Znaleziono 38 wyników

Pokręcił przecząco głową. Prawie się złamał, ale ten krótki moment minął.
- Jeżeli to wypowiem, będzie tylko gorzej. - wyjaśnił, wciskając jej jakiś tani kit ><

Na razie na znajomego, hm?
O ile jeszcze się pojawiasz

- Nawet nie warto. - mruknął, zapalając kolejnego już papierosa. Och, właściwie o czym miał opowiadać? Przecież musiał mieć powody, by sądzić, że pech go nie puszcza.

Ciemnowłosy podniósł się z kanapy z westchnieniem i mruknął pod nosem coś o zawracaniu głowy. Otworzył drzwi.
- Nie, nie chcę kosmetyków ani odkurzacza, patelni teflonowej też nie. - zastrzegł, patrz ...

Zmarszczył brwi.
- Spotkało się dwóch pechowców. - zaśmiał się cicho i popatrzył przed siebie, na morze. Po chwilowym wahaniu znowu spojrzał na dziewczynę.
- Opowiedz mi, dlaczego sądzisz, że nie ma ...

- Całe moje życie. Nieważne. - wzruszył ramionami, bo żył w takim przeświadczeniu. Nie zamierzał się rozwodzić, ale tak uważał.

Dom Ethaniela, mały domek, tzw. bliźniak, on mieszka w jednej części, a druga jest do wynajęcia, nu.

***

Przyszedł do domu i usadził się na kanapie, i oglądał nudne coś w telewizji. Wenę mi wywi ...

okay, może dom ethaniela, brak pomysłów. to zaraz założę mu temat.

Pokręcił głową.
- Mylisz się. To ja jestem pechowcem. - mruknął i wziął sobie jednego papierosa, którego zaczął palić, jak zawsze, gdy był zdenerwowany albo zmartwiony, albo po prostu czuł taką potrz ...

- Dobra, twoja kolej. - oznajmił, chociaż nie był pewien, czy dziewczyna zamierza mu cokolwiek powiedzieć. Uniósł brew, wpatrując się w nią.

- Jak chcesz. - wzruszył barkami i zamyślił się.
- No, jestem Ethaniel, co już pewnie pamiętasz. Mam osiemnaście lat, przyjechałem z Włoch, a urodziłem się w Wielkiej Brytanii. - przerwał, żeby zasta ...

- Chciałbym, żebyś miała dobry humor, ale pewnie nie ma rady na smutek. - westchnął pod nosem, on wolał się śmiać, ale cóż zrobić.

Spojrzał na nią nieco rozkojarzony.
- Serio, mówiłem? Wybacz. - mruknął nieco speszony, się zamyślił, no ;x. Usiadł nieco wygodniej i popatrzył na morze.
- Coś za cicha jesteś. - rzucił.

Uwagę chłopaka zwróciła przechadzająca się alejkami dziewczyna. Wstał z miejsca i podszedł do niej, chętny do poznania kogoś nowego.
- Cześć, jestem Ethaniel. - przywitał ją z szerokim uśmiechem.

W parku znikąd znalazł się Ethaniel. Przechadzał się alejkami i w końcu zatrzymał gdzieś, no i usiadł na ławce. Siedział tak, pogwizdując pod nosem.