjaciółka a nie jak lekarz. - powiedział po czym chwycił delikatnie jej dłoń. - Mogę mówić co chcę, mogę nie odzywać się do ciebie przez kolejne kilka lat ale cholerna prawda jest taka, że zawsze będziesz dla mnie kimś ważnym - przyznał, choć właściwie chyba nie powinien.

Phoebe Jones

No cóż, takiej reakcji chłopaka to się Phoebe nie spodziewała. Myślała, że znowu się pokłócą i na tym się skończy ta rozmowa. Gdy chłopak chwycił jej dłoń rozluźniła się trochę. Wyznanie chłopaka może trochę ją zakłopotało. Właściwie to nie wiedziała co może mu odpowiedzieć. Po chwili jednak zdecydowała się zabrać głos. - Jake, ja Ci ufam. Ale nie mogę powiedzieć, że wyjazd z miasta to dobra decyzja. Jak Ci tak na tym zależy, to jedź, ale nie licz, że Ciebie w tym momencie poprę. Ale skoro rzeczywiście uważasz, że to takie ważne, choć naprawdę nie rozumiem, dlaczego chcesz to zrobić, to wyjedź. Do niczego Ciebie zmuszać nie będę - odparła i a na jej twarzy po chwili zakwitł lekki uśmiech. No tak, jeszcze przed chwilą myślała na ostrą wymianą zdań, a teraz wszystko spełzło na niczym. Ach, Ci faceci.. Oni to potrafią wszystko zepsuć.. xd

Jacob Shepard

Jacob kiwnął głową uśmiechając się lekko. -Powiedzmy, że to jeszcze przemyślę. A co do tego, co stało się w sklepie...? - zapytał spoglądając na dziewczynę zachęcająco. Oczywiście chłopak musiał zapytać, nie byłby sobą, gdyby tego nie zrobił.

Phoebe Jones

Phoebe przewróciła teatralnie oczami. - Oj, Jake, mówiłam Ci, że to nic takiego. Skoro dałam sobie radę z tym problemem kilka lat temu, to i teraz sobie poradzę. A nie chcę Ciebie w to mieszać. Tylko się zdenerwujesz i stwierdzisz, że powinnam iść z tym na policję - mruknęła, po chwili orientując się, że ostatnie zdanie w tej sytuacji było zbędne. Teraz to chłopak na pewno nie da jej spokoju. Odetchnęła głęboko. Nie czekając już na jego reakcje, od razu odparła. - To naprawdę nie jest jakaś wielka sprawa. Facet imieniem Ben, przywalił się do mnie kilka lat temu. Ale stwierdziłam, że nigdzie z tym nie pójdę, po prostu pomęczyłam się kilka miesięcy. No a teraz horror wrócił. I proszę nie mów, że powinnam iść na policję i posądzać go o prześladowanie i narzucanie się. Facet jest naprawdę niegroźny, tylko trochę irytujący - podsumowała, wzruszając ramionami. Spojrzała przez szybę. Ruch na drodze był już dużo mniejszy. Jej uwagę przykuł stary chevrolet stojący nieopodal na parkingu. Wyglądał jakoś znajomo. Po krótkiej chwili dziewczyna oderwała szybko wzrok od samochodu. Nie, to niemożliwe. Phoebe chyba zaczyna powoli popadać w paranoje.

Jacob Shepard

- Dobrze. Teraz mogę odpuścić ale jak tylko nie będziesz dawała sobie z tym rady masz mi od razu powiedzieć - powiedział stanowczo po czym spojrzał na zegarek. -Chyba muszę cię przeprosić i wracać - mruknął po czym przeniósł wzrok na dziewczynę. - W razie czego kończę za godzinę. - dodał po czym wstał, wyjął z kieszeni trochę pieniędzy i położył je na stole. - Raczej powinno wystarczyć - powiedział uśmiechając się lekko.

Phoebe Jones

- Dzięki. I do zobaczenia niebawem. Mam nadzieję - powiedziała, odwzajemniając uśmiech. Phoebe spojrzała kątem oka ponownie na ten sam samochód. Zauważając siedzącą za kierownicą osobę i patrzącą się w kierunku ich stolika, gwałtownie wstała. - Odprowadzę Cię - powiedziała, narzucając płaszczyk. Uśmiechnęła się nieco nerwowo.

Jacob Shepard

- Coś się stało? - zapytał po czym jego wzrok powędrował za okno. Próbował wyłapać to coś, co tak zdenerwowało dziewczynę ale nie miał pojęcia co mogłoby to być. Spojrzał na Phoebe poważnie, jakoś to wszystko coraz bardziej zaczynało go obchodzić.

Phoebe Jones

- Niee. Po prostu stąd chodźmy - powiedziała, chwytając chłopaka za rękę i ciągnąc za sobą. Ta odpowiedź mu pewnie nie starczy, ale miała nadzieję, że na razie jej odpuści z pytaniami. I tak miała już za sobą wystarczająco ciężki dzień.

Jacob Shepard

- Phoebe - jęknął ale nie powiedział nic więcej. Nie wiedział o co chodzi toteż nie wiedział o co właściwie ma się zapytać. Zatrzymał się nagle i spojrzał poważnie na dziewczynę. - Powiedziałabyś mi, gdyby coś ci się stało, tak? - zapytał i nie było to wcale pytanie retoryczne.

Phoebe Jones

- Ja.. jasne - mruknęła bez przekonania. I jeszcze ten jego wzrok.. Phoebe przewróciła oczami. - Dobra, w tym chevrolecie za tobą siedzi ten facet. A ja mam go już naprawdę dość, więc po prostu.. chodźmy stąd, co? - odparła z błagalnym wyrazem twarzy.

Jacob Shepard

- Chodźmy - mruknął i pociągnął dziewczynę za rękę ale w kierunku wyjścia z galerii. Jacob po prostu stwierdził, że skoro jest facetem to powinien coś z tym zrobić, "delikatnie" wyjaśnić natrętowi, żeby zostawił Phoebe w spokoju. W sumie dawno się nie bił ale miał nadzieję, że pamięta coś jeszcze z letnich obozów sztuk walki, na które zapisywali go rodzice.